Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Adem Güneş Uzman Pedagog   -   16.03.2010
Zaman - Yorumlar

 
Devlet Bakanı Aliye Kavaf'ın "Eşcinsellik bir hastalıktır" sözleri ile başlayan tartışma, aslında hiç bitmeyecek de olan bir tartışmanın ne kadar sinsi bir şekilde pusuda beklediğini de gözler önüne serdi.
 
 
 
Evet, eşcinsellik sadece Türkiye'de değil, Batı'da da hâlâ ne olduğu konusunda ortak bir tavır sergilenemeyen hassas bir tartışma konusudur.

Aslında beklenilir ki, bu kadar hızla ilerleyen bilim dalları böylesi hassas bir konuyu bir çırpıda çözsün ve bu konudaki tartışmalar ortadan kalksın. Ve belki de böylece, bu tartışmanın direkt muhatabı olan kişiler de kendi dünyalarında yaşadıkları sorunlarına bir isim koyabilsinler. Ancak böylesi bir ortak tavır hemen hemen imkânsızdır.

"Eşcinsellik" tartışmasına iki ayrı bilimsel pencereden bakılabileceğini söyleyebiliriz. Bunlardan biri "hekimler" veya hekimler içinde özellikle "psikiyatri" sahasında uzmanlar ki bu meslekler "makine metaforu" ile çalışır, bir diğer muhatap ise, "psikolog ve pedagoglar"lar ve/veya terapistlerdir ki bu meslekler de hermönetik yaklaşımla çalışırlar.

Bütün bu öz bilgileri bir kenara kayıt ederek tartışma konusuna bakalım.

Önce hekimlik mesleğine bir bakalım. Hekimlik mesleği "makine metaforuna" göre çalışır. Olayları incelerken "materyal" bir bakış açısına sahiptir. Örneğin bir kişinin kolu kırıktır. Konunun uzmanı olan hekim, kendi bilgi ve tecrübesi ile kırık olan o kolu "tamir" etmeye çalışır.. kemikleri yan yana getirir, filmini çeker, kemiklerin kaynaşımını kolaylaştırıcı ilaçlar verir, ağrı kesicilerle takviyede bulunur ve kırık kolun "arızasını" giderir. Bu örneği çoğaltabiliriz, kanser olan bir kişinin kanserli hücresini yok etmek için veya kalbi delik olan birinin kalbindeki "arız" yine makine metaforu ile düşünerek, yorum yaparak çözülmeye çalışılır. Böylesi bir yaklaşım tarzı aslında hekimlik mesleği açısından bilimsel çalışmanın da olmazsa olmaz bir gereğidir. İşte bu meslekî gerçek açısından bakıldığında hekimlik mesleğinde iki şey ön plana çıkıyor.

Bunlardan biri, hekimler kırık bir kolu tedavi etmeye çalışırlarken o kolun neden kırıldığı ile çok ilgilenmezler. Yani, örneğin, mahallede arkadaşı ile çocuk kavga etmiştir, arkadaşı onu kovalarken düşmüş ve kolu kırılmıştır çocuğun. Bir hekim, bu çocuğun arkadaşı ile niye kavga ettiğini, başka zamanlarda da kavga edip etmediğini, o çocuğun babasının ne iş yaptığını, mahallede devamlı kavga olup olmadığını, kavga eden çocuğun kaç kardeşi olduğunu öğrenmek istemez, öğrendiği bu bilgiler de biraz sonra kullanacağı tedavideki usulleri belirlemez. Hekim için o an kol kırılmıştır, bu kol en kısa sürede tedavi edilmelidir.

Hekimlik mesleğinin ikinci önemli noktası, bütün pozitif bilimlerde olduğu gibi, somut ve objektif olay arar. Bir hekim görevini yapabilmesi için, eli ile tutabileceği, gözü ile görebileceği somut bir rahatsızlık görmek ister. Hatta eli ile tutamıyor gözü ile göremiyorsa, özel cihazlar ile filmler çekilir, laboratuvarda tahliller yapılır, ölçümler yapılır ve somut bilgiler elde edildiği an tedavi için girişimler başlatılır.

Bu açıdan bakıldığında "Eşcinsellik bir hastalıktır" demek hekimlik mesleği açısından yanlış bir tanımlama olur ki, Bakan Aliye Kavaf'ın açıklamasına başta "Türk Psikiyatr Derneği" olmak üzere birçok hekim, eşcinselliğin bir hastalık olmadığını ve böylesi açıklamaların talihsiz bir açıklama olduğunu ifade etmek zorunda kalmışlardır.

Evet, hekimlerin bu konuda yapmış olduğu açıklama ve eleştiriler gayet normaldir. Zira, eşcinsellik, hekimlik mesleği açısından veya başka bir ifade ile, "makine metaforu" ile çalışan bilim dalları açısından hastalık olarak tanımlanamaz.

Çünkü, bir hekim için eşcinselliğin hastalık olarak kabul edilebilmesi için elde "somut" bilgiler, laboratuvar tahlilleri, filmler, röntgenler, tomografi verileri olması gerekir. Ancak, eşcinsel davranış sapması gösteren kişiler üzerinde yapılan çalışmalarda, "somut" bulgular elde edilemiyor. Ne kan analizlerinde, ne beyin tomografilerinde ve ne de fiziksel yapılarında anormal bir durum tespit edilememesi hekimlerin bu konuya bir hastalık olarak bakmasının önüne geçiyor. Ki bu nedenle Amerikan Psikiyatr Birliği tarafından eşcinsellik bir hastalık olarak kabul edilmekten çıkartıldı.

