Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Kadın Narsisizmi

Narsist kadın

Somalili çocukların organları böyle çalınıyor!

Somalili çocukların organları çalınıyor! Her uçak en az dört “organ çantası” ile kalkıyor, BM izliyor.
 
 
 
 
 
Tarih 19 Ağustos... Saat 10: 10 ile 10: 15 arası... Bu fotoğraflar Somalili mültecilerin yaşadığı BM kamplarında çekildi. Havalimanında titizlikle korunan 4 soğutucu çantanın içinde ne vardı? Araçların arkasına gizlenen çantaların fotoğraflandığını gören BM çalışanları panikliyor.

Dadaab kampında çadırlar arasında dolaşırken bir babanın “Çocuğumu hastaneye gönderemem, zaten birini gönderdim cesedi çıktı, diğerine kıyamam” sözleri adeta beynimde şimşeklerin çakmasına neden olmuştu.

Yapılacak iş hastaneleri ziyaret etmekti. Öyle de yaptım. İlk durak Degahley'deki MSF'nin (Sınır Tanımayan Doktorlar Örgütü) hastanesinden işe başladım. Kapı etten duvar. Bir dayak yemediğim kalıyor. MSF'nin merkezine yöneliyorum. Tüyleri yeni bitmiş bir delikanlıya hastaneyi ziyaret etmek istediğimi ancak muvaffak olamadığımı anlatıyorum. Onun tepkisi hastanedekilere rahmet okutturacak cinsten; “Bana bak biz burada oyun oynamıyoruz. Safari de yapmıyoruz. Ciddi işler yapıyoruz. Öyle her aklı esen hastaneye giremez.” “Yanımdaki doktor girsin” teklifimi de reddediyor, BM'yi adres gösteriyor. Bizim hastanede neyi görmemizden endişe ediyordu. Dünyanın neresinde bir doktor ya da gazetecinin hastaneye girmesi kimi ne şekilde rahatsız edebilirdi. Bu defa BM temsilcisine bir haber uçuruyoruz. Biz hastaneleri ziyaret etmek istiyoruz. Eğer giremezsek...


ÇANTALARI SAKLADILAR

Bir gün sonra 12.00'de Hagadera'daki hastanedeyiz. Bildiğiniz görüntüler. Paspaslı amcalar işbaşında. Morgu görme talebimiz reddediliyor. 15 dakika sonra kapının önündeyiz. Bu defa BM'nin hastanelerindeki bu tip olayları araştırmaya başlıyorum. Sağolsun Google bu konuda oldukça cömert ve müzevir... Sıralamaya başlıyor. “Kosova'da organ kaçakçılığı, BM soruşturma izni vermiyor”, “Irak'ta organ kaçakçılığı arttı”, “Haiti'de BM görevlilerinin organ kaçakçılığı yaptığı anlaşıldı”, “Somali'de 1993 yılında Mogadişu havalimanına inen 18 doktor organ kaçakçılığı yaptıkları gerekçesiyle kurşunlanarak öldürüldü”, “Pakistan'da BM görevlileri saldırıya uğradı”.... örnekler birbirini takip ediyor.

Bulunduğum yerin çok yakınında BM'ye ait bir havalimanı var. Uçakların biri iniyor diğeri kalkıyor. Kamptaki mevzumuz yine aynı konu. O arada Avrupa Birliği İnsani Yardım uçağı kampın üzerinde alçalmaya başlıyor. Ardından bir başka uçak daha. Kamptakilerden biri, “İşte uçak iniyor. Gidin havalimanına bakın kargo uçağı değil” diyor.

Gidelim bakalım... Uçağın inişi ile birlikte 6 arazi aracı uçağın kuyruk kısmına yanaşıyor. Ömrümün çoğu havalimanlarında geçti. Çalışan bir uçağın motor kısmına aracın park ettiğini görmedim. Elimdeki iki fotoğraf makinesini de hazır hale getiriyorum. Araçların kapılarının açılıp yolcuların uçağa binme hazırlıkları ile birlikte an be an fotoğraflamaya başlıyorum. Tarih 19/08/2011 saat 10:10 ile 10:15. Ellerde kırmızı, mavi çantalar. Hepsi de soğutucu çantalar. Köy minibüsü olsa diyeceğim ki içinde soğuk su, kola falan var. Ama uçakta hepsinden istemediğin kadar zaten var. Aşı da olamaz. Zira aşılar bu çantalarla taşınmıyor. (Fotoğrafları ilgili yerlere gösterip onay aldığım için bu kadar net yazabiliyorum) Fark edilmem uzun sürmüyor. Perdeleme başlıyor. İki çanta araçlardan birinin arkasına gizleniyor. Diğerleri ise kalabalığın arasında kayboluyor. Arka tarafa dolaşıyorum. Tel örgülerin, çalıların arasından üç dört kare fotoğraf alıyorum. UN'nin aracı ile adeta saklambaç oynamaya başlıyoruz. El kol hareketleri işin tadını kaçırıyor. Araca biniyorum. Bu defa tel örgünün bir tarafından onlar bir tarafından biz parelel şekilde hareket ediyoruz. Şoför durumu fark edince onlar havalimanının içinden çıkamadan kaçmaya başlıyor. Makinelerdeki disketleri çıkarıp aracın muhtelif yerlerine gizliyoruz. Dadaab'ın tozlu sokaklarında izimizi kaybettirmeyi başarıyoruz.

KORKUDAN KONUŞAMIYORLAR

Akşam saatlerinde kamplara haber gönderiyorum. Böyle bir fotoğraf aldık, endişelerimiz var. Sizlere birtakım sorular sormak istiyorum diyorum. Sabah birkaç kişi geliyor. Fotoğraf ve görüntü almamak kaydıyla konuşmaya razı oluyorlar. Ş.Y., “Hastanenin morgunda bir yakınımızın cenazesini gördüm. Göğüs kafesinden göbeğine kadar, göbeğinden de iki yana 15-20 santimlik yarık vardı. Doktorlara sordum, 'doku örneği aldık' dediler. Sonra cesedi kefenleyip verdiler” diyor. Bir başka kişi ise “cenazelerimizi biz yıkamak istiyoruz vermiyorlar. Adeta paketleyip teslim ediyorlar” diyor. Morgdan fotoğraf alabilir misiniz? teklifime ise korku dolu bir cevap veriyorlar. “Maalesef yapamayız. Bu işin açığa çıkması halinde burada en iyi ihtimalle barındırılmayacaklarını söylüyorlar. Hasteneden bir doktora ulaşıyorum, o da konuşamayacağını belirterek, “Ben bir şey görmedim, duymadım bilmiyorum. Başkaları ile konuş” diyor. Başkaları ile de konuşuyorum. Hepsi aynı cümleleri kuruyor.

Şimdi birilerinin Nairobi-Dadaab arasında günde birkaç sefer yapan küçük uçakların ne taşıdığını incelemesi ve yolcuların profilini ve nerelerde çalıştıklarını ortaya dökmesi gerekiyor. Yoksa cevap bekleyen soruların ve BM'ye yönelik ithamların ardı arkası kesilmeyecek!

BM havaalanına her gün, organ taşıdığı tahmin edilen özel jetlerin biri iniyor biri kalkıyor...

