RIZASI YOK: TRANSLIKTAN KURTULAN OLDU MU? BEN DE KURTULABİLECEK MİYİM?

Eşcinsellik > Eşcinsellik - Hayatlardan parçalar, hayata mektuplar (ziyaretçi karalama defteri)

(1/3) > >>

Tuğba:
İklim Bayraktar Rızası Yok/ Sema
Kitaptaki Sema olarak asıl gerçekleri söyleyeceğim.Öncelikle biz Hanımefendiyle Psikolog Hüseyin Kaçın sayesinde konuştuk,kendisi eşcinsellik tedavisi gören kişiler hakkında bir kitap yazmak istiyormuş ve ben de yaşanmışlık olarak bir kaynak olma ümidiyle kendisiyle iletişime geçtim.Yani kitabın bize tarikat, Kuran kursu ortamlarında istismara uğramaktan ziyade cinsel travmaları sebebiyle eşcinselleşip eşcinsellik tedavisi gören ve bu eğiliminden kurtulmak isteyen kişilerle ilgili olacağını söylemişti. Ama bizim yaşanmışlıklarımızı kullanarak kendi reklamını yapmış.Benim hikayeme uydurma bazı olaylar eklenmiş.Önemli gördüğüm travmalarımla veya olaylarla ilgili kısımların gerçeklerini yazıcam ve altına da Hanımefendinin benimle ilgili yazdığı bölümünü paylaşacağım.

Babaannem sebebiyle kavga dövüş olur evde babam anneme şiddet uygulardı.O şekilde evdeki sorunlar genelde babamın ailesi sebebiyle olurdu.Ve annem her türlü cinsel problemlerini bana anlatırdı.Sobalı evde büyüdüğüm için anne babam ve kardeşimle aynı odada yatardık, mahremiyetlerine dikkat etmediler ve yanımızda cinsellik yaşadılar. Yani, ilkokul zamanlarından orta okul zamanlarına kadar sürdü bu şekilde .Onlara bir şey deyip sesimi çıkaramazdım ,korkardım yorganın altına saklanıp gözlerimi sımsıkı kapardım ki beni uyuyor sansınlar diye.Kendimi suçlardım daha çok, uyuyamıyorum bir türlü uyusam onları duymam görmem diye hep kendimi suçlardım. 6 yaş civarında mahallemizde benden büyük bir erkek çocuğun tecavüzüne uğradım,şöyle ki bu çocuk da henüz ergenliğe girmek üzere olan bir çocuktu vücuduma morfolojik olarak zarar veremedi kendi de küçük olduğundan.Bu yüzden kimse de bilemedi diye düşünüyorum.Mahalle arasında erkek çocuklarıyla oynadığım sırada bu çocuk beni aralarına kabul etti ama bu işi de yaptı maalesef. Erkek gibi olacağıma inanmıştım onlarla oynadığımda ve sonrasında başıma bu iş gelince iyice içe dönük ve kız bedeninde bir erkek olduğum düşünceleri yer etti bende. Yaşadığım cinsel travmalar sebebiyle ve hayatta karşılaştığım tüm kadınların ezik ve sinik olması sebebiyle zamanla bende kadın olmak güçsüzlük olarak karşılık buldu. Yine ilkokul zamanında, benden birkaç yaş büyük komşumuzun oğlu tarafından mahalle arasında göğsüme dokunulma şeklinde taciz oldu.Bu şekilde yaşadığım olayları aklıma getirip hep kızlığın aciz olmak olduğunu düşünürdüm. 3 aylığına yazın gittiğimiz kuran kurslarında erkeklerle eğitim görmek onlar gibi olmak istiyordum ,Allahı çok seviyordum ve beni erkek olarak gördüğünü bir gün uyanınca bu bedenden kurtulacağımı hayal ediyordum taa bu ilkokul yıllarında....Bu dönemlerde silik silik hatırlamakla birlikte halamla bazı sorunlu ilişkimiz vardı ,bunu elbette çocukken düşünemiyorsun terapilere niyetlendiğimde evet benim çocukluğumda böyle bir şey vardı ve beni etkilemiş diyebiliyorsun.Zaten çocuklar asla faillerine suç bulamaz ben de ona hiç konduramamışım demek ki.Halamla hala-yeğen ilişkimiz başka bir boyuttaydı.Benim için en değer verdiğim ve sevdiğim kişiydi,aramızda 10 yaş olmasına