16
Eşcinsel Terapi ile ilgili tepkiler / Ynt: RIZASI YOK: EŞCİNSEL ERKEKLER ANNE SÖZÜNDEN ÇIKMAYAN ERKEKLER MİDİR?
« : 17 Nisan 2024, 11:10:45 öö »
Pes etmiyorum! Yelkenleri suya indirmek yok! Çünkü o 4 erkekle öpüşmedin, dokunmak bile istemedin ama kızlarla buraya kadar ilerleyebildin ve kötü hissetmedin, olacak enseyi karartma diyorum kendime.
Dibi de gördüm en tepeyi de, ben sosyallik anlamında şaşkınım yasadıklarıma. Unıversıteye kadar asosyalken bir anda okulun en popüler çocuğu oldum. Bunu aslında ilk Cemşit yaptı, ev dediğim o mağaradan beni ilk o çıkarmıştı. İlk sohbet etmek, sokakta korkmadan simit almak insanlarla yüzüm kızarmadan konuşmak, terlememek konuşurken, kafelere girip garsonla bakkalda gösteremediğim rahatlıkla sipariş vermelerimi Cemşitle öğrenmiştim. Bana insanlarla yabancılarla konuşabileceğimi onlardan kabul görebileceğimi o hatırlattı. Şerefsiz biriydi ama hakkını yemeyelim.
Bana çok güveniyorlar akça pakça biriyim ya ben, kızlar bana bağlanır her derdini anlatır, antidepresan gibiyimdir çok iyi gelirim. 1 saat benle vakit geçiren tüm dertlerini unutur.
Sonra vakit yettiremez oldum arkadaşlara, her biri başka kafeye çağırıyor beni, yani popülerdim işte artık. Çok sosyalleştim okadar ki yurtta odaya sabaha karşı 4 de gidip yattığım çok olurdu. Birçok arkadaş grubum vardı, her guruba ayrı saatlerde zaman ayırırdım, gitmezsem yanlarına arar ısrar ederlerdi, gönül koyarlardı.
Pat diye soruya girme fikrini yaz
Buraya ekle bunca yol almışsın terapiye bağlıyorsun aydınlanmanı pek ısımdı o kısma daha detaylı gırelımmı
Samet terapi sürecin nasıl başladı?
2 yıldır terapi alıyorum. Terapi öncesi ya da sonrası hala ben hiç fiziksel bir deneyim yaşamadım kimseyle.
İnternette gördüm Hüseyin beyin sitesinin linkini ve tıklayıp tüm yazıları okudum. 3 gün sürdü yorumları bile okudum ve insanların iyileşebildiğini okumak çok iyi geldi bana. Yine de birine özel hayatımı anlatmaktan çok korktuğum için 3 ay arayamadım günde 3 saat bu konuyu düşünüp 3 ay arayamadım ilk aradığımda da o kadar telaşlıydım ki o kadar telaşlı konuştum ki, ilk randevuda Hüseyin bey ilk o gün niye o kadar telaşlı olduğumu irdeledi.
İşte o günlerde ablam terapistimle olan yazışmamı görmüş telefonumu karıştırmış. Hüseyin hocayı daha yüz yüze gitmeye cesaret edemediğim zamanlarda eşcinselliğin ne olduğuna dair sorular yazıyordum oda bana bilgilendirici yazı linkleri yolluyordu, ablam onları görmüş.
Geçti karşıma çirkin bir yüz ifadesiyle sen eşcinselmisin Samet diye bağırdı. Ne hakla telefonumu karıştırır ne hakla bana bu soruyu sorarsın dedim. 2 yaş büyük benden evli çocuğu var. Ablam arızalı zaten, babadan dayak yiye yiye en sonunda evlendi. Sevgilisi olduğunu öğrendiklerinde her gün dayak yedi ve 18 yaşında bence dayaktan kaçmak için evlendi.
Fazla eşcinsel kimliğim yoktu o yüzden çok fazla ödev vermedi çünkü ben zaten kadınların olduğu videoları izliyordum, normal tıkırındaydı her şey kadınlara cinsel olarak hislerim vardı, fantezi kurabildiğimde ereksiyon oluyordum benim sorunum duygusal bir şey hissedememekti yani kadına dokunduğumda duygusal his alamıyordum. Ama şimdilerde az da olsa duygusal bağ da kurmaya başladım.