İŞTE CEVAP BEKLEYEN SORULAR

Kamplarda görünmeyen bu kadar insan üstelik de günde birkaç küçük uçağın geldiği havalimanını hangi amaçla kullanıyor?

Soğutucu özelliği olan çantalarla organ değilse ne taşınıyor? Ya da içinde bir şey olmayan çanta niye gizleniyor?
 Çantaların fotoğraflanması kimi niye rahatsız ediyor?

Hastanelere giden cesetlerden hangi amaçla doku örneği alınıyor. Bu örnekler nerede kullanılıyor?

Bir doktor ya da gazetecinin hastaneye girmesi niye engelleniyor?

21 yıldır var olan üstelik de dünyanın en büyük mülteci kampı olarak bilinen bir mekandaki sağlık istatistikleri niye yayınlanmıyor?

Cenazeler niye kefenlenmeden sahiplerine teslim edilmiyor?

Hastaneler neden bazı doktor örgütlerinin haricinde başka doktorlar tarafından işletilemiyor?
 Neden BM'nin girdiği her bölgede bu tip olaylar oluyor ve her seferinde soruşturulmasına izin verilmiyor?

Kargo uçağı inmesi gereken alana neden küçük uçaklar iniyor?

Neden UNICEF çocuk ölümlerini mercek altına almıyor?

Bugüne kadar hastanelere giden ve tedavi edildikten sonra taburcu edilen kaç hasta var? Kaç hasta hayatını kaybetti? Ne gibi operasyonlar yapıldı?

Neden kriz bölgesi Somali olmasına rağmen açlıktan ölmek üzere olan insanlar 300-550 kilometre arası yolu yürüyerek Kenya'daki bu kamplara ulaşmak zorunda?

Dünyanın her yerinde savaşta dahil olmak üzere doktorlar dokunulmazlık zırhına sahipken bu insanlar neden Somali yerine Kenya'da faaliyet gösteriyorlar.

Havalimanındaki o araçlar hangi örgütlere ait?

Türkiye

 

Hastalıklara sebep olan beslenme alışkanlıklarımız

5 MART 2011’de Kansere Umut Vakfı’nın
İstanbul Sultangazi’de
“KANSERE SEBEP OLAN BESLENME ALIŞKANLIKLARIMIZ”
konusunda düzenlediği toplantıda
Prof. Dr. Kenan DEMİRKOL’UN konuşması.



Karaciğer yağlanması, Ama ne tür bir yağlanma? Alkolizm dışı bir yağlanma. O yüzden biz buna alkol dışı karaciğer yağlanması deniyor. Ve alkol dışı karaciğer yağlanması, özel tipli bir siroza neden oluyor. Atatürk’ün öldüğü siroz hastalığı var ya. Özel bir tipte siroz hastalığı, kriptojenik siroz deniyor buna. Amerika’da son otuz yıl içinde üç kat artan karaciğer kanserinin de kriptojenik siroz sonucu olduğu belirtiliyor. Yani sonuçta Amerika’da son 30 yılda üç kattan fazla görülen karaciğer kanserinin sebebi mısır şurubudur. Bu, bu kadar açıkken bizim bakanlığımız dün yaptığı açıklamada hiçbir bilimsel kanıt sunulamamıştır diyor. Benim 110 tane bilimsel yayın kullanarak yazdığım, on yedi sayfalık raporu da çiğneyerek bunu yapmış. 17 sayfalık rapor gönderdim onlara. 110 tane de literatür ekledim. Ama neoliberalizmdeki iktidarlar sermayenin iktidarıdır; vatandaşın iktidarı değildir. Yurttaşın iktidarı değildir…

Ne olur çocuklarınızı mısır şurubundan uzak tutun. Hem şekerden uzak tutun ama özellikle de yani gofret, bisküvi kek dışardan alacağına az şekerli bir keki evde kendin yap. Yani ambalajlı bir ürün sunmayın çocuklarınıza. Bugün gıda sanayisinde sadece ve sadece aksi belirtilmediği takdirde mısır şurubu kullanılıyor. Dondurmalarda o kullanılıyor, hazır aldığınız baklavanın şerbeti bile mısır şurubundan. Kartal’da onun fabrikası var Ülker’le Cargill firmalarının ortak kurdukları bir fabrika. Baklava şerbeti bile oradan geliyor. Çocuklarınıza illa tatlı bir şey yedirecekseniz, ne olur evde kendiniz yapın ve olabildiğince az şekerli yapın. Çünkü total olarak da şeker zararlı zaten, yani insanın zarar görmeden günde tüketebileceği şeker miktarı 30 gram dolayındadır. 30 gram, 8 kesme şekeri yapar. Ama bu şekerin içinde ne yazık ki meyve de var, bal da var, yani siz kahvaltıda bir tatlı kaşığı bal yediyseniz, hakkınız 7 ye düştü. Bu hakkınızı ağırlıklı olarak meyve olarak değerlendirin. Eğer bugün hiç şeker yememişseniz, bal dahi yememişseniz, çayınıza hiç şeker koymamışsanız, başka hiçbir şeker kaynağı da yoksa, 8 kesme şekerin karşılığı 300 gram portakal veya 300 gram elma veya 400 gram kiraz veya vişne veya 100 gram kadar muz, incir veya üzüm yiyebilirsiniz. Ama sadece 100 gram. Yani mandalina zamanı koy hanım önüme bir kilo mandalinayı ben bunu yiyeyim bu sağlıklı değil. Siz sınırsızca sebze yiyebilirsiniz ama meyve sınırlı yemeniz lazım. Meyvenin fazlası da şişmanlatır. Ve zararlıdır, karaciğer yağlanması yapar….. Yani meyve tek başına bile hem karaciğer yağlanması, hem karın tipi şişmanlık yapabilir. Karın tipi şişmanlığın çok özel bir yeri vardır. Bağırsak çevresindeki iç organların çevresindeki yağlar hormonal etkin yağlardır ve bu hormonal etkin yağlar ne yazık ki kanser oluşumunda da, kalp-damar hastalığı oluşumunda da etkindir. O yüzden eşit bir şişmanlık, yani kollar bacaklar her taraf eşit ama karın büyümemiş. Bu şişmanlığa çok itirazım yok. Ama karın tipi şişmanlık eşittir şeker hastalığı, eşittir kalp hastalığı, eşittir kanser. O yüzden göbekler inecek. Göbekler inmediği sürece sağlıklı olma şansımız yok. Göbekleri indirmek içinde şekerden uzak duracağız. Çünkü en çok karın tipi şişmanlık yapan früktozdur. Bizim yediğimiz pancar şekerinin de yarısı früktozdur. Yediğimiz meyvenin şekerinin de yarısı früktozdur. Biz früktozu azaltmak zorundayız. Karın tipi şişmanlığı, dolayısıyla kalp hastalığı, kanser, inme gibi hastalıklardan kurtulmak istiyorsak karnımız inecek.


- Esmer şeker hakkında ne düşünüyorsunuz?