Bununla birlikte, eşcinsellik konusunda hekimlik mesleğinin tıkandığı ikinci ayrıntı ise, eşcinselliğin hastalık olarak kabul edilememesinden sonra ortaya çıkıyor. Eğer ve mademki, eşcinsellik bir hastalık değilse, o halde bu davranış sapmasının nedenini ve niçinini araştırmak da gereksiz ve anlamsızdır diye görmektedir.

İşte şu an medyada çok sıkça gördüğümüz birçok hekimin aslında söylemek istediği şey budur; birçok hekim mesleklerinin temel felsefesinin gereği olarak, yani makine metaforunun bir sonucu olarak; "Ortada somut bir arıza olmadan bir kişiye hastasın diyemezsiniz" demektedirler. Bu bakış açısına göre "eşcinsellik" bir cinsel tercih meselesidir ve kişinin kendi özgür seçimidir. Ancak olaya cinsel özgürlükler meselesi ile bakacak olursak, Hollanda'da olduğu gibi ciddi bir çıkmaz içine girilebilir. Hollanda'da önceki seçim döneminde çocuk tacizcileri birleşerek bir parti kurmuşlar ve çocuk tacizlerinde yaş sınırının 12 yaşa indirilmesi için cinsel özgürlük girişimi başlatmışlardı. Bu girişim çocuk tacizciliğinin bir hastalık olup olmadığı sorusunu da gündeme taşımıştı. Eldeki somut verilere göre bakıldığında tacizcilerde somut bir fiziksel arıza olmamasından dolayı makine metaforu ile olaylara bakan bilim dalları çıkmaza girmiş ve söz söyleyemez duruma düşmüştü.
 

Diyanet İşleri Başkanı olsam, eşcinselleri camiye toplardım
Esra ELÖNÜ

Nasıl ki bu ülkede Kürt, Roman, Türk vs.. için açılımlar yapılıyorsa diyanette bu insanlar için kimlik açılımı yapmalı!


Lütfen Sakin Ol! Başlığa bakıp yazının başını yakma! Bu kadar yaşadığımıza göre Allah bize süre veriyor sen de ümmete o süreyi tanı! Evet Yaratıcının yargıladığına karşı ön yargılı olmakta haklısın! Sapkınlığı savunacak ve zararına hoşgörü pazarı oluşturacak, saygı duyuyorum replikleriyle toplumun normal ayarlarıyla oynayacak değilim! Kişilerin ne dinsel tercihleri ne de cinsel tercihleri beni ilgilendirir.

Kaldı ki eşdinselleri hoş görerek kaybettiğiniz zamanları bir eşcinseli kazanma, rehabilite etme sahasında harcasaydınız ümmet dediğiniz birincil sınıfın kalbi duruşu bu kadar elden ayaktan düşmezdi. Eşdinsel yani Müslüman gibi görünen ama bir münafık gibi parça parça hak yiyen, din magazini yapıp Müslüman mahallesinde palazlanan bizim meşhur kol kırılır emanete bırakılır anlayışının paçalarına sığınarak besmele sömüren ve yaratıcının af kontenjanından riya dolu din jönlüğüyle faydalanmaya çalışan adamlara eşdinsel diyorum.

Hepimiz dünyanın hiç organlarıyız bunu öğrettiler! Sizce Allah’ın kalbimizi içimize saklamasının sebebi, ne düşünüyorsan ya da neyin peşindeysen sana özeldir fakat bana aşikârdır anlayışında uzlaşmak adına bir işaret olarak gösterilemez mi? Bu insanları ötekileştirerek kıyının varisi olamayacağımızı bir ahkâmcı gibi değil bir Müslüman olarak söylüyorum! Nasıl ki bu ülkede Kürt, Roman, Türk vs.. için açılımlar yapılıyorsa diyanette bu insanlar için kimlik açılımı yapmalı! Hele ki bu insanlar Müslümansa hele ki bu insanların da kimliklerinde bağıra çağıra İslam yazıyorsa, hele ki bu insanların da insan olduğu görülüyorsa!

İkna odaları için harcanan entrika zekası bu insanları sapkınlıktan uzaklaştırmak ruhsal denetimlerini sonuna kadar sahiplenme adına harcansaydı bu insanlar fıtratlarına ikna edilseydi biz şu anda paha biçilmez bir ötekileştirme edebiyatıyla karşılaşmayacaktık! Şimdi bana aklınızı yırta yırta Lut kavmi diyeceksiniz , fakat Lut kavmi zaten Allah’ı tanımamakta ısrar eden bedevi fukaralarla dolu değil miydi? Peki Allah’a inanan eşcinselleri nereye koyacaksınız? Siz mi helak edeceksiniz?

Yazımın başını sarsarak tekrar ediyorum ben sapkınlığı savunacak ve ilahi mahkemenin bilir kişisi gibi hadsizleşecek değilim! Bu insanlara ilahi rehabilitasyon merkezleri açılmalı diyorum sadece! İmamlar hutbelerinde Cuma günleri böceği ezme kalbi kırılır diyerek cemaati uyutacağına, dudak bükülerek insanlıktan kapı dışarı edilen bu insanları toparlamak için esnetmeli! Bu insanlar ne dağda ölüm afişi basan Öcalan yaverleri, ne koltuk boyuyla suç bastırmaya çalışan İsrail kılıklı densiz! Hiç biri.. Dil din ırk gözetmeyen tarafınla bir kez şans vermelisin azizim! Senin verdiğin şansı geleceğini ve refahını kurtarmak adına kullanacak niceleri olacaktır! Ben veriyorum şimdiye kadar yediğimiz taşların üzerine bir taş daha yeriz! Nasıl olsa afiyetteyiz azizim!