Hoca bana erkeklerle daha fazla sosyalleşeceksin en az kızlarla geçirdiğin zamanla eşitleyeceksin dedi onu uygulamaya soktum ve onlarla daha fazla zaman geçirince garip bir şekilde korkuyordum. Bazılarına önyargım vardı, çok sert çok kaba geliyorlardı, bazılarını kafamda büyütüyordum ve sesim titrerdi onlarla konuşurken. Yani sosyal fobim çok fazla erkeklerin içinde olduğumda tetikleniyordu hoca bu konu üzerinde çok destek oldu. Ben de harfiyen uydum ama ödevlerime. Gerçekten zaman içinde rahatladım, zorlandım ama başardım diye çok aşırı keyiflendiğim için dört elle sarıldım Hocaya.
Terapilerden önce bu son yıllar boyunca annem babamla ilişkim hiç değişmediği gibi daha da kötüydü. Hatta annemin telefonunda bir aramasını gördüm; çocuğumun eşcinsel olduğunu nasıl anlarım dıye arama yapmış.
Zaten hiç emin olamadılar sürekli bu konu önüme getiriri, başıma kakarlardı. Yurtta kalıyorum ayda bir anca görüşüyoruz o bir görüşmede de hep olduğu gibi sevgi ilgi yerine, şiddet suçlama. Onları görmeye devam ettim ama çok rahatsız oldum hem çok üzülüyordum hem de terapim devam ettiği için hep aşağıya çektiklerini fark ediyordum. Ama kendimi onlara kanıtlama çabasına girmedim, kendime bu kötülüğü yapmadım.
Ta ki terapistim onları da görüşmeye çağırana kadar. Annem gelmedi, babam geldi ve psikolog onunla ne konuştuysa üzgün çıktı odadan ve bana iyi davrandı yumuşaktı ama inanın 4 gün sürdü. Sonrasında daha da kötü davranmaya başladı. Hatta terapi için bana para vermedi. Babamın parası var 3 ayrı kira geliri var, maaşı yüksek ama hiç anlamadım bana terapi parası vermedi bir daha. Görmezden geldi, annemi görmezden geldiği gibi bana da gözlerini kapadı. Samet sen eçcinsel değilmişsin işte terapiye gitmene gerek yok dedi. Boşver zaten pahalı ve uzak orası dedi.
Faruk için ve birkaç oda arkadaşım için saçımı süpürge ettim. Harçlığımdan test kitapları alıp onları sınavlara hazırladım 2 yıllık okuyordu sayemde 4 yıllığa geçti mühendis olacak oda, şimdi aılesı bana hep derki senden Allah razı olsun Faruğu yola soktun, hayatını değiştirdin. Gerçekten ben onlara annelik yapmışım terapi de ortaya çıktı bu. Annemden görmediklerimi ama görmeyi çok istediklerimi arkadaşlarıma annelik yaparak çıkarmışım.
Anneme dedim ki o terapiden sonra bak ben şöyle şöyle şeyler yaşıyorum, senden dolayı böyle olmuşum, senden öyle gördüğüm için diyorum; ‘’görmeseydin, yapmasaydın’’ diye bağırıyor. Anneme asla eleştiri yapamazsın o dört dörtlüktür. Son 2 sene onlardan ayrı şehirde okudum bir kere bile arayıp nasılsın demediler, hep ben aradım. Yaz tatilinde bile eve gitmemiştim, ek eğitime kalmıştım o zaman bile özledik gelmiyor musun diye arayıp sormadılar.
Ufacık alakasız bir şeye sinirlenince bile herşeyi söyleyen biri annem, yüzlerce kere; ‘’senin sevenin yok arkadaşın yok, baban bile dedi ki inşallah hastayken ölür de kurtuluruz’’ Bunu demiş kişi benim annem hep bizi yaralarımızdan vurur, ‘’sen ibnesin’’ diye bağırdı sokak ortasında bir keresinde ‘’sevenin yok sorun sen de bende değil’’ diye bağırdı kaç defa.
Ablam kanser benim şuan tedavi görüyor ve bana dedi ki keşke ablan yerine sen kanser olsaydın.