rağmen bana hiç yapmaması gereken şeyleri yapmış,aynı odada ve yatakta kaldığımız zaman kadınla erkeğin nasıl seviştiğini anlatıp beni öpmüştü,yatakta çırılçıplak olma gibi bir durumumuz yoktu,kısmen kıyafetimizi çıkarmışızdır en fazla, ya da kitaptaki benimle ilgili kısımda yazan halamın bana kitap okuyup vücudumda görselleştirdiği kısmı, ben böyle bir şey anlatmadım ama beni çok sevdiğini ve her zaman bana dokunduğunu biliyorum, bu anlamda bir dokunuş olduğunu yani taciz olarak adını koyamıyorsun tabi daha çocuksun çünkü arada gelir öper dokunurdu severdi ben de onu çok severdim hiç öyle düşünmedim.Ama bu yatakta anlattığı şeylerden ve bana temas etmesinden öyle çok uyarılma hissederdim ki vücudumda ben bunu duygusal anlamda çok derin yaşadım,zaten kadınlarda giren çıkan bir şey olmadığından sürtünme şeklinde oluyor böyleydi benimki de, aramızdaki şey ilişki gibiydi, ben liseye başlayınca evlenip gitti, .Ortaokul yıllarımda içe kapanıklık devam etti,lisede biraz daha rahattım tabi normal iletişimim olmasa da rahattım.Daha çok dini ve vicdani anlamda buhranlar yaşıyordum,sorgulamalar yaşıyordum,kimsede suç bulamayınca Allaha atıyorsun suçu ama ben Allaha da inandığım için kendimde buldum suçu.Kapanırsam kadın hissederim dedim.Kapandım.Olmadı daha çok içe dönük,sinirli ,üzgün biri oldum.İbadetlerimi falan erkek gibi yapmak fikri bile inanılmaz mutlu ediyordu beni.Üniversiteye gelince de neredeyse hiç arkadaş edinemedim.Birkaç konuştuğum kişi dışında kimseyi tanımıyordum.Kafam öne eğik,kamburum çıkmış ,suçlu bir insan gibi derslere girip çıkıyordum keza dışarda da aynı şekilde yürürken kafamı kaldıramazdım korku ve endişeden. Konuşma tarzım ve hareketlerim sebebiyle bir arkadaşım “işte kapalısın ve erkek tarzında hareket ediyorsun”şeklinde bir şeyler söyledi.Ben de bu tepki sebebiyle iyice obsesifleşmiştim ,dıştan çok belli olduğumu falan düşünüyordum sürekli.Ek olarak şunu yazmayı gerçekten istiyorum, okuduğum bölümden hiçbir kızın beni sobeleyip ,elimi tuttuğu o anlamda yakınlık kurmaya çalıştığı olmadı,lan dedim ben kafayı mı yedim yoksa kadına başka anlatıp anlattığımı da unuttum mu diye yine şüphe ettim kendimden ama ben zaten hep suçluyum bana göre,herneyse aklımda kalmasın bunu da yazmış olayım.Üniversite döneminde iyice araştırdım derken Hüseyin beyi buldum.
Yani sonuç olarak benim hikayemde asla bir kuran kursu tarikat meselesi yok,cinsel travmalarım ve bozulan kişilik yapım,cinsel kimliğim vardı. Amaç eşcinsellik tedavisi iken anlatılmayan bazı olaylar eklenip iş cemaat tecavüzlerine dönüşmüş:/

Rızası Yok kitabından Sema bölümünün bir kısmı:

“Pırıl pırıl yirmi üç yaşında üniversite öğrencisi bir genç kız kimi zaman hıçkırıklara boğuldu konuşurken,kimi zaman daldı gitti uzaklara.Çocukluğunda yaşadığı tecavüzü,ailesinin yaşattığı kabus dolu geceleri konuştuk.Tam “Her şeyi duydum,daha fazla şaşırmayacağım!” diyordum ki anlattığı bir olayla dağıldım.Yine benzer bir aile yapısı var karşımızda;ilgisiz,sevgisini göstermeyen,esip gürleyen,döven bir baba;ezik bir anne.Ailenin umursamazlığı yüzünden,bir çocuğun şahit olmaması gereken en mahrem anlara tanık olmuş.Babayı güçlü anneyi güçsüz ve zavallı olarak algıladığından,erkek olmayı istemiş...

-Nasıl bir ailede büyüdün Sema,anlatır mısın?