Esra ELÖNÜ - Haber 7
eelonu@mynet.com

‘ben gizli bir hazine idim, sevdim ki bilineyim’
İnsanın doğasında yaşanmayı bekleyen birçok kodlar olduğu muhakkak, yazgı da yaşanacakların yazılımı olmalı.


Define gibi orada var olduğu halde bulunup değerlendirilemeyen zenginlik kişinin temellük edemediği kendiliği; yaratıcı tarafından doğasına gömülen değerlerdir ve onları keşfedip işletmesi için yaşatılır insan denebilir, bir söylem türü olarak. 
         İnsan potansiyelindeki olasılıklar içerisinden kinetik kıldığı tercihleri ile oluşur yaşamının tarihi, gizli olanının açığa çıkarılmasıdır bu bapta kaderin kazası. Toprakta her element var ise de buğday ektiğinde o toprağa, buğdaya ilişkin olanları toplar alır oradan da sunar sana doğa. İnsan doğasının işleyişi ve insan toprağının yapısı da başka değil ya, ona da ne ekersen onun programına göre harman sağlıyor zira. Duvar ustası ya da gen uzmanı olması bir insanın, doğasının duasına göre şekillenmesinden ibaret.
       Her define gibi insan doğasındaki definenin de haramileri vardır, kişi kendini keşfetmeden keşfedenler olur onu ve kullanır kul edinir bu kâşifleri onu. İş kendi kaynaklarını kendin bulup işletmek ve işlemektir elbette, kimlik ve kişilik sahibi olmak budur belki; özgürlük de buna söylenmeli. İnsanlar da kolektif bağlarla zenginleşirler her doğal gelişim ve tekâmülde olduğu üzere. İlişki kurma sanatıdır sosyalite, varlığını devam ettirmede önemli bir unsurdur bu ayrıca yarında da. Zira çimlenmek dış etkenlere uyarılmak ve onlarla etkileşime girmektir, uyuyakalan tohum sene geçirir hatta uyanmadan ömrü dolan tohum dahi bildirilir.
    Her bir insan da ilahi bir özle hazinedir özündeki öznellikle, bilinmek ve kalımlı olmak ister yine ilahi ihsas cihetinde. Bilinmek için bilinen formlara dönüşmek bir yineleme olacağı için, bilinmek için bildirim formlarını kullanmak yeğlenmelidir önce. Özgün ve özel olanın varlığı yadsınmamalı, olağanlıkla olduğu halin tekâmülünü sağlamasına olanak bulundurulmalıdır. Bilinmek deşifre olmak olarak algılanıp yağmaya tellal sayılmak yerine, herkesin kendini servis yapmasında bir sanat aramalı. Armut piş ağzıma düş demek yerine, uğruna efor harcamalı; onu ağaca çıkaran doğaya hürmetle düğünde evinden kız almaya gidilir gibi onu dalından koparmaya varmalı.
Bilinmeyi sevip kendi zenginliğini milli servete katmayı amaçlayan, kitleyi önemsemiş ve onlara kendini bezletmekle sevgisini göstermiştir denmeli. Gizli kalmayı ve karanlıkta saklanmayı yeğleyen ise kitleden korkan ve kitle için korku saklayan bir özle çimlenmediği olasılığı hesaba katılmalıdır. ‘zuhuru perde olmuştur zuhura, gözü olan delil ister mi nura’ sözü çerçevesinde gören için her öz çevrime girmeden de görülür belki fakat özünü kendi gözü görsün için kişinin kendisi bile define halinden sefine gibi harekete geçip ermeli ereğine. Kendini tecrübe etmeyen kendine ermiş olmaz zira mutlak manada, rüya da bir gerçektir ama uyanıkken yaşanandır esas yine de. Her şeyin hesap üzere yaratıldığı bu dünyada rüyalar muhasebeleştirilemiyor zira dahaca.
Saklanmayı gerektirecek çevresel etkenler, haramilerin ve ilkimin sertliği saklı defineleri saçmaya engeldir pazarda. Baharla gelen cemreler ile doğar Yunus Emre’ler, Celalettin Rumi’ler. İnsan da topraktır ve toprağa ait doğa kuraları onu da ilzam eder, ancak insanın içinde bir ruh vardır gömülü define; onu oraya elbette ki Tanrı koydu. Şeytan bu defineyi sahiplenme ve işletmeye sokmama derdinde iken, insan da bu defineyi temellük edip işleme derdinde olmalıdır. Bireysel değerler cemiyetin ceminde milli servettir haliyle, içimizdeki ruh ile ruh katmadıktan sonra bu topraklara; hayvanat ve nebatat gibi yaşamış oluruz coğrafyayı, insanlığımız işleme girmeli ve işletmeli değil mi doğayı.
O halde her gizli hazine bildirilmeli, yastık altında sermaye gibi çevrim-döngü dışı tutulmamalı. Doğal kaynaklarımızı ferden ve cemiyeten kuvveden fiile doğurmalı ve onunla millet ve memleket hamurunu yoğurmalıyız. Bireyimiz olurken cemiyet olarak da oluşmalıyız yani, sevgi bildiğini bildirmekten geçer. Kim kendini bilirse Rabbi bilir, kendini bilmeze de cahil denir. ‘bilirim ve bildiririm ki tanrıdan başka yoktur tapacak’, herkeste bir hazine var saklı madem kim ötekisinin hazinesini ne yapacak. Mesele kendini tecrübe etmektir hayatla, gir çevrime gör kendini; sen seni bil sen seni. En uzun gece şebiyelda, daha karanlık 21 Aralık; ışıyana aşk olsun.