- Bakın bütün şekerler esmerdir. Üretim aşamasında karamelize olur. O yüzden esmerdir ama yıkandıkça üzerindeki karamel atılır, rafine edildikçe beyazlaşır. Yani senin dediğin esmer şeker, yediğin beyaz şekerin üretimdeki bir önceki aşamasıdır. Sadece ticari bir tuzak. Daha yüksek fiyata satabilmek için ticari bir tuzak……

Şimdi karaciğer yağlanmasının önemli bir bölümü selim seyredebilir. Yani her hangi bir sorun yaratmadan da insan ömrünü bununla sürdürebilir. Ama bir bölümü yine hatalı beslenmenin devam etmesi koşuluyla, yağlı karaciğer iltihabına dönüşebilir. Alkol dışı yağlı karaciğer iltihaplanmasıdır bu hastalığın adı. Ciddi karaciğer yetersizliği, siroz karaciğer kanseri aşamasıdır. Bazen yağlı karaciğer iltihabı olmadan da sadece yağlı karaciğer aşamasında da bazı hastalıklar çıkabilir ama yağlı karaciğeriniz varsa iki yol var sizin önünüzde; biri nispeten hayatınızı idame edeceğiniz bir yol öbürü de ölümdür. O yüzden ne yapıp yapıp karaciğer yağlanmasını tedavi ettirmelisiniz. Bunun da temelinde şekeri tümüyle sıfırlamanız geliyor. Ancak iki yıl gibi bir süre içinde toparlayabilirsiniz……

Şeker kesmeyi dile getirdiğimiz zaman karaciğer yağlanması açısından, o zaman nişastayı da kesmemiz lazım. Çünkü nişasta, daha ağzımızda çiğnendiğinde tükürükle glikoza dönüşür. Şekerdir; yani nişasta da şekerdir.

- Kolesterolün karaciğer yağlanmasıyla bir ilgisi var mı?

- Kolesterol olmazsa hayat olmaz. Bütün hormonlarımızın ham maddesi kolesteroldür. O yüzden zaten anne sütünde kolesterol çok yüksektir. Çocuğun hormonlarının üretilmesi için başlangıçta anneden aldığı kolesterole ihtiyacı vardır. Kolesterol masum bir maddedir. Ama oksitlenirse oksikolesterole dönüşür ve damar sertliği yapar. Peki oksitleyen ne? Şeker. Yedikten sonra şeker trigliseride dönüşür. Yağdır o ve o trigliseritten kolesterolü oksitleyerek damar sertliği yapar bir. İki ayçiçeği yağı, mısır özü yağı veya margarinden elde edilen trans yağ asitleri kolesterolü oksitler ve böylece damar sertliği oluşur. Üç, yapay yemle beslenen hayvanların sütünde de iç yağı vardır. Damar sertliği yapıcı doymuş yağ asitleri vardır, bunlar kolesterolü oksitler ve hasta eder bizleri. Şimdi hayvanın merada otlarsa ayçiçeği yağı mısırözü yağı margarin kullanmazsan şekeri de azaltırsan senin damar sertliği olma şansın kalmıyor. Kolesterolün ne olursa olsun. Ama bu bilgi kolesterol ilacı üreten Amerikan şirketlerinin işine gelmiyor. Bugün yılda sadece kolesterol ilacı satımından 50 milyar dolar elde ediyorlar. O yüzden de Amerikan tıbbı bize ne emrediyor? Kolesterol ilacı ver diyor. Bakın gazetelere yansıyan bir gerçek var. Nasıl bizim Sağlık Bakanlığımız bir bilimsel kurul kurdu, Amerika’da da böyle bir bilimsel kurul kuruldu ve “Normal kolesterol düzeyi kaçtır?” sorusuna bilim kurulu yanıt versin istendi. Ve de normalin çok altı bir değer, 200 mü kabul ediliyor normal,150 gibi bir değer ileri sürdüler. Sonradan ortaya çıktı ki bilim kurulunda yer alan 9 öğretim üyesinin dokuzu da ilaç şirketlerinden rüşvet almışlar.

- Hocam kızartmalarda ne tip yağ kullanmak gerekir?

- Kesinlikle zeytinyağı, kesinlikle.

- Peki, zeytinyağının yanma derecesi ayçiçeği yağından yüksek midir?

- 240 derece, ayçiçeği yağından çok daha yüksektir. Tava ısısı normal şartlarda 180 dereceyi çok az aşar. O yüzden rahatlıkla zeytinyağını kullanabilirsiniz ama dumanlaşma derecesi diye teknik jargonda adlandırılır sızma zeytinyağını kullandığınız zaman çok daha düşük derecelerde dumanlanma görürsünüz. O su buharıdır. Su buharıdır ve içindeki bazı organik maddeler yanar, koku maddeleri tat maddeleri yanar. O yüzden o, yağın yandığı anlamında değildir. Ne olur yanılmayın. Yağ yanmıyor. İçindeki bazı koku, renk maddeleri yanıyor. 240 dereceye kadar dayanan bir yağdır……

- Bir dinleyicinin elindeki pet şişeden su içtiğini gören hoca,

- Şimdi içtiğiniz su ile neler elde ettiğinizi de gözden geçirelim ve bu günkü toplantıyı kapatalım. O polietilen tereftalat maddesinden üretilmiş yani pet şişenin içindeki stalatlar suyun içine karışmış bulunuyor. Ayrıca o plastiği yumuşatmak için antimon denen bir ağır metal kullanılmıştır o da suyun içine karışıyor dolayısıyla siz hem stalat, hem de antimon içmiş oldunuz şu anda. Peki, ne yapar bunlar size? Bunlar hormon bozucular diye geçer. Sizin vücudunuzda bir takım hormonal bozukluklar yaratır. Bu hormonal bozuklukların bir bölümü, örnek, östrojen etkisini göstererek 5 yaşında çocukların adet görmesine sebep olur. İki buçuk yaşında bir çocuk getirdiler Lüleburgaz’dan adet görüyor. İki buçuk yaşında. Hamile bir kadın östrojen etki gösteren bir hormonal bozucuyu aldığı zaman, o madde özellikle bu 19 litrelik su bidonlarında onlar polikarbon denen bir plastiktir ve ham madde olarak Bisfenol-A denen bir maddeden üretilir. Bisfenol-A’nın meme kanseri yaptığı 1930 yılından beri bilindiği halde ve 130 tane bilimsel yayın olduğu halde bunun hakkında hala biz o bidonlardan su içmeye mahkum bırakılıyoruz.

Bisfenol-A hamile bir kadının karnındaki çocuğun beynindeki cinsiyet ayrım merkezine gittiğinde çocuğun homoseksüel olma olasılığı çok yükseliyor.

Meme kanseri riski çok yükseliyor erkekse prostat kanseri riski normal bunla temas etmemiş insana göre 3 kat artıyor. Yani musluk suyu için Allah aşkına.

- Arıtıcılar hocam?