Bu anneyle aranız nasıl iyi olabilir ki. Burada tek iyilik var oda anneme rağmen babama rağmen ben Hüseyin hocaya gitmeye devam ettim ve kendimi adam ettim. Onların değimiyle söylüyorum adam etmek ne kadar sık basit kullanılan bir cümle aslında aileler tarafından ama bir bilseler yarattıkları insanın kendi çabasıyla adam olmasının ne kadar büyük emek güç istediğini.
Dibi de gördüm en tepeyi de, ben sosyallik anlamında şaşkınım yasadıklarıma. Unıversıteye kadar asosyalken bir anda okulun en popüler çocuğu oldum. Bunu aslında ilk Cemşit yaptı, ev dediğim o mağaradan beni ilk o çıkarmıştı. İlk sohbet etmek, sokakta korkmadan simit almak insanlarla yüzüm kızarmadan konuşmak, terlememek konuşurken, kafelere girip garsonla bakkalda gösteremediğim rahatlıkla sipariş vermelerimi Cemşitle öğrenmiştim. Bana insanlarla yabancılarla konuşabileceğimi onlardan kabul görebileceğimi o hatırlattı. Şerefsiz biriydi ama hakkını yemeyelim.
Bana çok güveniyorlar akça pakça biriyim ya ben, kızlar bana bağlanır her derdini anlatır, antidepresan gibiyimdir çok iyi gelirim. 1 saat benle vakit geçiren tüm dertlerini unutur.
Sonra vakit yettiremez oldum arkadaşlara, her biri başka kafeye çağırıyor beni, yani popülerdim işte artık. Çok sosyalleştim okadar ki yurtta odaya sabaha karşı 4 de gidip yattığım çok olurdu. Birçok arkadaş grubum vardı, her guruba ayrı saatlerde zaman ayırırdım, gitmezsem yanlarına arar ısrar ederlerdi, gönül koyarlardı.
Pat diye soruya girme fikrini yaz
Buraya ekle bunca yol almışsın terapiye bağlıyorsun aydınlanmanı pek ısımdı o kısma daha detaylı gırelımmı
Samet terapi sürecin nasıl başladı?
2 yıldır terapi alıyorum. Terapi öncesi ya da sonrası hala ben hiç fiziksel bir deneyim yaşamadım kimseyle.
İnternette gördüm Hüseyin beyin sitesinin linkini ve tıklayıp tüm yazıları okudum. 3 gün sürdü yorumları bile okudum ve insanların iyileşebildiğini okumak çok iyi geldi bana. Yine de birine özel hayatımı anlatmaktan çok korktuğum için 3 ay arayamadım günde 3 saat bu konuyu düşünüp 3 ay arayamadım ilk aradığımda da o kadar telaşlıydım ki o kadar telaşlı konuştum ki, ilk randevuda Hüseyin bey ilk o gün niye o kadar telaşlı olduğumu irdeledi.
İşte o günlerde ablam terapistimle olan yazışmamı görmüş telefonumu karıştırmış. Hüseyin hocayı daha yüz yüze gitmeye cesaret edemediğim zamanlarda eşcinselliğin ne olduğuna dair sorular yazıyordum oda bana bilgilendirici yazı linkleri yolluyordu, ablam onları görmüş.
Geçti karşıma çirkin bir yüz ifadesiyle sen eşcinselmisin Samet diye bağırdı. Ne hakla telefonumu karıştırır ne hakla bana bu soruyu sorarsın dedim. 2 yaş büyük benden evli çocuğu var. Ablam arızalı zaten, babadan dayak yiye yiye en sonunda evlendi. Sevgilisi olduğunu öğrendiklerinde her gün dayak yedi ve 18 yaşında bence dayaktan kaçmak için evlendi.
Fazla eşcinsel kimliğim yoktu o yüzden çok fazla ödev vermedi çünkü ben zaten kadınların olduğu videoları izliyordum, normal tıkırındaydı her şey kadınlara cinsel olarak hislerim vardı, fantezi kurabildiğimde ereksiyon oluyordum benim sorunum duygusal bir şey hissedememekti yani kadına dokunduğumda duygusal his alamıyordum. Ama şimdilerde az da olsa duygusal bağ da kurmaya başladım.