Ömer ÇELEBİ
iyisaatteolsunlar@hotmail.com

Zemheri

Karakış ilkim şartlarının en zor dönemini ifade ediyor, en sert koşullar yaşanıyor doğada bu devrede zira. Yine o karakış sezonundan geçiyor insanlık bu kuşakta, gribin en domuzu revaçta; ekonomi dünyada kesatta.



Bir zamanlar eli en geniş işçiler olan ve hava sahamızı dumanlandıran tekel personeli zarar eden kurumlarından kar etmek için partileri yol etmişler zemheri ayında. Kozmik odasına kar düştü askerin, terörün şehir yapılanmasına kıran girdi bu ayda.
Hazreti Musa devrinde kavmine gökten bıldırcın ve kudret helvası gelirmiş rızık çölde, ancak bıldırcını avlarlar kudret helvasını da çöldeki doğa koşullarında sabahları toplarlarmış kitabın kaydına göre. İnsanın hayat standardı kendi emeği ve emeğinin işletmede alacağı değeri ile ilgili, sömürülmediği kadar alın teri yeterli. Üreten insanlardan oluşan ülkeler kendi emeklerini dünya pazarında kıymetinden satabilecek örgütlenmeye sahipse cihan piyasasındaki ağı ile ne iyi. Millet olmak ve ticaret örgütlenmesini sağlam ve doğru kurmak; bunu cihana yani müşterinin var olduğu her yere yayabilmek kurumlaşmış bir hali gerektirir.
   Türk toplumu Osmanlı çağında pek ticareti sahiplenmiş olmadığı söylenir, bu ticaret ağı konusunda Yahudilerin namı anılır o devirde de bu devirde de. Pazarlama ve fiyatlandırma konusunda tekelleşmek veya etkin olup karar mercii olmak üretimden de ziyade hüner isteyen husustur zira bu dönen dünyada. Tarım da sanayi de üretim ve pazarlama usulleri üzere yürümekte, kapitalist örgütlenme haramiliği kurumsallaştırmıştır ve rızaya bağlamıştır adeta haracı. Tefeciye mecbur olan köylü veya esnaf gibi ülkeler de tefeciye mecbur olurlar bu kıskaç altında.
    İlklim doğada olduğu gibi ticaret piyasasında da belli usullerle işler, baharı kışı vardır ticaretin de paranın da. Bağıranın ağzını susturmak için kaynakları onun ağzına akıtmakla ne adalet ne de hakkaniyet sağlanır; emeği koruyan ve mazlumu kayıran bir sistemi yaygın biçimde etkin kılmak için her safhada ve seviyede örgütlü olmalı insanlar. Hakkın korunması için gereken hukukun tesisi tüm insanlığın meselesidir, organize azınlıklar organize olamamış çoğunlukları yenmeleri bundandır.  Savaşlarda hedef kaynaklar üzerine egemen olmaktır ve savaşım şekilleri gelişip değişmiştir. Her toplum diğerinin elindeki kaynakları kendi çıkarları için tahsis edebilmek için örgütlenmektedir. Bu uğurda din ve misyonerlik, milliyetçilik ve etnik yapılar, çatışma ve terör gibi her argüman silah haline getirilmektedir.
    ‘Zemheri ayında gül istemek’ içerisinde bulunulan koşulları iplememek anmalımda bireysel arzularını önemsemek manasını ifade ediyor olmalı. ‘eşeğin çalıştığı at içindir’ deyimi de emektarların emeğinin tüketici hazcı sosyal sınıfa yaradığının bir ifadesi belki. Nimetler gibi külfetlerin de denkleştirilmesini sağlayacak yapılanmaları her aşamada önemsemeli ve tesisine emek vermeli insan. Eşekle at arasında bu denkleştirmeyi yapamayan, işçi ile işletmeci arasında da yapamaz bu metodu kurmamış olduğu için daha en basit aşamasında. İşin karmaşıklığı ve geniş bir art alanı olduğu halde, bir kişiden bir günde adalet hesabı sormak yerinde değildir. Masum olmadığını bilmeli herkes kendisinin, kendine adalet etmeyenin başkasından adalet istemesi kabil değildir zira.
     ‘Sanki benim mor sümbüllü bağım var’ diyecektir kendisinden talep edilen kişi, kaynaklar sınırlı ihtiyaçlar sonsuz iktisat ilmine göre daima. Ne ekersen onu biçersin doğadan, zorluk da vardır kolaylık da; zora göğüs germeyen kolaylığa eremez elbette. Ancak ‘sana sevdanın yolları, bana kurşunlar’ usulündeki taksim adil olmadığından süreğenlik kazanamaz. Duvarı nem insanı gam sistemleri de adaletsizlikler yıkar. Karakış karagün gibidir, dost karagün içindir. Zemheriden sonrası bahar aylar, emek veren gül derer. Bir gül bin emek ister, çile bülbülüm çile


Ömer ÇELEBİ
iyisaatteolsunlar@hotmail.com

Marifet

Herkesin bir marifeti var elbet, hiçbir şeyi kitaba göre olmayan bir ortamda yaşamak ise başlı başına bir marifet.