Annem ve babam gözümde hiç evlenmemesi gereken iki garip karakter. Annem ev hanımı babam döküm ustası.Evlenirken babam yirmi dört yaşındaymış annem on altı.Babamı hiç istememiş zorla vermişler.Dedem yani babamın babası evlenen kadar ağır fiziksel şiddet uygulamış çocuklarına.Babam da ona yapılanı anneme ve bize yaptığı. Öte yandan babam, annesine aşırı düşkündü.Babaannem annemi hep ezerdi;sonra babamı doldurur saatli bomba gibi salardı üzerine.Babam o gazla annemi döverdi.Yani hep şiddet vardı evimizde...Annemle de hiçbir zaman gerçek samimi bir ilişkimiz yoktu;o anneydi ben çocuk işte,o bağırır ben dediklerini yapardım.Kendimi bildim bileli cinsel sorunları dahil her derdini döker önüme.”
-Nasıl bir çocuktun?Nasıl geçti çocukluğun?
Neredeyse nüfusun dörtte üçü aynı köylü ve akrabadan oluşan büyük bir gecekondu mahallesinde yaşardık.Çok içedönük,”Ensesine vur lokması al!”dedikleri çocuklardandım.Çok serbest büyüdük,eline bir dilim ekmek verilip sokağa salınan çocuklardık.Evde durmamız yasakmış gibi gelirdi.Okuldan gelince evde oturmak isterdim ama ne mümkün?Kovalanırdık sokağa.Özellikle kış aylarında soba yanan odada yatardık hepimiz.Mahremiyetlerine hiç dikkat etmediler maalesef,yanımızda cinsellik yaşadılar.Bu mahvetti beni çok rahatsız olurdum.Altı yaşından on üç yaşına kadar her şeyi duydum,gördüm bir şey diyemedim.Denmez ki,ne diyeceksin?”Bir şey söylersem kesin kızarlar”diye düşünürdüm;zaten sürekli dayak ve azarlanmaktan bıkmıştım(Bunları anlatırken kelimeler boğazında düğümlendi ağlamaya başladı Sema.Utandı,sıkıldı,ezildi,büzüldü.Zordu o anlarına şahitlik etmek.Bir yandan da derdini haykırırcasına anlatmaya devam ediyordu.)
Uyku numarası yapardım; başlarda yaptıklarını anlamazdım,acı mı çekiyor zevk mi alıyor belli olmazdı.Kötü bir şeyler mi,iyi bir şey mi yapıyorlar,hepsini adım adım anlamlandırmaya çalışırdım. Sesler,sözler,nefesler ilk birkaç sene gerçekten çok büyük işkenceyi.Çok korkutuyordu beni, çok iğrençti,sevimsizdi.Annemi babamı öyle görmek yeterince iticiyken,bir de çıkardıkları ürpertici sesleri duymak beni bitiriyordu.Bazen de konuşurlar abuk sabuk, anlamazdım.Merak eder sabaha kadar aklımda tutar,sabah ilk iş sözlüğe bakardım.Zamanla gördüğüm o görüntüler doğrultusunda zaten erkeğin kadına güç gösterdiği,kadının aciz olduğu çıkarımını yapmışım,psikiyatrlar öyle söyledi.Kadınlıktan soğumuş,ister istemez elimde olmayarak erkekliğin daha evla olduğuna karar vermişim.Üzerine bir de taciz ve tecavüz gelince film iyice kopmuş.
-Taciz ve tecavüzler mi!
Sokakta erkeklerle oynamaya başladım,oynatmadıklarında yalvardığım bile olurdu.”Sen kızsın,işimize yaramazsın,takımı güçsüzleştirirsin,kimse zaten seninle eşleşmek istemez!”derlerdi,çok kinlenirdim.Denemekten yılmazdım arada bir kabul görürdüm.Yine böyle bir gün,önce yine burun kıvırdılar;sonra biraz büyük olan çocuk “Gel oyna bizimle ama her söylediğimi yapacaksın!”diye şart koştu,ben de sevinçle “Tamam!” dedim.Yedi yaşındaydım,o da ortaokula gidiyor,tüm gün onlarla oynamama izin verdi,nasıl mutluyum ağzım kulaklarımda.Her yaştan çocuk vardı ama çoğu erkek,top oynadık,savaşçılık oynadık.Birkaç gün sonra beni kendi takımına aldı.Karşı tarafı yendik, “Aferin,iyi iş çıkardın” dedi.Yaşça hepimizden büyük olduğu için diğer çocuklar da onun sözünü dinliyor bana sorun çıkartmıyorlardı.Birkaç gün sonra saklambaç oynuyorduk, “En gizli yere saklanırım daha hiç bulamadılar beni,sen de gel benimle”dedi.Gittim,zaten koşullanmışım bir kere, haftalardır “Ne dersem yapacaksın” şartlandırmasıyla,girdik bir deliğe saklanıyoruz.
