Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

                                                     Merhaba arkadaşlar
Hikayeme başlamadan önce biraz açıklama yapmak istiyorum. Bazı eşcinseller bulunduğu durumu kabullenip ‘ben böyle (eşcinsel) yaratıldım’ diye düşünüyor. Fakat hakikat öyle değildir. Çünkü insanlar ya erkek ya da kadın olarak yaratılmıştır bunun bir ortası yoktur. erkek olarak yaratılanlardan bazıları bulunduğu durum, yetiştirilme tarzı, psikolojik sorunları veya tecavüz sonucu cinsel eğilimlerinde değişmeler oluyor. Hatta bu durum daha da ileri giderek kendilerini kadın gibi hissediyorlar. ‘Allah bizi öyle yarattı’ diye düşünüyoruz. Fakat bu çok yanlış bir düşüncedir. Çünkü eğer Allah isteseydi zaten bizi bir kadın olarak yaratır ve kadınlarda olan tüm özelliklerle bizi donatırdı. Ama erkek olarak yarattı. Ve bizi diğer erkeklerde hangi vasıflar varsa bizi de o vasıflarla donattı. Bizler erkeğiz ve erkeklik ne gerektiriyorsa bizde onları yapmalıyız. Bunu yapmak zor değil çünkü bizlerde birer erkeğiz. Dediğim gibi insan ya erkek ya da kadın olarak yaratılır. Bunun bir ortası yoktur ki ‘Allah bizi böyle yarattı’ diyelim. Şimdi gelelim kendi hikayeme…
Ben lise son sınıf öğrencisi bir ERKEĞİM. Çocukluğumda baba ve abimin bana yeterince ilgi göstermemesi sonucu hep ablalarım ve annem ile beraber vakit geçirir ve onlarla çeşitli kadın oyunları oynardım (kadınsılaşma sürecinin başlangıcı). Ayrıca içine kapanık, duygusal ve manevi anlamda zayıf ve korunmasız bir çocuktum. Şimdi ise yavaş yavaş bunları yeniyorum. Her neyse bu durum hep böyle devam etti. Bir gün yani ben 9 yaşlarındayken benden 8 yaş büyük kuzenim tarafından tecavüze uğradım. Daha sonra ortaokul yıllarında erkeklerden cinsel anlamda etkilenmeye başladım. Halbuki bu zamana kadar her şey gayet doğal seyrinde devam ediyordu. Bu erkeklerden etkilenme durumu lise 2. sınıfa kadar devam etti ve eskisinden daha kötü bir durumdaydım. Ve bu hislerim o kadar yoğunlaşıyordu ki artık cinsel isteklerim diğer eşcinsel erkeklerle yapılan eylemlere dönüştü. Artık eşcinsellik benim hayatımın bir parçası hatta hayatımın tümü olmuştu. Ve bir süre sonra tamamen eşcinsellerden oluşan toplulukların arasına girmeye ve partilere gitmeye başlamıştım. Durum böyle devam edince kendimi kontrol edememeye başladım (eşcinselliği kabullenme sürecinin başlangıcı). Eşcinsellerin bulunduğu ortamlar beni o kadar mutlu ediyordu ki hayatımda o kadar mutlu olduğum başka zamanlar hatırlamıyorum. Ta ki abim beni yakalayıncaya kadar. O günden sonra hayatımdaki kısıtlamalar ve sürekli hesap vermeler beni o kadar bunaltıyordu ki hayatım resmen zindana dönmüştü. Abimin beni sıkmasına rağmen hoşgörülü ve anlayışlı davranarak bana kızmaması ve eşcinselliği bırakmamı istemesi ve bunun için çeşitli şeyler yapması beni şaşırtıyordu. Ama bir yandan da içimden abime kızıyordum ‘neden abim olduğunu sürekli benim yanımda olduğunu daha önceden hissettirmedin?’ diye. Ama artık çok geç diye düşünüyordum eşcinselliği bırakmam için. Ve abimin de bana merhametli davranması ve bıraktığımı zannetmesi benim işime geliyordu. Çünkü ben bırakmamış hala eşcinsel arkadaşlarımla konuşmaya devam ediyordum. Ve abim bir süre sonra tekrar yakaladı beni. Yine kızmamıştı. Yine iyi niyetle davranmış ve bırakmamı istiyor, bıraktığımı zannediyordu. Fakat her seferinde imkanlarım daha da kısıtlanıyor her seferinde hayatım daha berbat bir hal alıyordu. Bu mutsuzluk beni o kadar üzüyordu ki artık dayanamaz bir hal almıştı ve intihar etmiştim. Abim intihar etmemin nedeni olan eşcinselliği anlamış ve ablama söylemişti. Ve beni ablamın yanına yani başka bir şehre gönderme kararı almışlardı. Bende artık bırakmak hatta bu illetten kurtulmayı istiyordum. Bulunduğum il İstanbul’a çok yakındı ve ben Hüseyin Bey’in varlığından haberdardım ve onun iyi bir doktor olduğu hakkında duyumlar almıştım. Bir müddet sonra da Hüseyin Bey’in yanına ilk seans için gittim. Kardeşlerim inanın bana Hüseyin Bey’in terapisi bana o kadar iyi geldi ki bu illeti bırakacağıma, bu illetten kurtulacağıma dair inancım arttı. Sadece bir seans gitmeme rağmen kendimi o kadar iyi hissediyorum ki o kadar mutluyum ki anlatamam. Ve artık diyorum ki: ‘BEN ERKEĞİM, BEN EŞCİNSEL DEĞİLİM’-ki zaten öyle de.
Yani diyeceğim şu ki İnanın bana ben sizin bulunduğunuz durumdan daha kötü bir durumdaydım. Fakat şuan o halimde eser yok. Sizde yapabilirsiniz bunu. Sizde kurtulabilirsiniz bu illetten. Yeter ki kendinize olan inancınızı ve güveninizi asla ama asla yitirmeyin. Kurtulmak kolay değil tabi ki. Ama hayatta istediğimiz hiçbir şeyi kolayca yapamayız. Ama o istediğimiz şey için mücadele edebiliriz. Tabi ki zor şeyler yaşayacağız -yaşıyoruz da zaten- ama bizler bunu başarabiliriz. Ve şunu da unutmayalım lütfen ailemiz belki bizi göremiyor olabilir, fakat Allah bizi her daim görüyor.
Neyse ben lafı daha fazla uzatmayayım. Benim bir seansta bile düşüncelerim ciddi anlamda çok iyi bir doğrultuda değişti. Hayatım daha da güzelleşti. En azından mutluyum. İnşallah bu illetten tamamen kurtulduğumda daha çok mutlu olacağım. İkinci seanstan sonra yazarım yine. ALLAH HEPİMİZİN YARDIMCISI OLSUN…