Şehirlerimizin şehircilik kitabında yeri yok, cemiyetimizin cemiyet kitabında. Yani kitaptaki tarifle uyumlu olan yanı devede kulak. Gemisini yüzdüren kaptana selam, amaç için her araç mubah nasılsa Makyavelist fetvada. Önce can, herkes canan; benmerkezci olan merkez oluyor, hayranı ise herkes oluyor nasılsa. ‘Marifet mahkemesinden verilen hükme göre’, kronikleşmiş bir mesele bu mesele.
Marifet sahibine arif derlerdi, arife de tarif gerekmezdi. Şimdi de kendilerine tarif gerekmeksizin marifet sergileyenler hayli ziyade. İlim ile irfanı ayırırlar, irfan sahibine arif ve irfandaki yetisine de marifet derlerdi; ilim için bilim elinden geleni ardına koymuyor da irfan için ne yapılıyor; bilgim dışında. Maarif teşkilatı idi eski adı milli eğitim bakanlığının, maarif nazırı idi bakanı da; eğitim askerde olurdu öğretim mektepte kimine göre. Eğitim çavuşu vardı bizim asker olduğumuz yerde, okullarda da vardı ya; ‘yandım çavuş yandım senin elinden’. 
İnsanımızın marifetini geliştirmeliyiz elbette, ancak marifet pozitif anlamlı bir kelime idi kamusta; şimdilerde o da aksından kaydı galiba. Ya da marifetini alkışladıklarımız eskiden görsek yadsıyacaklarımız oluverdi. Sanırsam toplumsal değerlerimiz küreselleşti. Dairevi oldu her şey, her bir daireden bu husus kutsana kutsana; kutsalımız oluverdi daire de. Dairenin çapı da alanı da olurdu, bu hususa dair bir iki de formül bulunurdu.  Daire fiyatları artıyor kimi yerde diye izci ve takipçiler danışanlara rehberlik eder oldu, artanı eksileni bilmek konumlanmada yaşamsal bir önem arz etmekte zira çağın icabı. Bir dairede adamını buldun mu olmazların oldurulduğu akait kaidelerine eklendi öte yanda.
Kanun nizam ne der, bu işin ilmi irfanı ne demiş ve nasıl yön ve yol göstermiştir hususu önem arz etmez olmuştur. Oysaki medeni olmak insanlık birikiminden, yaşanmış deneyimlerden ve uzun vadeli çözümlerden yana olmaktır. Kitabın neresinde olduğu belli olmayan, ‘devlet benim’ mantığından hareketle her kamu adına iş yapanın aklına ve keyfine esen esine göre iş ve işlem yapmasının bedelini kamu ödemesine rağmen bir gün ben de orada olacak ve kendi egomu gerçekleştireceğim umudu ile herkes sırasını beklercesine bu işe cevaz verir olmuştur. Kamil olmayan ve kitabın ortasından olmayan işlere hayır diyecek erlerimiz her işte bir hayır vardır diyerek her işi onar olumlar olmuştur.
Tam da lafın burasında geliyor sırası, ‘marifet iltifata tabidir’ sözünü söylemenin. Kirlenme ve yozlaşma kelimesi anlamını buluyor işte ‘pis pise mis kokar’ sözünde. Tercihlerimizle oluşuyor yaşamımız bizim de, her tuğla bir sonraki tuğlaya temel oluyor. Her arpa hasadında ambara konan daneden tarlaya geri kalan arpa sapı gübre oluyor bir sonraki mahsule, ondan doğuyor belki, onda buluyor muhtaç olduğu kudreti. Hiçbir gömü kalmıyor ilelebet yerde, magma bile arada çıkıyor yerin üstüne. Hiçbir yerin üzerindeki ilelebet kalmıyor üzerinde, her varlık bir tohum gibi gömülüyor yere vakti saati gelince. İnsan bile dirilmeyecek mi gömülünce, her içimize gömdüğümüz de bitiyor elbette. İyi niyet ise de kötü niyet ise de; hatta senin niyetine bile bakmayım o iyilik ise iyi bir neseple türüyor kötülük ise kötü bir neseple.
İltifat edilen marifetler ortalıkta gırla, kendine yabancılaşma ve bir başkasına öykünme safhasında insan kendi bindiği dalı kestiği de olmuyor değil ama. İngilizce öğrensin isterken velet, bakıyor peder İngilizce yaşamaya başlamış; İngiliz dilini okuturken İngilizliği öğretivermiş ona, ancak atası ona ana dilinde öğretememişmiş Türklüğü –İslamlığı. Şeytan cemiyetimizin kültürünü neslini ve ekonomisini bozmuştur marifetiyle, yani bizim marifet yoksunluğumuz vesilesi ile. Kitap o bunu yapar diyor sen gereğini yapmazsan, o yapmış baksana; yapmamışız işin gereğini demektir bu veri. Arş ileri marş ileri…

Memur

Emir alan demek olan memur kelimesi devlet adına milletin emrinde olan kamu personelinin genel adıdır malum.