-Ah!
“Eğil,görüneceksin”diyor ama zaten karanlık ,zemin altında küçücük camı olan koca su deposunun altındayız.Ağzımı kapadı önce,sonra kolumu sıktı,”Ses çıkarma,bizi bulamasınlar yoksa oynatmam bir daha asla!” derken,bir yandan saçımı seviyordu,sırtımı sıvazlıyordu. “ Çok güzelsin çok iyi top sürüyorsun “ gibi hoşuma gideceğine emin olduğu sözler söylerken saçımı çekmeye başlamıştı.Bayağı bir direnç gösterdim,canım yanıyordu kötü davranıyordu,eşofmanımı çıkarmak için ağzımı bıraktığında bağırdım,ittim ayağımla ,vurdum eline. O zaman daha sertleşmiş,daha sıkı kapadı ağzımı.Aşırı korkuyordum,altıma işemiştim,titremeye başladım, bir yerden sonra zaten gücüm yetmedi.Canım çok acıdı,bacaklarım ortadan ikiye yırtılıyor sandım,daha fazla anlatmak istemiyorum İklim Hanımla. Aslında bir tek şu önemli bana bir şey etmişti ama buna tecavüz dendiğini bilmiyordum. O gün yaşadığımız tek anlamı annemin babama yaptığını yapmıştı. Sadece”Annemin bu kadar canı acımıyor olmalıydı,yoksa benim gibi ağlardı her gece!”diye düşündüğümü çok net hatırlıyorum.
-Semacığım anlatırken ağlıyorsun,çok üzülüyorum,zorlama kendini lütfen.Neyi ne kadar anlatmak istersen o kadarı yeter.
Uzaktan akrabamdı aslında bu çocuk,o yüzden hiç beklemediğim bir şeydi.Çok korkmuştum,çok canım yanmıştı.Beni itip koşarak çıkarken “Bundan sonra hep bizimle oynayabilirsiniz istemene gerek yok”dedi. Garip ama yaptıkları çok ağırıma gitse de böyle demesi hoşuma gitmişti.Bir süre acı içinde ağlayarak kalakaldım,sonra annemin sesini duydum,beni arıyordu,bayağı zaman geçmiş olmalı ki bayağı telaşlıydı.Deponun önüne kadar zar zor çıkıp,taşın üzerine oturabilmiştim;ancak hala titiriyordum,ağlıyordum.Annem her zamanki gibi bağırdı: “Niye ağlıyorsun?”Bir yığın soru sordu, vurdu,bağırdı. Çocuklar ittiler,çelme taktılar,çok kötü düştüm,üstüm de kirlendi!”diye korkudan yalan söyledim.O da çoktan başlamıştı zaten her zamanki gibi “Ben sana erkeklerle oynama ,aralarına girme demiyor muyum,yersin işte böyle dayağı,oh olsun!” diye söylenmeye.Çok korkmuştum,canım acıyor,bir de annem bağırınca iyice korkmuştum,olanları söylemem mümkün değildi.Yıllar geçti,bilmiyorlardı,terapide anlattım anneme ,ama sadece tacizmiş gibi söyledik şimdilik.
-Neden söylemen mümkün değildi?
Uzaktan da olsa akrabam dedim ya,babam öldürebilir onu.Belki yanlış anlıyor belki kızıyorsunuzdur içinizden bana,ama gerçekten söyleyemem,gerçekten babam öldürür onu.
