Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Merhaba saygıdeğer hocam,
o kadar inanılmaz bir süreç yaşadım ve yaşamaktayım ki neresinden başlayacağımı neyi hangi sırayla anlatacağımı bilemiyorum. Ama şunu çok iyi biliyorum ki ben artık eski ben değilim.
Öncelikle bu durumdan nasıl kurtulma kararı aldım bundan bahsedeyim. Bu türlü ilişkiler bana hep cazip geldi. Bir türlü güç arayışı aslında bu. Zaman zaman aileme kızdım yaptım zaman zaman kendime hakim olamadım yaptım ama yanlış olan bir şeyler vardı bu gidişatta. Doğama aykırı davranıyordum çünkü. Bunu farketmem 20 li yaşlarla birlikte daha da belirgin oldu. (küçüklüğümle ilgili anılarımı sizinle seansta uzun uzun paylaşmıştım ) gerçekten de doğama aykırı bir durum vardı ortada ve ben asla ve asla bu şekilde devam edemezdim.Çünkü böylesi hayat tarzı ben değildim. Şimdilerde anlıyorum ki bu bir hayal alemi, sahte dünya...
Bu hayat tarzını benimseyememiş olmak ve bu durumu içime sindirememek beni bu durumdan kurtulmaya iten en önemli güç oldu ve tesadüfen siz saygıdeğer hocamı gördüm nette. Acaba olur mu dedim. Zaten özellikle de 2010-2011 senesi bu rahatsızlıktan kurtulmak için en çok mücadele verdiğim senelerdi. Ve sizinle tanışmaya size ulaşmaya çalıştım nitekim netten size ulaşıp telefonla görüştüm. Daha ilk telefon görüşmesinde kendimi o kadar mutlu hissettim ki. Sesiniz bana umut oldu.Sizinle telefonda görüştükten sonra da ilişkilerim oldu bu işin sadece telefonla cüzülemeyeceğini anladım ve bir şekilde istanbula gitmeliydim. Uzun bir bekleyişin ardından istanbula geldim. Bu arada sizinle 2010 yılının kasım ayıydı galiba tam hatırlayamıyorum tarihi o zaman ilk defa görüşmüştük istanbula gelene kadar telefon görüşmelerimizi sürdürdük.Özellikle de 2011 yılının nisan-mayıs ayları gibi ilişki yaşama isteğimde ciddi düşüş oldu ki zaten nisandan sonra istanbula gelene kadar 2 ilişki yaşamıştım. Bu benim için neredeyse mucize gibiydi ve sadece telefonla görüşmelerimiz sonucu elde ettiğimiz mucize. Neyse hocam istanbula bir şekilde hem arkadaş ziyareti hem de asıl amacım olan sizinle görüşmek maksadıyla geldim. İlk seansta size kendimi anlattığımda o kadar farklı hissettim ki hayatımda ilk defa bir insana bu sırrımı açıklamış oluyordum aslında bir nevi yükümü paylaşmış oluyordum. O kadar rahatlaticiydi ki belki de bu yüzden etkisi uzun soluklu oldu inşallah. Sizinle görüştükten sonra malum arkadaşımın da bu durumda olduğunu öğrendim ve kendisiyle ve arkadaşıyla birlikte malum bar deneyimim oldu. O kadar yalan sahte ve aldatıcı geldi ki bana o gece anlatamam.. İnsanlar sanki zihinleri uyuşturulmuş gibilerdi. Tek yapabildiğim bir köşede sessizce oturmak olmuştu. İşte o an bir kere daha anlamıştım ki bu hayat tarzı ben değildim böylesi bir yaşam bana ait olamazdı. Bu gerçeği görmem açısından o bara gitmiş olmam bir bakıma iyi oldu bana.Bar deneyimimde özetle sahte hayatları uyuşturulmuş zihinleri ve aşk adı altında güç arayışları ve sığınmaları görmüş oldum.
2. Seansımızda kafamda bazı şeyler yerli yerine tam oturmasa da en azından yolumun artık doğru yol olduğunu anlamaya başlamıştım. Hatta o gün metrobüse bindiğimde ne kadar doğru bir iş yaptım dedim kendi kendime. Çünkü bana göre bu bir psikolojik rahatsızlıktı, sapkınlıktı ve de düzeltilmesi gerekiyordu ve bunun için uzun zamandan sonra bir şeyler yapmış olmak rahatlatmıştı beni. İstanbuldan ayrıldığım gün itibariyle bende artık bazı şeylerin değiştiğini hisseder oldum evet tuhaf ama 2 seansta (ki yeterli olmadığını biliyorum daha fazla görüşmek istiyorum sizinle) kendimde büyük değişiklikler hissettim. Bunun en belirginlerinden bir tanesi artık herhangi bir siteye girip de arayış içerisine girmiyorum. İstanbuldan sonra izmire gittim arkadaş ziyaretine. Güzel bir tatilin ardından tekrar adanaya döndüm. Döndüğüm günden sonrasını ilerleyen günlerde dile getireceğim hocam. Çünkü esas değişimler o zamandan sonra oldu. Şimdilik hoşçakalın iyi akşamlar...