Bürokrat dedin mi memura Avrupalılaşır anında, ne emir dinler ne iş görür olur. Emir demiri keserken önceden, şimdi paslanıverir demir. Vatandaşa da istersen var kemir denir, vatandaş da demirin sıcakta yumuşadığını bilir de sıcaklık gösterir demir bir el olan devlete. Şehrimizde memur vatandaşı bağırtır eze eze dilerse, vatandaş ezkaza memura bağırırsa memura mukavemetten kodese kadar yolu vardır derler.
Memura yan bakarsan senden öcünü alır, yaltaklanacaksın ona diye inanılır. Zira memurun elinde halkın kendi gücü vardır, halk onu memura bir kez kaptırmıştır; kendi taşı ile taşlanır, baltanın sapı ağaçtandır. Bürokrasi ülkemizde kutsaldır, seçilmiş siyasal iradeye güvenilmez ve inanılmaz da memura inanılır. Herkes gelip gidicidir de onlar kalıcıdırlar ya, su akar kum kalır ya derenin yatağında. Kozmik odanın odacısı da olaya öyle bakar, odaya başbakan bakamaz ama bir çavuş bakar. Memur devlettir de mebus illettir adeta, bu memurlar nerde yetiştirilir bilmem valla.
657 dedin mi 6666 diye bilinenden daha kutsaldır kimileri nazarında, memurun yargılanması hakkında kanunda memur hakkında il idare kurulu lüzumu muhakeme kararı vermesi gerekir denir. Bu memur dokunulmazlığıdır, ülkenin memurları ülkenin seçilmişlerini hedef gösterir. Kim tarafından hangi nedenlerle ne zamandan beri himaye edilerek nereye getirildiği belli olmayan kişiler halkın seçtiği ve sevip bildiği kişileri sığaya çekerler. Menderesi asan yargıçlar hangi normlara göre o makamlara geldiler, halkı eğiten öğretmenler 40 günlük mü idiler. Halkın müdahil olmadığı ve halk iradesinin dahli olmayan yerler kutsaldır demek kimilerince.
Demokraside halkın iradesi esastır ve bunun saptanması önem arz eder, elin ülkesinde hâkimi halk seçer. Jürisi vardır, parlamenter sistemde parlamentonun karışmadığı ne olabilir ki. Halkın uzak tutulduğu yerler kozmiktir bizde, kozmonotlar olur oralarda. O odalar Hıra mağarasından kutludur, oraya gelir gizil bilgiler iyisaatteolsunlardan. Oralarda sağlam koruyucular vardır, halk asla giremez ve göremez; onun gördüğü imha edilir. Çünkü halk bilmez, cahil ve sabidir. Devletimiz ve o ulularımız yani memurlarımız bilir her şeyi.
Bürokrasi devletini kökleştirenler o bürokratlardır, onlar Çinliler gibidir siyasetçiler Hunlar gibi. Memur evin hanımı gibidir siyasetçi evin beyi gibi geleneksel kültür formatında. Yuvayı dişi kuş yapar ya, bizim kuşlar da yuvalanmışlardır iyicene bu fetvayla. Ne yargı erkindeki memura ne kışladakine ne tekeldeki memurlaşmış işçilere yan bakan hükümet kendi canından emin olabilir, millet sana % 95 oy verse ne Kanatoğulları ya da kanatlıgiller bu işleri belirler. Onlar memurdurlar, milletten mi devletten mi devlerden mi emir alırlar bilinmez. Aynası işidir kişinin söze kanılmaz, işlerine bakıp karar veren ise yanılmaz. Devlette ruhbanlık vardır, dinde yoksa ne. O ruhbanlar bize normları kendi yorumları ile uygularlar; devlet tanrısı adına. Ol derler oluruz, öl derler ölürüz.
Memur yanlış yapsa bedelini devlet öder, dava tam yargı davası olarak devlete karşı açılır. Memura soruşturma açsa bakan; bir başka memur gönderir, meclisin araştırma komisyonu da memurlarla çalışır. Nedense mebus bile sekreterini kendisi seçildiği yerden götüremez, ondan da devlet elinde yeterince bulundurur. Belediye başkanı olsan memurlar imza eder her şeyi, memur olmaz derse olmaz hiçbir şey. Bir kalem müdürü atayabilirsin o da nüfusun ve nüfuzuna bakar, o da kalemdir işte sadece. Mürekkebi yine o demirbaş memurlar. Kanun bu.
Her Türk vatandaşı memur doğasına sahiptir eğer iş devletin işini görmekse, memurun kutluluğu değil emeğin kutluluğu esas olmalıdır. Bir de halkın teveccühü, halkın takdiri olmaksızın halk adına ne meclis karar verebilmeli ne mahkeme ne mektep. Öğretmen seçme hakkımız-imam seçme hakkımız yok, ikametime göre devletin tayin ettiği hazret ille okutacak çocuğumu; teveccüh sistemi geliştirilmeli ve yasalar da ona uyarlanmalı artık. AB de ne, yasalar halk ile uyumlaştırılmalıdır. Bürokrasi devletinin değil demokrasi devletinin yasal düzeni kurulmalıdır. Anayasa değiştirecekler sözde TBMM’de, sisteme halktan başka müdahil kalmayacak şekilde olmalı bu anayasa; halk isterse vatanı satabilmeli, onun değil mi nasılsa. Memur satınca oluyor da, halk satınca neden olmuyor; Ergun Göknel -Engin Civan memur idiler. Satmayan savuruyor zaten, halktan alıp hasa saçıyor.
Halk ne yaparsa doğru o olan sisteme demokrasi, Hakk ne yaparsa doğru o olan sisteme teokrasi denir. Memurun doğrusuna giden devlete de bürokrasi devleti derler. Ben kitabın yalancısıyım, halkın kitabı olacak bir anayasa yapılmalı artık halkla halka. Memurun amir olduğu yeter olsun, amir halkın sözü olsun. Bakalım neymiş şu demokrasi hiç değilse, bedeli neyse öderiz; çakma demokrasilerden gına geldi, adı var tadı yok bunda zira.