- Paranız varsa arıtıcı kullanın. Ama paranız yok arıtıcı alamıyorsunuz, musluk suyu için. Musluk suyu İstanbul’da kullandığınız plastik şişedeki su hangisi olursa olsun 100 kat iyidir. İSKİ’nın her ay İstanbul’daki bütün su havzalarının sağlık raporları internette yayınlanıyor. Biz geçen sene NTV’de bir su programı yapmıştık ve NTV Yıldız Teknik Üniversitesinde piyasadan topladığı suları bakteriyolojik incelemeye gönderdi. Hepsinde mikrop çıktı. Hepsinde istisnasız. Yani siz sağlıklı olsun, temiz olsun çocuğum mikropsuz su içsin diye mikroplu suyu paranızla içiyorsunuz. Bıraktım vazgeçtim mikroptan, kanser yapıyor. Almanya’da geçen sene ocak ayında Avrupa birliğinin gıda güvenliği merkezi vardır EFSA ocak 2010a kadar Bisfenol_A’nın sağlık sakıncası olmadığını iddia ediyordu. Ama toplum baskısıyla mayıs ayında biz bu işi araştıracağız dediler ve ekim ayında biberonlarda Bisfenol-A’nın kullanımını yasakladılar. Tamam, da biberonda yasakladın e çocuğuna Bisfenol-A’lı su bidonundan su katmıyor musun mamasını hazırlarken? Isı ve zaman etkisiyle plastiğin defalarca kullanılmasıyla Bisfenol-A’nın suya geçiş oranı çok artıyor. Şimdi su ısınmaz ki diyeceksiniz. Arizona’da yapılan bir çalışmaya göre şehirlerarası su nakli sırasında kamyon içerisindeki su 80 dereceye kadar ısındığı saptanmıştır. 80 dereceye ısınan su o plastikten ne kadar madde çözüyor biliyor musunuz? Sizi de sülalenizi de kanser etmeye yeter. Antalya’da yazın açık havada duran suyun derecesi kaç acaba? Banyo bile yapamazsın o kadar sıcak suyla. Ne olur musluk suyu kullanın. Bırakın şu plastikleri.

- Hocam bazı yiyecekleri plastik poşetlere koyup buzluğa atıyoruz . bu da sakıncalı mı?

- Şimdi bakın naylon folyo polietilen denen bir maddedir ve polietilenin bu güne kadar bir sağlık sakıncası saptanmamıştır. Daha büyük sorun yoğurt kapları. Mesela bazen çay içiyoruz köpük gibi bardaklardan veya uçağa bindiğimizde şeffaf cam gibi çıt diye kırılan plastik bardaklar var hem o polystryne hem köpük gibi olan bardaklar da polystryne onlardan stryne çayımıza geçiyor o da kanser yapıyor.

Şimdi plastik yoğurt kaplarında, ben anlata anlata zannediyorum bazı firmalar artık polipropilen kullanmaya başladı. Kabın altına baktığımız zaman veya yanına baktınız zaman bir üçgen göreceksiniz. Üç oktan oluşan bir üçgen. Bu geri dönüşüm işaretidir. O üçgenin içinde bir sayı yazar. 5 numara polipropilendir altında da zaten PP yazar. Yoğurt alırken artık markaya göre değil kullandığı plastiğe göre tercihinizi yapın. Ben her yoğurt almaya gittiğimde maalesef aynı firma farklı marketlere farklı plastik gönderebiliyor. Daha ucuz marketlere adi plastiklerde, lüks semtlerdeki marketlere daha kaliteli plastikte gönderiyor. Ne acı. Yani ayırım yapıyor.

- Yani hocam üçgenin içinde 5 mi yazması lazım?

- Evet polipropilen

- 1,5 litrelik su şişelerinde 1 yazıyor.

- Evet, işte o PET polietilen tereftalat, kötü, 1 numara kötü. Evde 19 litrelik bidonların altına bakın. Onda da 7 yazar. 7 diğer plastikler anlamına gelir. Diğer plastiklerin içinde 6-7 farklı plastik vardır bunlardan bir tanesi de polikarbondur onun için üçgenin altında PC kısaltması vardır.

Eşcinsellik tedavi edilebilir bir hastalık mı?

    "Eşcinsel olmayı kabul etmek demek; size çocuk yaşta cinsel tacizde bulunan insanı haklı çıkartmak demektir."

 

Sitede daha önce yazdığım yazılara bakınca gülmekten öte önce sinirlenirdim;Bana ait olduğunu kabullenemezdim,şimdi bakıyorum o yazılara da kaygılı bir çocuğun dışlanmışlığını hissettiren basit yazılar.Bu yazımda da çok farklı bir şey yazmayacağım ama bir şeyler eksik kalacak telaşım yok,rahat rahat yazabiliyorum duygularımı...

 

Eşcinselliğin psikolojik cinsel bir sapma olduğunu destekleyen bir örnek benim hayatım

Hayatımı daha ayrıntılı anlatmak ve net bir tablo çıkarmak benim de işime gelir;zira kafama taktığım bir sorunu çözümleyemeden üstünden geçersem ben de problem yaratıyor

 

Ben 8 çocuklu bir ailenin en küçük ferdi olarak dünyaya geldim;kalabalık bir aileydik 4 kız 4 erkek anne baba ve büyükaanne olarak.Güneydoğunun güzel bir şehrinde ve ama problemli bir ailede dünyaya gelmiştim.Olacakları Allah biliyordu ya!

 

Babam, ben ilk okulu bitirene kadar şehir dışında çalıştı,bu yüzden babamla çocukluğuma dair tek bir anım yoktur.Arada seferden döndüğünde çeşitli oyuncaklar alır bizi bu şekilde tatmin etmeye çalışırdı ama abim babamın getirdiği oyuncaklar yüzünden bile benimle rekabete girerdi;onca kavgadan sonra hep onun dediği olurdu,bu tartışmalardan sonra tuhaf olan şey ağabeyimle ben konuşmadığımız halde o önce konuşmaya başlar ve hiç bir şey olmamış gibi davranırdı.Bu durum benim çok zoruma giderdi.”Nasıl olur da hiçbir şey olmamış gibi davranır” derdim kendime hep.Onunla kavgalarımız ben üniversiteye başlayana kadar devam etti,o yine pervasız halini devam ettirdi.Gerçi onun bu kadar kızgın ve şiddet yanlısı olmasının sebebi küçükken geçirmiş olduğu menenjitten kaynaklanıyor ve tabi annemim onu sürekli bu endişesinden dolayı şımartmasından.Misafir çocuklarını ısıran gelin görün kardeşine ne yapar.

 

Ben ilk okul 1.sınıfa başladığımda öğretmen ailemi çağırmış ve bir sene daha beklememi söylemiş;boyum o zamanlar çok kısa olduğunda öğretmen ezildiğimi ve diğer çocuklar tarafından dışlandığımı söylemiş her neyse ben 1.sınfın 1 dönemini bitirip ayrıldım okuldan.

 

Aynı sene başka bir şehre taşındık.7 yaşına ayak basmıştım.Geldiğimiz bu şehirde de pek huzur bulamadık açıkcası.Annem o sene çok ciddi migren krizlerine giriyordu,ben o telaşlı halimle annem ha öldü ha ölecek diye korkudan tir tir titrerdim.Annem çok yere başvurduysa da çare bulamadı;bu hastalığının babama olan öfke ve nefretinden kaynaklandığını bir tek bilen ben değildim elbet ama o bu nefretinden hala vazgeçmiş değil,Hani benim de umrumda değil.Onların evliliklerinden bu yana süren 30 yıllık kavgaları herkesi canından bezdirmişti.Son kavgalarında ben patlayınca daha kavga etmemişlerdi;galiba üzülmüşler!!!