sessiz_gemi 19.10.2013 01:07

Psikolog Hüseyin Kaçın ( 0 555 326 22 91 )


Hayatımı ikiye ayırmak gerekirse birçok insanla aynı yerden böleceği. Deneyimsiz zamanlar ve gözüm açıldıktan sonraki zamanlar diye ikiye ayırabilirim.

Bugün 28 yaşında olgun bir birey olarak geçmişimi değerlendirdiğimde ilk parçayı büyük bir bocalama dönemi görüyorum. Çoğu ağlamakla geçen çocukluk zamanlarımda atari denen eğlence aracıyla tanıştım. Ağlıyordum çünkü eminim aile içinde bir eksiklik gördüm, belli ki bazı ihtiyaçlarım giderilmedi, büyük erkek kardeşimle bitmek bilmez kavgalarımız oldu. İlgisizlik, sevgisizlik, iletişim zorluğu.. Hem de her bir çekirdek aile bireyimle ayrı anlaşmazlığımız oldu. Çocukken yaşadığım iletişim sorunlarını yetişkin dilindeki bir nevi anlaşmazlık olarak görüyorum ve çocukluk zamanlarımda bile yetişkin yetişkine iletişim tarzına ihtiyacım vardı. Ben atariyi oynayıp eğlenmekten ziyade aile içindeki sorunlardan kaçmak için kullandım.

Ergenlik zamanlarımda bilgisayarla tanıştım. Ergenliğin bocalama evresi bir yandan, anlaşamdığım babamla, iletişim kuramadığım annemle daha bir kalitesiz iletişim kumaya başladım. Abim keza, benim en önemli zorluklarımdan olacaktı hayatımda. Hayatım zor geçecekti, sinyaller kuvvetlendi. Henüz ben ne kendimi, ne insanları ne de dünyayı anlamlandırabilmiştim. Akranlarıma oranla bir şeyleri geriden takip ediyordum, ve bu eksiklik insanlarla ilgiliydi. Sosyal hayattaki iletişim zayıflığım yakınımdaki insanlara karşı vermem gereken kararların alınmasını oldukça geciktirecekti. İnsanlarla iletişim kuramamak beni bilgisayar bağımlılığına, bilgisayar bağımlılığı ise sosyal iletişimimin daha da zayıflamasına neden oldu. Kısır döngüye girmiştim ve ümitsizdim. Bilgisayarı mesleki kariyerimden çok iletişim sorunlarımdan kaçmak için kullanmaya başlamıştım.