Kullanımda ‘Haticeye değil neticeye bak olarak bilinen sözü tersine çevirmekle bir ters nazarı düzeltmek amaçlandı. Makyavelizmin neticeyi kutsayıcı yaklaşımına karşın bizim ‘usulsüz vusul olmaz kaidemiz, işin yapılış biçiminin hiç değilse netice kadar önemli olduğunu ifade eder. Amaç için her araç mubah değildir bizim değerlerimizde, bizde ancak iyi araçlarla iyi amaçlara erişilir; ‘kem alet ile kemâlât olmaz zira.




İslam tarihini hiç değilse bir müsteşrik kadar bilmesi gerekir her ben müslümanım diyen belkide. Peygamberimizin biricik birinci eşi Hatice valide netice kadar kutlu bir mesnettir. Peygamberin mesajına ilk iman edendir o, İslamın ilk sponsorudur. Haticeye bakmadan nasıl netice görülebilir ki, Hatice görülmeden netice görülebilir mi yani. Onun yetiştirdiği kızların eşi değil mi Ali de Osman da; ki onun evinde (elinde) büyüdü zaten Ali de. Hatice görülmeden netice alınamaz, Haticeye bakmalı bence bu sebeple hiç değilse. Zira Hatice burada anılandan hayli öte, Hatice neticeye bağlı olarak önem arz etmez sadece; neticesiz de Hatice önem arz etmekte.

Bir fidan dikse bir insan yetişip meyve versin ve gölgesinde seyyah serinlensin için, sonra da bir başkası gelse onu ısınmak için kesip yakıverse; netice vermedi diye o fiden amaçlanana göre o fidanı dikenin erdemi yok olmaz ki. Ya da bir çukur açmaya yönelse birisi gelen aracın yardan uçması için tuzak niyetiyle; ancak bu çukuru açarken bir mayına denk gelip ölüverse, o kötü niyetli şehit olacak değil ya. Hacca giden karınca anekdotu da bunu söyler ya, sen hacca gidemesin ki bu yürüyüşle ölürsün yolda kâfi gelmez ömrün buna diyenlere o ‘hiç olmazsa o yolda ölürüm demiştir denir. Yolunda olduğumuz önemlidir, yolunda öldüğümüz önemlidir; amacımız varmaktır hedefe ama o hedefe yönelmek hedefe erişemesek de kutludur.

Makyavelist Frenk felsefesi,  neticeyi kutlu bulur ve ona eriştiren her şeyi mubah kılıp kutsar malumdur ki. Oysa bizim değerlerimizde ‘revişi pak gerektir davası İslam olanın denir. Gelişi gelmişi temiz olmalıdır Müslümanlık iddiasında olanın, Hatice göz ardı edilerek netice kutsanmaz bizde. Nerden peydahlandığı belli olmayan meşru görülmez, ‘bağı sorulmayan üzüm yenilmez. Nerden buldun yasası diye bir uygulama yapılmış bu ülkede, hesabını veremeyeceği işi yapmamalı kişi. İşin neticesi kadar yapılışı da kurallara uygun olmalı. ‘ki diken gül olmaz gül de diken  demiş Fuzuli.

Test usulü olacağı sanısında değilim mahşerdeki sorgunun, işlem sonucuna değil işlemin yapıldığı metoda puan verdiği gibi öğretmenlerin; doğruyu işaretlemenin yetmeyeceğini ve doğruyu bulma yolunun da doğrudan değerlendirmenin kapsamında olacağını sanıyorum. Neye ulaştığın kadar nasıl ulaştığın önemsenmezse, yüksek maliyetler ve kesek yollar çıkar karşımıza. Neticeye ne bakıyorsun demeli insana, bu doğruya doğrulukla mı ulaştın acaba. ‘Haramın binası olmaz diyen millet bir şey denemiş olmalı, dinin değerleri elbette ampiriktir de. Hayatla doğrulanmamış dini değer mi var ki, dinlerin neden paralel alelekser önerileri peki.

Herkes eremeyebilir, ama erme derdinde olmalı her kişi; ki zaten değeri bu, derdi. Adam olmak için her insan kurgulamalı kendini yani, adamlık bir erektir; herkes hafız olmaz ama kitabı bilmek ve tümünü hatırda tutmak bir ülkü olmalı yine de insanda. Bilmediğim kardır, bilmediğin yerde kafana göre hareket etme imkânı vardır demek akla ziyandır. İnsanın Gılgamış destanındaki Enkidu gibi ormandan çıkması önemlidir ama devirdiği çamların hesabı da ondan sorulacaktır. Ne yaptığı kadar nasıl yaptığı görülmeden kahramanlık beratı verilmesi yerinde değildir kişilere elbette. ‘haramdan şifa olmaz sözü kitapsız işleri çözüm görmeyi önermemektedir, işini normatif yoldan çözmeyi koşul kılıyor. ‘Yolda duralım kaim, ‘trafik işaret ve işaretçilerine uyalım; yolunuz açık olsun…

Ömer ÇELEBİ
iyisaatteolsunlar@hotmail.com

İlgisiz

İnsanlar bildiklerini düşündükleri konuda öğrenmeye açık değillerdir diye ifade edilir, zaten bilmedikleri konularda da insanlara bir şey anlatılsa da olaya Fransız kalırlar argo tabiriyle. İnsana bilmek istediği ve meraklı olduğu konuda ancak bir etkili sunum yapılabilir bu zaviyeye göre. İnsan muhatabının beyanının ne olduğunu bilmek isterse, ona yönelik bir merakı ve ilgisi olursa ancak ondan bir değerlendirme çıkabilir demek yersiz olmaz bu durumda.