 

Yıllardır sessiz sedasız okulunu,derslerini ve masumane(!) sevdiği öğretmenlerini anlatmaktan başka hiçbir sorun yaratmayan bu çocuğa ne olmuştu da bu cinnete benzer bir tavır sergilemişti o son kavgada?

 

Ben 7 yaşını bitirirken şehirden ayrılıyorduk,memlekete dönecektik.Bu memlekette başlayan içe çekilme kendi memleketimde de devam edecekti.Daha dün gibi hatırlarım,gittiğimiz bu memlekette bazı arkadaşlar saçım uzun olduğundan kız mısın erkek misin diye sorarlardı.Ben cevaptan ziyade sorunun şaşkınlığından ne diyeceğimi bilemezdim.

 

Babamın yoğun ısrarlarıyla tekrar memlekete dönmüştük.İlk okul ikinci sınıfa başlamıştım.Hayat fena gitmiyordu anne babam dinmek bilmeyen kavgalarına rağmen;alıştık diyorduk.Bir küsüp bir barışıyorlar;ya annem evden ayrılıyor ya babam;ama eni sonu akrabalar araya girer tekrar bir araya gelirlerdi.Akraba demişken bahsetmeden geçemeyeceğim.Ben bu yaşıma kadar akrabalarımın varlığını hiç hissetmedim;aile ilişkilerimize destek olmaktan ziyade köstek olurlardı.Akraba değil akrep derler ya aynen doğru.

Anne babamı da çok suçlayamam,onlarda istemedikleri bir evlilik yapmışlar.Annem daha 15,babam 17 yaşındayken evlenmişler,Annemin babası da annemden nefret edermiş,babamda baba görmemiş.Buralar da böyle olaylar sıradan aslında.

 

Ben 8 yaşın verdiği çocukluk heyecanıyla sürekli sokakta arkadaşlarla oynardım gece yarılarına  kadar.Derslerim de çok iyiydi,zeki bir çocuktum,ilk okul 5 e kadar sürekli 5 lerle doluydu karnem.Sokak gezmelerim çok olunca haliyle üstüm başım çok kirlenirdi,sıklıkla banyoya girerdim,annem,ablam ve bazen yengem yıkardı beni.Yıkanırken kadınların benim vücudum ve cinsel organımla dalga geçmeleri sık yaşadığım bir durumdu.

 

Ben hayatım boyunca unutamayacağım acı tecrübeyi yine bu hiç sevmediğim mekanda yaşadım.Geçenlerde vizyona giren bir filmde geçen sözün ıspatıydı yaşadığım.”İnsanlar yaptıklarınızı unutabilir ama hissettirdiklerinizi asla”. Diyordu film,öyle de oldu.Evlatlarını başı boş sevgisiz ,ilgisiz bırakan,para sevdasından başka derdi olmayan,hır gür etmekten çocuklarının halini hatrını sormayan bir anne babanın 2.erkek evladı 4.erkek evladı üzerinde cinsel hakimiyet kurmuş ve beni korkularımın yaratacağı  hayal dünyasına itmişti.İlginç bir şeye dikkat çekmek isterim.O yaşta bir çocuk babasının yani erkeksi gücün rekabeti yerine abisiyle cinsel bir rekabete girmiştir.Bu dengenin değişmesi eşcinselliği tetikleyen en önemli unsur.Çoğu eşcinsel bu kritik virajdan geçmiştir fakat hatırlayamaz çünkü bu tür taciz ve tecavüzler bir tür kendini suçlama psikolojine bürünüyor.Yani bize zarar veren şahıs yerine “bu benim hatam” diyip kendi içimize çekiliyoruz.Abime karşı yıllarca hiç nefret beslemedim,besleyemedim;olmadı,elimde değildi;olağan bir şey gibiydi,sanki her evde yaşanacak bir hadise gibiydi,bu tür şeyler herkesin başına gelirdi ve ben susmalıyım,kaderime razı olmalıyım.Hala hata onda diyemiyorum tam anlamıyla.

 

Yaşadığım bununla sınırlı değil.Aile içinde çok sayıda psikolojik problemi olan kardeşlerim vardı,abim ve  ablam uzun yıllar bizi panik atak krizleriyle hop oturup hop kaldırmıştı,gece yarısı gelen ambulanslar beni öyle tedirgin ederdi ki.Yine birgün ortaokul yıllarındayken anne babamın akrabalar arası kavgadan mahkemeye kadar gidecek bir tartışmasının ortasında kalmıştım.Annem ve diğer kardeşlerim evden ayrılmışlardı,ben babam ve benden büyük ablam kalmıştık.Babam biz evde yokken misafirliğe gitmiş,annem de iki büyük ağabeyimi doldurarak babamı dövmeleri için ikna etmiş,misafirlikten bize telefon gelince ablam çığlığı koparmış ve ben belki korkuyla büyüyen hayal dünyamı daha bir derine gömmüştüm.Abilerim babamı dövmüş haberini alınca benim için babamın fethedilmeye ve rekabete girilecek bir yanı kalmamıştı;O zaten baştan kaybetmişti.Burada ilginç bir detayı yine belirtmek isterim,ben bu dönemlerde heteroseksüel eğilimler göstermeye yeni yeni başlamıştım ama bu olaylardan sonra o eğilim yerini homoseksüel eğilimlere bıraktı

 

Bu olayda yine akrabaların araya girmesiyle son bulmuştu.Yıllarca birbirine surat asan ,kavga etti edecek bir halde pusuda bekleyen bir ailenin en küçük ferdiydim ben, alıngandım ya da bu hale  geldim.8.sınıf bitmiş sbs sınavlarına girmiştim yine aynı ilde iyi bir Anadolu öğretmen lisesini kazanmıştım.

 

Depresyonla o yaz tanışmıştım.Yoğun stres altından kalkmak için nur cemaatlerin birine takılmaya karar vermiştim.Şehir dışında bir okuma programı ayarlanmıştı ;ben de gitmek istemiştim.Programın başında bulunan kişi bir vakıf(evlenmeyen ve kendini dine adıyan kişi)abi! idi.Daha ilk gittiğimde tuhaf tuhaf tavırları vardı.İnsanlara sarkıntılık ettiği bilindiği halde yine de ses çıkarılmıyormuş,bunu sonradan öğrendim.Bu vakıf herif,gittiğimiz medrese de ben uyurken (-ki aslında uyumuyordum) beni taciz etmişti,daha sonra birkaç hareketi daha oldu,sonra ayrıldım zaten ordan.

 

Lisede derslerim yine iyiydi.Gülen cemaatine takılıyordum;onların dershanelerinde  uzun dönem kaldım.Kendime baba adayı bulma telaşım bu kurumlarda daha yoğun bir hal almıştı.İlk sene sınavı kazanamadım,ikinci sene eğilimlerimden dolayı ne yana kaçacağımı şaşırmış bir halde dershane hocama durumumu açtım olmadı,birkaç psikiyatra gittik ;çare yoktu.Ben ikinci senemde İstanbul dolaylarında bir şehirde tıp fakültesi kazanmıştım.Ama hiç mutlu değildim.Çare arıyordum ama hiçbir yerde yoktu,ümidimi kaybedip çıldıracağım bir günde internette gördüğüm bir yazı beni çok etkilemişti,o yazı vesilesiyle Psikolog Hüseyin Kaçını aradım.