Üniversite sınavında istediğim bölümü kazandım. Dört sene bilgisayar mühendisliği okuyacaktım. Abimle aynı evde, okuluma yürüme mesafesinde kalacaktım ve büyük ümitler besledim bu dört sene ile ilgili. Ne de olsa üniversite yılları hayatın en güzel yılları olmalıydı. Ancak yanlış bir tercihle başlamıştım üniversite hayatına. Babamın parası boşa gitmesin, ben de dayalı döşeli evde yaşayayım diye abimin okuduğu üniversiteyi tercih etmiştim. Aynı evde bedavaya yaşayabilirdim. Bu planda ?herkes mutlu? olacaktı. ?Herkes için kazançlı? bir seçim olacaktı. Ama hayatımda görmem gereken büyük bir engeli o yaşta göremedim. Ailem benim eğitimim ve konforum en iyisini düşünüyordu ancak hayat enerjimi ve bireysel başarımı bariz bir şekilde yokuşa sürüyordu. Karnımın doymasından ve sıcak bir evde yaşamamın ötesinde ?ihtiyaç?larım vardı. Bazıları için kulağa lüks gelebilir ama ben ?kendi hayatımı yaşama? gibi ihtiyaçlarım karşılanmazsa sanki aç acına kalmış gibi sıkıntı yaşıyordum. Bu kötü durumdan kurtulmak için ihtiyacım olan özgüvenimi inşa etmemiştim, ben bile bunun eksikliğini ve uzaklaşmam gerektiğinin zaruriyetini farkedememiştim.

18 yaşıma bastığım andan itibaren yapmam gereken tercih evden alabildiğine uzaklaşmak, kendi paramı kendim kazanmak olmalıydı.  Sabahlara kadar bilgisayar oyunu oynamak yerine bir firmada çalışıp harçlığımı çıkarmalı, erkenden hayata atılmalı, birey olmalıydım. Dört sene boyunca boşuna geçmiş bir gençliğim olmazdı böylece.

İstanbul?da olan Hüseyin Kaçın ile bu safhada tanıştık. Ben İzmir?deydim. İletişimimiz haftada bir ya da ayda bir telefon görüşmelerimizle başladı.  Bitmek bilmez aile içi buhranlarıma çözümler aramaya başladık. Bir miktar ilerleme kaydettik..

Üniversite sonrasında yurtdışına çıkma fikri oluştu kafamda. İyi bir şirkette maaşlı staj yapacaktım. Kendi çabalarım ile ülkemden çok uzakta,  Japonya?da kendi çalışma alanımda bir iş pozisyonuna kabul edildim. Tereddüt etmeden pılımı pırtımı toplayıp yolculuğa çıktım. Bu yolculuğun, bu çalışma döneminin benim buhranlarımın çözümü olacağını sezmiştim. Bir sene boyunca yalnız yaşadım ve kendi yönettiğim bir hayatın kaliteli olduğunu gördüm. Kendi tercihlerimin, başarılarım meyvelerini yerken kendi yaptığım hatalar kulağıma küpe oluyordu. Gülerken hep huzurluydum. Ağlarken ise yaşadığımı hissediyordum. Rahat rahat ağlayabilmek benim için gülmek gibi bir şeydi. Hüseyin Kaçın ile periyodik olarak konuştuk. Japonya?da yaşadığım sene anladım ki hayatımda istersem bir şeyler tam istediğim gibi gidebilir. Ama nasıl yapacağımı çözemedim.

Bir sene sonra Türkiye?deydim. Askerliğimi yaptım. Etrafımda olup bitenleri askerliğim süresince telefonda değerlendirdik.

Askerden sonra bir iş bulmaya gelmişti sıra. Trafik ve nüfus yoğunluğu sebebiyle İstanbul?da çalışmak istemiyordum. Ancak sadece Hüseyin Kaçın?a yakın olmak için geldim. Hayatta beni heyecanlandıran amaçlarıma ulaşmak için sabırsızlanıyordum. Bunun yanında çözmem gereken temel sorunlarım vardı ve bunun en hızlı çözümü İstanbul?da olacaktı. Sezgilerim beni yanıltmadı. Burada yalnız başıma kaldığım evimde çoğu zaman kendi kendime, zaman zaman Hüseyin Kaçın ile konuştum. Daha önemlisi hayatımı dolu dolu yaşadım. Ne öğrendiysem yaşamak için öğreniyorum ve yaşadıkça da ihtiyacım olan bilgiye ulaşıyordum. Yıllar sonra, iyiye giden bir döngüye girmiştim ve kendi kendini ateşleyip beni yukarı taşıyan bir kişilik oluşturmaya başlamıştım. Kendi seçimlerimle inşa ettiğim karakterim eski benden epey uzaklaşmıştı. Şimdi yumurtadan çıkmış ve vücut bulmuş ben var.