Toplumun merak ve ilgi yönelttiği bilmek istediği konular ve yönelişler popüler kültürün de gereksinimlerinin de itkisi ile yazının dışına kaymıştır. Başkasını izlemekten ve gözlemekten kendisi ile ilgili olanın ne olduğunu ve özünde neye meraklı olduğunu saptaması müşkülleşmiştir. Milletimiz çoğunluğu itibarıyla tüketim toplumu olduğundan ve fırsatçılık ile ancak nimete erildiğine dair yaygın kanı toplumda kanıksandığından; hangi ürün nerde kaç lira olduğu ve kim neye hangi fırsatları kullanarak eriştiği konularındaki malumatlara uyarılacak ve onları takip edip algılayacaktır. Pazarı olmayan malı arz etmek acze düşmek olacaktır özgesi için.
        Şehirde sükûnet istenmektedir nedense, aheste çektikten sonra kürekleri ve mehtap uyanmadıktan sonra; hırlı ile hırsız fark etmemektedir kitle için, beni rahatsız etme de ne istersen becer denmektedir özünde işleyen sisteme. O da teker teker hesap görmektedir bu nedenle belki de, gürültü patırtı etmeden sıra gözeterek. Nasılsa cambaza bak dediğinde laf dinleyen bir toplum vardır ülkemde, camdan bakmaktansa cambaza bakmayı yeğler; bilir zira gerçekler acıdır ve tatlı yeyip tatlı konuşmak evladır. Ağzına bal çalınan her fert ve müessese tatlı konuşması ihsas edildiğini bilir, ağzından bal damlar olur.
        Kentin insanına kendi kurumları da kişileri de ölümü gösterip hastalığa onu razı ettiği bilinir özünde, ağlayanın ağzına biçer sürülerek ağlayacakların önü kesildiği de bilinir öte yanda. ‘Vurun Kahpeye’ mahalle baskısı oluşturmada kitleyi tahrikte belli odakları amigolarla şenlendirmeyi bilen organize güçler; kara gün için sakladıkları ak akçelerini ve besledikleri bekçilerini iktidarlarına içlenenler içine salar ve içerden çökertirler alternatiflerini. Bu yüzden kentin nazeninleri ‘Her mevsim içimden gelip geçersin’ ezgisini mırıldanır göçen ruh iklimleri karşısında teskin ederlerken kendilerini şehrin batan güneşine ve karara ufkuna bakarak.  ‘Bir hilal uğruna ya rab ne güneşler batıyor’ deyip yüksek gördüğümüz fatura yüzünden, doğan güneş olsun demiş ve hilali halel görmüşüz terakkimize.
         Terazi doğru tartmıyor demek Bağdat’ta yaşamayı gerektiriyor Fuzuli gibi Türbe’de. Sarayda ve pazarda söylenecek sözler değil bunlar, zabıtası var bunun mahkemesi ve muhakemesi var. Yargıçlar bu ara kılıç sallıyorlar şövalye gibi, halka rağmen halk için. Dinde ruhbanlık yoktur der İslam, devlette vardır diyor anayasa. Halk kendisi kendi kaderini belirleme hakkına sahip değildir bu bapta, halkın kaderi kadının elindedir. Kadı hakları kadın haklarından daha güçlüdür ülkemde, çünkü zayıfı korumakla mükelleftir yasa. Halk güçlüdür, düştüğü yerden kalmasını bilir zira. Halka ne lazım olur yasa ne de masa. Memur korunmalıdır, onlarca özel yasalarla özelleri korunduğu gibi bakiyesi de memurun muhakematı yasasıyla. Tanrı Türkü Korusun, yargı kendini korur; zira anası yasa.
          Ulu yargı sen yasa, TBMM sen ise yasama. Hakları daraltan iktidarlara karşı hakları koruyan ve genişleten bir yargı anlayışı varken cihanda; yargıya rağmen hakları genişletmek isteyen parlamento ile özgün bir ülkeyiz. Yargımız var olsun ki tutumludur haklar konusunda, asıl olan serbestliktir ilkesi bizim ülkemizde ben izin mi verdim şeklinde tezahür eder. Tepesi böyle erkin dibi nice olsundu, hiçbir kanunun başında TBMM Türk Milleti Adına yazmaz ama yargının her kararında bu ibare yazar. Türk Milleti Adına karar veren yargı örgütü karşında ilgisiz ve meraksız halkım nedense kendi seçtiği ve özlemini gerçekleştiren vekillerini ve hükümetlerini anlatan haberleri dinler; asıl olarak bir ödevi kalmamıştır onun vekillerini ve iktidarını tanlayanla aynı yöne yanlar. Kentini de kendini de vekillerle teslim etmiş ve o gladyatör dövüşünü izler gladyo ile onların arasındaki. İnsanın içinde de var bu gladyo, şuuraltı mı desem şeytan mı desem nefis mi adına; ‘ruhumuzun dehlizlerinde bizden habersiz binlerce insan yaşar’ demiş Bu Ülke’de yazar. Kendimde yaşayan fenalığı, kentimde yaşayan fenalığı; ülkemde veya cihanda görsem çığ gibi ne yapacağım ki, kendimde iken yapmadığımı mı. Kendinde misin demeli enformasyonun formasyonunu almış bireye, kentinde misin demeli; gerisi buradan belli.

Ömer ÇELEBİ
iyisaatteolsunlar@hotmail.com