 

7 ay oldu yaklaşık bugün geldiğim noktada memnunum,tam anlamıyla iyileşmedim ama biliyorum o gün yakın.Terapilerde zorlansam da çok memnunum,zor ve sıkıntılı günler atlattık ama çok bir yolum kalmadı,esaretimin ve korkularımın bağları bir bir çözülüyor.Terapinin ilk günlerinde öyle kötüydüm ki varoluşsal sıkıntılar dahi çekiyordum,yanılmıyorsam son terapiydi;Psikologa onu görebildiğimi ve karşısında oturduğumu söylemiştim;bunlar garip gelebilir ama insanın korkuları hayal dünyasını inşa ediyorsa bir çocuk için varlığı reddetmek içten bile değil

 

Yaz olduğundan ailemle beraberim 2 ay ara verdim terapilere doğal olarak.Babamla belki çocukluktaki gibi olmayacak ama bir rekabete girmeye çabalıyorum.Annemi reddettim önce ,onunla çok ciddi kavga ettim;hatta öyle bir kavgaydı ki ona bağırırken ben ben değildim desem kesinlikle yeridir .İlk geldiğim günler babama karşı çocuk gibi davrandım,ona koz verdim,yakında onunla rekabete gireceğim ve ben o zaman kendi gücüme kavuşacağım.Ona olan nefretim büyük ölçüde azaldı;ama sevgi zor şey;o hemen elde edilmiyor .Hem onu çok da sevmek zorunda değilim;yani güçlü olanı sevmek bir çocuk için zaruri bir şey ama bu gücü sevmeyle eşdeğer bir durum değil,sevilecek bir güç varsa o babamın olmayacak kendi gücüm olacak buna eminim ve yapmayı istiyorum.Sona çok yaklaştım.Bu terapileri eğilimlerinden memnun olmayan herkese içtenlikle önerebilirim;içiniz rahat olsun

Almanya'da hemen hemen her 2 okuldan birinde çocuklara ve gençlere karşı cinsel tacizde bulunulduğundan şüphe ediliyor
 

 

Almanya'yı ürküten araştırma sonucu

Almanya'da hemen hemen her 2 okuldan birinde çocuklara ve gençlere karşı cinsel tacizde bulunulduğundan şüphe ediliyor

Alman Gençlik Enstitüsü adlı kuruluş tarafından yapılan bir araştırmanın sonuçlarına göre, okulların yüzde 43'ünde çocuklara ve gençlere yönelik cinsel taciz olaylarının yaşandığından kuşkulanılıyor.

Bazı okullarla ilgili olarak geçen 3 yıl içinde yaşanan olayların ele alındığı araştırmada, cinsel tacizlerin aile içinde de yaşandığı, çocukların birbirine cinsel tacizde bulunmasının yanı sıra bazı öğretmen ve eğitimcilerin de çocuklara cinsel tacizde bulunduğundan şüphe edildiği belirtildi.

Enstitü Müdürü Thomas Rauschenbach, okullardaki cinsel tacizin, sadece 1970'li ya da 1980'li yıllarda yaşanan olaylar olmadığını, günümüzde de güncelliğini koruduğunu belirterek, öğretmen ve eğitimcileri bu konuda daha duyarlı olmaya çağırdı.

Rauschenbach, çocuklarda görülebilecek değişiklikler karşısında öğretmen ve eğitimcilerin daha dikkatli davranmasını isteyerek, böyle durumlarda çocuklarla ilgilenilmesi ve konuşmaya çalışılması gerektiğini kaydetti.

Almanya Eğitim ve Araştırma Bakanlığı tarafından finanse edilen araştırmanın sonuçlarının, federal hükümetin bir yuvarlak masa toplantısında da ele alındığı bildirildi.

ha-ber.com / Evren AYDEMİR / Berlin

http://ha-ber.net/index.php?option=com_content&task=view&id=13664&Itemid=0

"eşcinsel olmayı kabul etmek demek; size çocuk yaşta cinsel tacizde bulunan insanı haklı çıkartmak demektir."


Eşcinsellerin kendilerini suçlu, huzursuz, yalnız, depresif, sıkıntılı ve gergin hissetmeleri sık rastlanan bir durumdur. Yani ruhuna ve benliğine aykırı olduğu halde eşcinsel eylemlerini sürdürmek zorunda kalmak veya dürtüyü kontrol edememek kişide ruhsal sıkıntı yaratabilir. Ayrıca eşcinsellik; özgür bir tercihin değil, genellikle çocuklukta yaşanan travmaların ve (anne-baba) ihmallerin bir sonucu gelişen bir durumdur. Bu açıdan baktığımızda da eşcinsellik ruhsal bir bozukluktur, bir cinsel eğilim bozukluğudur, bir cinsel kimlik bozukluğudur. Bu neden psikoloji biliminin eşcinsel yaşam tarzının ve toplumsal kimliğin sağlıklı olup olmadığını ayrıştırma, eşcinselliğin nedenini, yapısını ve tedavisini araştırmaya devam etme sorumluluğu vardır, olmalıdır, olacaktır. Bu bağlamda, kendi özgür seçimi ile eşcinsellikten kurtulmak isteyenlere tedavi imkanı sağlamamak, “bu tedavi edilebilen bir hastalık değildir” demek gerçekte eşcinselleri küçük düşüren ve ahlaki olmayan bir tutumdur.

Eşcinsel Terapi sürecinde aşağıdakine benzer öyküler sık sık dile gelmektedir.

"herşey çocukluktaki o kısırdöngü anına dönüyor.annemin bir anlık ihmali ile tecavüze uğramam aynı anlama geliyordu.daha hiçbirşeyden anlamayan 6 yaşındaki ben ve beni seksi bir tema görüp tecavüze yeltenen o sapık.ne olduysa oldu o gün.hayatımı değiştiren o olay bir anlık ihmalin sonucu ile oldu,beni hiç ihmal etmeyen annem ne olduysa o gün ben ihmal etti.o günün akşamı sıradan bir akşam değildi.artık erkekliğini odunlukta bırakmış,hürriyeti elinden alınmış,bir tercihe zorlanmış bir hırpani beden vardı.annem durumu farkettiğinde benim içinde onun içinde iş işten geçmişti.yapacağı tek iş bunu ölene kadar saklamaktı.öylede yaptı bu sırrı babam haric herkesten sakladı.içine düştüğüm kuyunun ne kadar derin olduğunu bilmeyen ben,tecavüz sonrası verilen parayı bir ödül olarak kabul etmiştim.herhalde bu  doğruydu dedim.nasıl düşünebilirdim ya 5 yada 6 yaşındaydım? günler ilerledikçe her kavga edişimizde annem bu olayı bir kase önüme sundu içinde bolca küfür hakaretle beraber.bu olayı benim yaptığım iddasına yeltenip kendi ihmalkarlığını çoktan unutmuştu.her sene her kavga benim annemden daha çok uzaklaştırıyordu."

