Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

şükürler olsun,şükürler olsun
aylar sonra nihayet mutluluk nihayet huzur
dostlarım dün gece ben kaderimi yendim,dün gece ben erkekliğimi öğrendim
o kadar mutluyum ki anlatamam
kaçmaktan yoruldum düm gece kendimi eşime teslim ettim
çok uzatmıcam olan biteni anlatayım
herşy benim bi kaç gün oturup herşeyi baştan sona düşünmemle ve karar vermemle oldu
bir karara vardım madem evlendim bu işi başarmalıydım,ne olursa olsun eşimden kaçmamaya karar verdim
dün gece yattık,birbirimize sarıldık,öpüştük,dokunduk
ve ilk defa eşime dokununca bende müthiş uyanma oldu,ilk defa sertleştim,ilk defa sevişmek hoşuma gitti
eşim inanılmaz mutlu oldu,ama ilişkiye girmedik,çünkü ben bu anı bile hayal edemiyordum,artık ona karşı cinselliğim oluşmuştu bu bile bana bu gecelik fazlasıyla yetmişti.saatlerce seviştik
bu gece kaldığımız yerden devam edeceğiz,belki bu gece ilişkiye gireriz
işin püf noktası şu;korkuları bi kenara bırakıp oluruna bırakcan.zaten Rabbim fıtratlarımıza kodlarımıza bu hisleri yazmış,bize keşfetmek kalıyor.duanızı bekliyorum,inşaallah siz de bu duyguları tadarsınız..

Uzun zaman oldu..
en son şubat başı görüşmemiz oldu hocamla ve haziranda yeniden kapı çaldım,neden böyle oldu,niye bu kadar zaman gelip gitmedim?
şubat başında eşim uzaklara atama sebebiyle gitti ve dört ay ayrı kaldık,sadece 10 günlüğüne geldi gitti bu arada
bu süreç benim için şifa mı cefa mı bilemedim,beş ay boyunca yaşadığımız sancılar,yorgunluklar ister istemez bizi yordu biraz dinlendik bu arada,ama ben daha da uzaklaştım sanki,eşim de ise daha da sevgi yönünden artış,ayrılık acısı baş gösterdi.ben burda dört ay boyunca kendi yaşantıma çeki düzen vermeye çalıştım,ama bu olayı düşünmemek için de o kadar kaçtım.eşimin haziran ortasında gelişiyle başladığımız yere geri döndük.hocamın aylar önce verdiği ödevleri cesaret edip yapamadığım için sonuç aynı sonuç.ve yine kapı çaldım
peki neler oldu dört ayda,bende neler değişti,açıkçası şaşırdım,ve daha da umutlandım

eşimin de gidişiyle yalnızlık duygusunu çok derinden hissettim,ara sıra oturup kalktığım bir arkadaşım vardı,eşimin gitmesiyle çevremdekiler sık sık gider gelir oldu.O da onlardan biriydi.ama gün gün çok sıkı fıkı olduk,sabah akşam görüşüyorduk.Açıkçası kendimi yokladım,arkadaşıma hissettiğim yoğun duygunun sebebi neydi?gizli bir aşk mı? ya da ne ? arkadaşımın okulu bitirişi ile memleketine dönmesi beni çok sarstı çok üzdü.Kendi kendime şunu düşündüm "demek ki ben onu çok sevmişim bu bağlanma eşimle aramdaki sevgiye engel onun için bunu hayatımdan çıkartmalıyım tamamen".Bir yandan ondan kurtulmak istiyordum bir yandan da kıyamıyordum onca zaman derdimi tasamı paylaştığım dostumu hayatımdan çıkartmak kolay bir şey değil.Garip olan şu ;ilk defa biri hayatımdan çıkarken bu kadar dert ettim üzüldüm bu bana tuhaf geldi kimseye bağlılık derinlik hissetmeyen ben nasıl oluyor da böyle üzülüyorum.bu durumu hüseyin hocama anlatınca;"hayatında ilk defa bir dost edinmişsin,kendi kendine kurmuşsun krize dönüştürmüşsün,öncekiler hep gelip geçici arkadaşlarındı,birini sevmişsin,sevmek böyle birşey"dedi.çok sevindim;mesele sevmek meselesiydi çünkü.bizim bu sıkıntıya düşmemizin baş müsebbibi sevmemek-sevilmemek çünkü.Sonunda bir şeyleri sevmeyi öğrenmeye başlamışım öyle ya da böyle ilerleme kaydetmişim.Şükürler olsun dedim,mutlu oldum.