İstanbul?a taşınmamdan bu yana 3 sene geçti. Yine bir büyük seçim yapmanın arifesindeyim. Kendime güvenim ise hiç olmadığı kadar tam. İstanbul?daki senelerim Hüseyin Kaçın ile en sık iletişim kurduğumuz yıllardı ve kendi kişiliğimi inşa ederken dışarıdan bir göz, profesyonel bir analizcinin yol göstericiliğine ihtiyaç duydum. Dur durak bilmeden çalışma ve sürekli dahili ve harici sorunlarımın üzerine giderek bir-iki sene içinde arzuladığım özgüvene sahip oldum. İnsan ilişkilerim düzeldi. Ailemle aram düzeldi. İş arkadaşlarımla aram düzeldi. Karşı cinsle ilişkilerim düzeldi. İşimde daha başarılıyım ve hayattan ne istediğimi daha iyi biliyorum. En güzeli de bu artı değişimlerin hepsi severek, içimden gelerek, kararlı seçimlerimin sonunda gerçekleşiyor. Sağlam bir altyapı kurmanın, hayattaki temel soruların cevaplarını bulmuş olmanın sefasını sürmeye başladım. En zor kısım kendimle ilgili sorunların, başka bir deyişle kendimden kaynaklanan sorunların sorgulanmasııydı. Kendi seçimlerimin, kendi inandıklarımın irdelenmesi, kendi tavırlarımın gözden geçirilmesi benim için zor ve çileli olsa da süreçten hep zevk aldım. Deneyimli bir göz tarafından izlenmenin ve aydınlatılmanın rahatlığı, çalışmaların her adımda sonuç vermesi rahatlama sağladı. Sonu da güzel bir yere varacak biliyordum.

Şimdi, kendime güvenimin hiç olmadığı kadar olduğu bu noktaya, olmak istediğim bene ulaştım. Her şeyi yapabilirmişim gibi geliyor..

sessiz_gemi 19.10.2013 01:07

Merhabalar;
Ben Ertuğrul TULPAR,
www.huseyinkacin.com isimli psikoloji ağırlıklı sitede her hafta yazılarım yayınlanacak
İlk yazımı sizlerle paylaşıyorum.
Yorumlarınızı okumak beni memnun ediyor
İlginiz için teşekkür ederim

Kadir Ertuğrul TULPAR
ketulpar@gmail.com

Psikolog Hüseyin KAÇIN
0 555 326 22 91
www.huseyinkacin.com

27 Mart 2011 Pazar akşamı TV5 Ana Haber Bültenindeki söyleşide
"eşcinsellik hakkında"
gündemdeki eşcinsel parti adaylarının varlığını konu alarak konuşma yaptı.

http://www.youtube.com/watch?v=u1iMl9dDm-o&feature=related  tıklayınız


http://www.youtube.com/watch?v=tYzUWd-BFag&feature=related tıklayınız


26/12/2011 tarihli Radikal Gazetesinde sitemiz ve eşcinsel terapiler hakkında
yayınlanan makaleye ulaşmak için tıklayınız

http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalYazar&ArticleID=1073587&Yazar=PINAR_OGUNC&Date=26.12.2011&CategoryID=97#

eşcinsel terapi

hüseyin bey merhaba..kardeşimin eşcinsel olduğunu öğrendim ve uzman yardımı almak istediğini söyledi bana. araştırmalarım sonucu internette sizin sayfanıza rastladım ve oldukça başarılı terapilerinizin olduğunu gördüm.yorumlardan inanılmaz etkilendim.telefonunuzu aradım fakat size ulaşamadım..size ulaşabileceğim başka bir numaranız varsa lütfen bana bildirin
kardeşimin piskolojisi çok bozuk lütfen yardımcı olun