Terapi odasının duvarlarında kalan bu psikolojik çığlıklar psikolog ve danışanı belli bir aşamadan sonra toplumsal bir haykırışa zorlamaktadır. Çocukken taciz ve tecavüz mağduru yada anne babaların yarattığı duygusal istismarlarının mağduru olan bireyler yıllarca süren suskunluklarını haykırmak için çabalamaktadırlar.

Son dönemde medya dünyasında sürekli olarak eşcinselliğin normalleştirilmesine yönelik çabalar gören gözlere aşikardır. Psikoloji giriş kitaplarında insan tanımlanırken " biyolojik, psikolojik, sosyolojik " bir varlık olarak ifade edilmektedir. Eşcinsel Derneklerinin çabaları ile eşcinselliğin genetik olduğuna yönelik  sözde bilimsel açıklamalar sık sık dile getirilmektedir. Bu metinlerde eşcinsellik söz konusu olduğunda insan " biyolojik ve sosyolojik " bir varlık olmaktadır.
Biyolojisi insanı eşcinsel yapmışsa, psikolojik süreçler dikkate alınmadan eşcinsel bireyin sosyal hakları gündeme getirilerek sosyolojik bir örgütlenme çabaları sarfedilmektedir. Aileler ergenlik döneminde kendileri için sarsıcı bir gerçekle karşılaştıklarında yıkılmaktadır. Çocuklarının eşcinsel olduğunu öğrendiklerinde kendilerini elleri kolları bağlanmış olarak çaresiz hissetmektedirler. Eşcinsel Terapi konusunda yeterli kuruluş ve yayın olmadığı için ilk adres genelde Eşcinsel Dernekleri olmaktadır. Bu derneklerin kapısını çalan aileler bir acı gerçekle karşı karşıyadırlar. Buradaki sözde yetkili ve yetkin kişiler eşcinselliğin tedavisinin olmadığını ve bunun doğal bir yönelim olduğunu ifade etmektedirler. Moral yitimi yaşayan ailelere bu durumu kabullenmeleri önerilmektedir.

Onarım Terapisi kitabının türkçeye tercümesi ile bu alanda çığır açan Kaknüs Yayınları, toplumsal anlamda bir birikime vesile olmuştur. Eşcinsel bireyler eşcinselliğin psikolojik kökenli olabileceğini belki de ilk defa düşünmeye başlamışlardır. Bu çizgide sessiz sedasız bir dönüşüm başlamıştır. Eşcinseller için bir umut ışığı yanmıştır. İçsel bir karanlığın içinde yürümek zorunda kalan eşcinseller bu ışıkla psikolojik destek arayışlarına yönelmişlerdir. Bu yöndeki terapi deneyimlerimiz arttıkça bu konunun önemini duyurma arayışlarımız başlamıştır. Onarım Terapisi kitabının başlattığı sürecin devamı olabilecek nitelikte Eşcinsel Terapi deneyimlerimizin kitaplaşması hem eşcinsel bireyler hem de aileleri için sağlıklı bir başvuru kaynağı olabilir. Böylece kendi kültürel dokumuzdaki psikolojik bozukluklar örneklendirilmiş olacaktır. Eşcinsel Terapi konulu kitabımızı okuyacak olan anne babalar ister istemez kendileri başka açılardan da sorgulamak durumunda kalacaklardır.

Kitabımıza düşündüğümüz isim " Tanrı'yı Affeden Erkekler & Eşcinsel Terapi "

Kitap özetle eşcinselliğe çözüm önerisi;

Kendileri ile yoğun çatışmaları olan bireylerin bu sorunlarının psikolojik kökeni genellikle babalarına duydukları kızgınlık,öfke ve nefrete dayanmaktadır. Çocuklukta baba otoritesi ile çatışan kişiler ergenlik döneminde varlıklarının anlamlarını sorgularken; Tanrı'ya da bir kızgınlık, öfke ve nefret duymaya başlamaktadırlar. " Neden beni böyle yarattın yada neden beni korumadın? " sorularının cevabını bulamamaktadırlar. Böylece
kendilerine yönelik bitip tükenmez kaygıları arttıkça artmaktadır.

Eşcinsel Terapi süreçlerinde babalarına yönelik bilinçaltı duygu ve düşünceleri ile yüzleşen bireyler; babalarını affetmeyi deneyimlemektedirler. Kendileri için çok zor olan bu süreci başaran danışanlar Tanrı'ya olan sitemlerini yeniden gözden geçirmektedirler. Geçmişte suçladıkları ve hesap sormak istedikleri Tanrı ile içsel olarak barışmaktadırlar. Bu süreç çözüm için nirengi noktası olmaktadır. Baba ve Tanrı ile barışan birey Kendisini de affederek kişiliğini ve kimliğini yeniden yapılandırmaktadır.

https://www.habervakti.com/tanri-yi-affeden-erkekler-escinsellikten-kurtulmak-mumkun-mudur-makale,1374.html

gokkusakgok@mynet.com

Aşk güçlü kadınların işidir. Oyunu kuralına göre oynar, kendi isteklerinizin esiri olmazsanız, ilişkiyi dizginlerin ele alınması gereken bir at yarışı olarak görmezseniz ancak başarıya ulaşırsınız.
Şimdiye kadar hep sığınabileceğim liman gibi gördüğüm sevgilimi listeme baktığımda hepsinin şimdi dönüp bakmayacağım erkekler olduğunu rahatça söyleyebilirim. Birçoğu dönmeyi denedi, 3 gün öncesinde hayatımızın vazgeçilmezi olan Facebook denilen siteden bir girişimde bulundu eski sevgililerimden biri. Hissettiğim tek şey umursamamaktı ve itiraf ediyordum bir çeşit zafer kazanma duygusuydu, ama bu zafer geri dönmeme veya etkilenmeme gücümün verdiği bir zafer, ve tabii ki az da olsa bir kadın içgüdüsü olan evet işte döndü bana ama ben yüz vermedim zihniyeti. 2010 ekim ayının sonunda da biten bir ilişkim yüzünden gelmiştim size, halbuki o ilişkinin içinde neler varmış; ağbim, babam, annem, kendim, cinselliğim, gururum, güvensizliğim, güçsüzlüğüm, ve bir çok şey.
Peki şimdiki durum nedir diye sorguluyorum. İlk defa başlayan bir ilişkimi değerlendiriyorum aslında, aynı zamanda karşımdaki insanı da değerlendiriyorum. Bundan önce kollarına atladığım, kendimi bıraktığım adamlara yaptığımı yapamıyorum, tam tersi sarmalanmak istendiğimi hissettiğim anda o zincirlerden kurtulmaya çalışıyorum artık. Yaklaşık 1 ay oldu bu ilişkiye başlayalı ve ben hayatımda ilk defa bir erkek arkadaşıma, sert bir mesaj attım, kaba bir tabirle posta koydum ve 1 gün boyunca mesaj yollamadım ve aramadım. Bu tabii ki bir mağrifet değil, ama bu benim yapmak istediğim bir şeydi, bir sefer de ben sinirleneyim, ben telefon açmayayım, ben alttan almayayım diye düşünürken bun yapma fırsatı elimde geçti. Eski sevgilisinden rahatlıkla bahseden bir erkeğe haddini bildirmek gerekiyordu, yargılamak bir kul olarak bana düşmez belki de, ama içimden böyle davranmak geldi. Ben oturup eski sevgililerimle olan iyi veya kötü anılarımı anlatmıyorum, evet bazen laf arasında geçebilir, ben bir sevgilimle de şöyle yapmıştım gibi bir cümle, ama
‘bir erkeğin evinden çıkan eski sevgilisine ait olan ojeyi babası sorduğunda ev arkadaşına (erkek) ait olduğunu söylemesi bunu dalgaya alması ve facebook denilen tuvalete gittiğimizi bile neredeyse yazacağımız sitede ilan etmesi’. He bir de bunu pişkin pişkin yeni sevgilisiyle paylaşması
bana sıradışı geldi açıkçası. Bunu ilan etmesi önemli değil, önemli olan buradaki içerik. Eski sevgiliniz bir zamanlar sizin evinize girip çıkıyor, ondan kalma oje geçiyor babanızın evine hah hah babacığım ev arkadaşımın tabii diyorsunuz, ve bunu yeni sevgilinizle çok komik bir şeymiş gibi paylaşıyorsunuz. Hemen ipe götürmeyelim bu erkeği, alternatifleri düşünelim:
1.   Olaydaki erkek gerçekten masumdur, oje çıkıvermiştir bir yerder, kız facebooktan bu olayı görüp hesabı sorunca dürüst davranmak istemiştir
2.   Olaydaki erkek, eski sevgilisi ile ilgili bazı duyguları henüz bitirememiştir, belki de unutmak için yeni kız arkadaşı ile birliktedir
3.   Bu erkek çok rahattır, ee ne olmuş yani, o eskisiydi sen yenisisin ne kıskançlık yapıyorsun şimdi diye düşünerek bunu söylemiş olabilir

