İletileri Göster
3196
Hayatlardan parçalar, hayata mektuplar (ziyaretçi karalama defteri) / Sevgililer Günü mü o da ne?
« : 14 Şubat 2012, 12:51:23 öö »
Bir zamanlar en çok hayıflandığım şey 14 Şubatta sevgilimin olmaması, bir kırmızı gül almamamdı. Tüh tüh ne önemli şeylerdir bunlar. Tecrübesizlik, engellenme, korku ve kaygılarla dolu eski hayatımda açıkları böyle kapatmayı, sökükleri böyle yamamaya çalışıyormuşum. Şimdi ise bu 14 şubatta bir erkek arkadaşa sahibim, ama çok da kutlama meraklısı değilim. İklim hanımın yazısında dediği gibi ay ne alacağım, nereye çıkacağız gerginliğini yaşamaktansa, başka bir akşam daha sakin bir yemek yemek ve beraber olmak daha cazip geldi bana.
Ismarlamıştım önceden hayatıma girecek insanı, ay uzun boylu olsun, dar gömlek giyince yakışsın o olsun bu olsun, itiraf edin çoğu kadın yapıyor bunu, cebinde parası da olsun tabii ki, şimdi yanımda duran insan bu profile pek de uymuyor. Demek ki, bu işler ısmarlama ile siparişle olmuyor. Onun içine bakmak, iyiliğini görmek, dar gömlek giymesinden daha önemli artık benim için. Kartlarım o kadar açık ki bu sefer, o kadar balıklama daldım ki, kaybedecek hiçbir şeyim yok her şeyi göze aldım. Ancak bu cesareti gösterdiğimde iyi veya kötü ilişki durumlarını anlayabileceğim.
Aynı şeyi başka bir erkeğe daha yaptım, beni korkutan ilk görüşmemizde böcek gibi ezen ‘patron’, birkaç hamle ile daha esnek, ılımlı bir adam oluverdi. Ben onun bir hatasını görüp kibarca paylaştığım zaman, iyki söyledin dedi, aman efendim ne şereftir bu, bir narsist bir narsiste ne yaptı böyle: ). Kaç tane yazı yazdım belki ilk defa gülen surat kullandım. Bir şeyler giderek değişiyor, birlikte seans yaptığımız erkeğin dediği gibi sen hayatın içine karışmışsın dedi. Başka seçeneğim yok gibi geldi bana. Evde oturmaya devam edeceksem salaklık yapıp buraya gelmezdim herhalde. Şimdi de eve giresim gelmiyor bazen. Her insan benim için bir ilişki her ilişki bir öğrenme oldu artık benim için. Ama bu günlerin en sıra dışı haberi ‘patron’ ile olan ilişkim.
Yaa işte böyle kaldık mı baş başa. Artık ileriye gidiyor yollar, aydınlanmalar başladı. Rüyalarım daha beyaz, ışıl ışıl rüyalar görüyorum bazen. Hayatın zor olduğunu kabullenirseniz başa çıkmanız daha kolay olur dedi patron. Onu düşündüm biraz, gerçekten de öyle. Aşk güçlü kadınların işiydi, güçlenmeye başlayan kadınlar da aşkı hak etmeye başlıyor belki de. Ben de böyle bir yola giriyorum, sonum ne olacak bilmiyorum, ama elimde olan şeylerin farkındayım. Vereceğim yön de, biçimi de bana ait. Yarın bunları iyice düşünmek için iyi bir gün İklim Bayraktar'ın dediği gibi. Var mısınız kalpleri yumuşatmaya, sorgulamaya, var mısınız cesarete? Cesaretiniz var mı aşka, her şeyden önce?
Ismarlamıştım önceden hayatıma girecek insanı, ay uzun boylu olsun, dar gömlek giyince yakışsın o olsun bu olsun, itiraf edin çoğu kadın yapıyor bunu, cebinde parası da olsun tabii ki, şimdi yanımda duran insan bu profile pek de uymuyor. Demek ki, bu işler ısmarlama ile siparişle olmuyor. Onun içine bakmak, iyiliğini görmek, dar gömlek giymesinden daha önemli artık benim için. Kartlarım o kadar açık ki bu sefer, o kadar balıklama daldım ki, kaybedecek hiçbir şeyim yok her şeyi göze aldım. Ancak bu cesareti gösterdiğimde iyi veya kötü ilişki durumlarını anlayabileceğim.
Aynı şeyi başka bir erkeğe daha yaptım, beni korkutan ilk görüşmemizde böcek gibi ezen ‘patron’, birkaç hamle ile daha esnek, ılımlı bir adam oluverdi. Ben onun bir hatasını görüp kibarca paylaştığım zaman, iyki söyledin dedi, aman efendim ne şereftir bu, bir narsist bir narsiste ne yaptı böyle: ). Kaç tane yazı yazdım belki ilk defa gülen surat kullandım. Bir şeyler giderek değişiyor, birlikte seans yaptığımız erkeğin dediği gibi sen hayatın içine karışmışsın dedi. Başka seçeneğim yok gibi geldi bana. Evde oturmaya devam edeceksem salaklık yapıp buraya gelmezdim herhalde. Şimdi de eve giresim gelmiyor bazen. Her insan benim için bir ilişki her ilişki bir öğrenme oldu artık benim için. Ama bu günlerin en sıra dışı haberi ‘patron’ ile olan ilişkim.
Yaa işte böyle kaldık mı baş başa. Artık ileriye gidiyor yollar, aydınlanmalar başladı. Rüyalarım daha beyaz, ışıl ışıl rüyalar görüyorum bazen. Hayatın zor olduğunu kabullenirseniz başa çıkmanız daha kolay olur dedi patron. Onu düşündüm biraz, gerçekten de öyle. Aşk güçlü kadınların işiydi, güçlenmeye başlayan kadınlar da aşkı hak etmeye başlıyor belki de. Ben de böyle bir yola giriyorum, sonum ne olacak bilmiyorum, ama elimde olan şeylerin farkındayım. Vereceğim yön de, biçimi de bana ait. Yarın bunları iyice düşünmek için iyi bir gün İklim Bayraktar'ın dediği gibi. Var mısınız kalpleri yumuşatmaya, sorgulamaya, var mısınız cesarete? Cesaretiniz var mı aşka, her şeyden önce?