Hoca bana erkeklerle daha fazla sosyalleşeceksin en az kızlarla geçirdiğin zamanla eşitleyeceksin dedi onu uygulamaya soktum ve onlarla daha fazla zaman geçirince garip bir şekilde korkuyordum. Bazılarına önyargım vardı, çok sert çok kaba geliyorlardı, bazılarını kafamda büyütüyordum ve sesim titrerdi onlarla konuşurken. Yani sosyal fobim çok fazla erkeklerin içinde olduğumda tetikleniyordu hoca bu konu üzerinde çok destek oldu. Ben de harfiyen uydum ama ödevlerime. Gerçekten zaman içinde rahatladım, zorlandım ama başardım diye çok aşırı keyiflendiğim için dört elle sarıldım Hocaya.
Terapilerden önce bu son yıllar boyunca annem babamla ilişkim hiç değişmediği gibi daha da kötüydü. Hatta annemin telefonunda bir aramasını gördüm; çocuğumun eşcinsel olduğunu nasıl anlarım dıye arama yapmış.
Zaten hiç emin olamadılar sürekli bu konu önüme getiriri, başıma kakarlardı. Yurtta kalıyorum ayda bir anca görüşüyoruz o bir görüşmede de hep olduğu gibi sevgi ilgi yerine, şiddet suçlama. Onları görmeye devam ettim ama çok rahatsız oldum hem çok üzülüyordum hem de terapim devam ettiği için hep aşağıya çektiklerini fark ediyordum. Ama kendimi onlara kanıtlama çabasına girmedim, kendime bu kötülüğü yapmadım.
Ta ki terapistim onları da görüşmeye çağırana kadar. Annem gelmedi, babam geldi ve psikolog onunla ne konuştuysa üzgün çıktı odadan ve bana iyi davrandı yumuşaktı ama inanın 4 gün sürdü. Sonrasında daha da kötü davranmaya başladı. Hatta terapi için bana para vermedi. Babamın parası var 3 ayrı kira geliri var, maaşı yüksek ama hiç anlamadım bana terapi parası vermedi bir daha. Görmezden geldi, annemi görmezden geldiği gibi bana da gözlerini kapadı. Samet sen eçcinsel değilmişsin işte terapiye gitmene gerek yok dedi. Boşver zaten pahalı ve uzak orası dedi.
Faruk için ve birkaç oda arkadaşım için saçımı süpürge ettim. Harçlığımdan test kitapları alıp onları sınavlara hazırladım 2 yıllık okuyordu sayemde 4 yıllığa geçti mühendis olacak oda, şimdi aılesı bana hep derki senden Allah razı olsun Faruğu yola soktun, hayatını değiştirdin. Gerçekten ben onlara annelik yapmışım terapi de ortaya çıktı bu. Annemden görmediklerimi ama görmeyi çok istediklerimi arkadaşlarıma annelik yaparak çıkarmışım.
Anneme dedim ki o terapiden sonra bak ben şöyle şöyle şeyler yaşıyorum, senden dolayı böyle olmuşum, senden öyle gördüğüm için diyorum; ‘’görmeseydin, yapmasaydın’’ diye bağırıyor. Anneme asla eleştiri yapamazsın o dört dörtlüktür. Son 2 sene onlardan ayrı şehirde okudum bir kere bile arayıp nasılsın demediler, hep ben aradım. Yaz tatilinde bile eve gitmemiştim, ek eğitime kalmıştım o zaman bile özledik gelmiyor musun diye arayıp sormadılar.
Ufacık alakasız bir şeye sinirlenince bile herşeyi söyleyen biri annem, yüzlerce kere; ‘’senin sevenin yok arkadaşın yok, baban bile dedi ki inşallah hastayken ölür de kurtuluruz’’ Bunu demiş kişi benim annem hep bizi yaralarımızdan vurur, ‘’sen ibnesin’’ diye bağırdı sokak ortasında bir keresinde ‘’sevenin yok sorun sen de bende değil’’ diye bağırdı kaç defa.
Ablam kanser benim şuan tedavi görüyor ve bana dedi ki keşke ablan yerine sen kanser olsaydın.
Bu anneyle aranız nasıl iyi olabilir ki. Burada tek iyilik var oda anneme rağmen babama rağmen ben Hüseyin hocaya gitmeye devam ettim ve kendimi adam ettim. Onların değimiyle söylüyorum adam etmek ne kadar sık basit kullanılan bir cümle aslında aileler tarafından ama bir bilseler yarattıkları insanın kendi çabasıyla adam olmasının ne kadar büyük emek güç istediğini.