ben m....... da yaşıyorum. 18 yaşındayım. sitenizde bikaç şey okudum ve etkilendim açıkçası. benim manisada gittiğim psikolog eşcinselliğin geçmeyeceğini ömrümün sonuna kadar bu durumla yaşayacağımı söyledi. fakat sitenizden anladığım kadarıyla bu durumdan kurtulmak mümkün. sizden tek ricam banada bir yol gösterin. bu durum içinden çıkılmaz bir hal almaya başladı. acilen kurtulmak istiyorum. yardımlarınız için şimdiden teşekkürler.

Merhaba hocam,
Ben E.....'den 15 yaşında bir lezbiyenim.
En yakın arkadaşıma ilgi duyuyorum, aşık oldum desem daha doğru olur.
Daha önceden de ilgi duyduğum birkaç arkadaşım oldu ama hiçbirisine karşı duygularımı bu kadar şiddetli yaşadığımı hatırlamıyorum hatta o zamanlar eşcinsel olduğumu bile kabul etmediğim için daha mutlu görünüyordum.
Yaklaşık 11 aydan beri en yakın arkadaşıma ilgi duyuyorum.
O beni yakın bir dostu olarak görüyor bense ona karşı tuhaf şeyler hissediyorum onu görünce midem yerinden fırlayıvercekmiş gibi oluyor içimde bir boşluk oluşuyor.
2 buçuk ay önce arkadaşıma bundan bahsettim, çünkü artık çok mutsuzdum ve sürekli sorup duruyordu neler olduğunu.
Ona anlattığım ilk zamanlarda bana çok destek oldu,
Ama sonradan çok fazla kavga etmeye başladık,
Çünkü ben onu çok kıskanıyordum ve sadece ona karşı çok alıngan ve kırılganım.
Bu sene 1 yıl yurtdışına gidiyor, gidene kadar bu konuyu açma dedi.
Ama bir türlü başaramıyordum hep bir şeyler oluyordu ve sadece o bildiği için sadece onunla konuşabiliyordum.
Zamanla uzaklaştı benden, artık hiç konuşmaz oldu.
Sonra bir gün dayanamadım ilaç içtim ona da mesaj gönderdim belki üzülür diye,
"Madem intihar kalkıştın niye mesaj gönderiyosun, rahatsız etmesene insanları, vicdan azabı çekceğimi mi düşündün hiç üzülmedim"dedi.
"Sana iyi davrandım, yanlış anladın, hoşlandın. Kız kızdan hoşlanır mı, böyle saçmalık olur mu beni unut, başkasını dene ama beni unut, yoksa arkadaşlığımızı bitirmek zorunda kalırım" dedi.
Eskisi gibi yakın olması için "Seni sevmiyorum bi erkekten hoşlanıyorum, onu tanıyınca anladım seni sevmediğimi" dedim ama aslında hala onu çok seviyorum çıkmıyor aklımdan.
Çok üzgün olduğum halde onla birlikteyken gülmek zorundayım.
Bahsettiğim erkekten hoşlanmaya çalıştım, kendimi zorladım ama olmadı, sinemaya gittik çok yapış yapış davrandı nefret ettim, iğrendim ondan,
Şimdi bu durumdan kurtulmak istiyorum, aileme anlatamam, yakın arkadaşlarımdan birkaçına daha söyledim ama biri inanmıyor, diğeri ise kalbimi çok kırdı, herkesin benim sorunlarımla ilgilenmesini istiyormuşum öyle söyledi, ben de artık hiç kimseye hiçbir şey anlatmıyorum,
internette araştırmalar yapıyorum, bunun çok günah olduğu yazıyor,
ben düzelmek istiyorum, çok yalnızım ve o kadar çaresizim ki,, hiç kimse anlayamaz çektiğim acıyı, çok acı çekiyorum,
Lütfen bana yardım edin, düzelmek istiyorum..
Saygılar ...