Olaydaki kızı yani beni en çok rahatsız eden ciddiyetsiz bir tavırla bunun deşifre edilmesi, erkeklere bazı şeyler serbest mi, aldatmak, evinden oje çıkması, kadına ait bir kıyafet çıkması, neden bunlar çıktığında çapkın oğlum benim, aynı benim gençliğim gibi yorumlar gelir anne ya da babalardan,hatta daha çok babalardan. Bu olaydaki baş karakter bir kız olsaydı, utançtan yerin dibine girer ne yalan söyleyeceğini şaşırırdı herhalde, erkek arkadaşının bir şeyi çıksa evden. Hemen kötü kız olurdu galiba. En azından benim ailemi göz önüne alırsam böyle davranırladı.
Gelelim bu olaydaki kızın ne yaptığına. Bundan rahatsız olduğunu anlatan bir mesaj yazar, ve ne tesadüftür ki o akşam aralarında buzdolabında gibi bir konuşmalar geçer, kız sabah kalktığında sevgilin olduğumu hissetmek istediğini ona göre samimi cümleler duyana kadar konuşmamak istediğini söyler, ve kızın hayatında ilk defa olan şey gerçekleşir, bu tavırdan sonra hiç mesaj gelmez, kız da mesaj atmaz. Bu kadar zor mu bazı şeyleri anlamak, çok mu kalın kafalı hayatıma giren erkekler de akıllarına girmiyor bazı şeyler, rahatsız olduğum şeyi söyleyemeyeceksem hayatımdaki insana, bir şeyleri paylaşamayacaksak, nasıl gidecek bu ilişki, ne konuşacağız, sürekli cinsel obje olarak mı hayal edeceğiz birbirimizi. Bu yazıyı psikolojiden uzak biri okuduğunda büyük ihtimalle, PDR ya da Psikoloji okuyan biriyle birlikte olmanın zor olduğunu düşünür hele ki bu bir kadınsa. Ama mesele sadece bu değil, ben bu ilişkinin terapistliğini yapmıyorum. Kadın kimliğimle ilişkimin ciddiye alınmasını, saygı görmesini istiyorum, sadece eski sevgili anıları anlatmak da değil konu, bir ilişki yaşamak, amaan buldum nasılsa birini yanında göbeğimi de kaşırım, en bakımsız halimle de dolaşırım rahatlığımı veriyor, yoksa tam tersi, hem kendinizi, hem karşınızdakini incitmeme adına bazı şeyleri hoş görme, ince düşünüp konuşma gibi sorumluluklar mı veriyor size. Bana açıkçası bu 2. Alternatifi veriyor. Evet kendim gibi davranmaya çalışıyorum, ama bunun yanında aklıma her geleni, canımın her istediğini yapmıyorum, yapmanın da doğru olduğunu düşündüm. Şimdiye kadar 1 gün süren bu sessizlik ne kadar sürer bilmiyorum ama, kırgınım ve bu konuda anlaşılmayı ve daha itinalı davranılmasını istiyorum. Ve bu sefer cesurum, en kötü ihtimali düşünüp, bu ilişki bittiğinde benim başarısızlığım değil, aksine onun korkaklığı olacak, çünkü ben biliyorum ki en güçsüz olduğum anda bile aslında içimde kendime olan bir güven besliyorum ve oldukça yüksek bir güven bu. Çünkü ben şanslıyım, öğreniyorum, evet belki yanarak öğreniyorum, görüyorum sadece bakmıyorum, ama yolumu buluyorum, ama bu dünyada bir şeyleri duymaktan korkan, kendisiyle yüzleşmekten korkan, geçmişinde yaşayan, kötü tecrübeleri yüzünden hep başkalarını suçlayan çok fazla insan var, hatta bir kısmı burnumun dibinde. Bu işe yarıyor mu peki, yarıyor olsaydı şu an onlar çok farklı durumda olurdu, ve ben düşündüklerimi savunmaktansa, şu an o çocuktan çoktan özür dilemiş ve lütfen bir daha bu olmasın gibi yakarışlarda bulunacaktım.
Bir yandan da egoma mı yeniliyorum diye düşünüyorum. Bunu anlamanın en iyi yöntemi aslında bu olayı karşılıklı konuşmak, ama karşımdaki insan henüz buna hazır değil belki de ya da yüz yüze konuşmayı bekliyor, bunu zaman gösterecek. Ama bildiğim şu ki istediğim, beklediğim şeyden oldukça eminim. Doğru veya yanlış, iyi veya kötü ama bir şey istiyor bu kız, bir şey bekliyor, bir derdi var ve bunu açıkça anlatıyor. Köle değil artık, efendisine hizmet etsin, ilişkisi bitmesin diye uğraşmıyor, o kadar umarsız ki hatta bu konuda neredeyse biterse bitsin, kaybeden o değil, bu kızı kaybettiği için o üzülsün dedirtecek neredeyse.
Bir insanı tanımak sonra hoşlanmak ve en son sevmek diye tanımladığımız süreç bu belki de, böyle şeyleri tecrübe etmek bazı anlarda dert ya da eziyet değil bir lütuf gibi geliyor. Bunu yaşayarak keşfettim ne istediğimi. Bugün kendimi tebrik ediyorum, cesaret göstererek yaptığım şeyden ve bunları bu sayfaya dökebilmekten dolayı.