(Panikledi Sema,anlattığına pişman oldu.O kadar belliydi ki halinden seçtiği kelimelerden.”Bizim oralarda tecavüz olayları asla affedilmez,babam katil olur!” derken titiriyordu..Onu sakinleştirmek için elimden gelenin fazlasını yaptım sakinleşti,devam etti anlatmaya)
Bu olaydan sonra daha çok içime kapandım.Okula başladım ama hiçbir şekilde kendimi ifade edemiyordum,öğretmenime karşı bile çok öekimserdim. Aile,akraba arasında “Sen niye böyle değiştin,iyice sessizleşir?” diye soran hiç olmadı ya da benzer yaklaşımı hiçbir öğretmenden işitmedim.Erkek önlüğü giymek isterdim,söylemez kendimi yere atar ağlardım. “Beğenmedim bu önlüğü,giymeyeceğim,okula gitmeyeceğim!” diyebilirdim sadece.Tabii sıkıysa gitme,babam bir dövdü tıpış tıpış giydim gittimama çok mutsuzdum.Yazları camiye Kuran kursuna giderdik.On yaşına yeni girmiştim,o yaz kursta yine bir soysuzun tacizine uğradım.Göğüslerimi elledi,durduk yere atladı üzerime,sıkıca tuttu sürtündü,ellerimi tuttu arkadan.Çok sertti,yaş olarak da büyüktü ve güçlüydü,çok kötü sıkıştırdı beni köşeye.Kendimi koruyamadım ve bu beni sanırım kendi içimde çok değiştirdi.Hep erkekler güçlü kızlar güçsüzdü.İsyan ettim erkek olmalıydım fikri,bu tacizden sonra çok daha belirginleşti içimde.Bir seçime dönüştü, o kadar güçlü olmalıydım ki bir daha hiçbir erkek kaba kuvvet gösterememeliydi.Sadece bu değildi tek sebep.Eş zamanlı olarak aile içinde yaşadığım başka bir sorun daha vardı.
-Dahası da mı var Sema,gerçekten mi?
Aslında benim tüm travmalarım eş zamanlı hepsi neredeyse birbirini besleyip tamamlarcasına gelmiş üzerime.Bunu da terapide anladık.Tecavüzden sonra daha belirginleşti içimdeki farkındalık “Niye erkeklerin içinde olmak istiyorum,neden kızları sevmiyorum,erkeklerin içinde oldum da ne oldu gibi sorular belirtmişti kafamda. En çok “Niye erkek gibi değilim?” düşüncesi kafamı kemiriyordu. Kardeşimi görüyordum dış yaparken, “Neden benim bedenim onunki gibi değil?”diyordum ama bu son taciz noktayı koydu.Kız olmak acizliktir,ezilmekti,hep şiddet görmekti.
-Yaşadıklarından sonra bu soruları düşünmen çok normal.
Namaz kılmayı ilk öğrendiğimiz yaz kursta erkekler gibi namaz kılmak istedim,bilirsiniz erkeklerin farklıdır el tutuşu.Kimseye söyleyemiyorsun.Araştırma yok.Liseye başlayana kadar telefonum yoktu,hiç almadılar.Annemle babamın vardı ama onlarda da İnternet yoktu.Bizim orada kimsede İnternet yoktu,gecekondu mahallesine çok geç girdi İnternet.Kendimi kadın gibi görmüyordum “Acaba Allah’ın istediği gibi bir kul olmadığım için mi böyle hissediyorum.” Şeklinde çıkarım yaptım,o yüzden tesettüre girdim.”Allah’ın seveceği bir kul kul olursam bu sıkıntımı üzerimden alır” diye on altı yaşımdayken isteyerek kapandım. “Kapanırsam kadın olacağım” diye umut ettim,hatta inandım gerçekten emindim.Kuran kursu dışında dini telkin veya baskı yoktu evimizde.Babam arada Cuma namazına giderdi,hepsi bu.Annem arada bir kılar namaz.Hatta çok şaşırdılar kapandığımda,ama karşı çıkmadılar.Ama tam tersi oldu,daha çok tetiklendim.

Tuğba:
-Nasıl yani?
Düşünsenize çocuğunuz Türkiye genelinde akademik başarı sıralamasında ilk on içinde olan bir üniversiteye yerleşmeyi başarmış,size rağmen başarmış!Üniversiteye başlamıştım,ya ikinci ya da üçüncü günümdü,sabahın köründe annem yatağıma gelmiş “Baban yanıma geliyor,sokuluyor ama ben istemiyorum,ne yapayım şimdi?”diyor onuncu kere. “İstemiyorsan gitme yanina”diyorum onuncu defa. “Okula gideceğim,bırak uyuyayım biraz daha “diyorum,konuşuyor da konuşuyor.Kalktım hazırlandım,bir baktım kavga ediyorlar,babam annemi yerde sürükleyip yatak odasına götürmeye çalışıyor;ilk defa müdahil oldum,ayaklarından çekiyorum götürmesin odaya diye.Canlandı gözünüzde ,çok komik değil mi?Ben ayağından babam kolundan çekiştiriyoruz annemi evin ortasında ,kardeşlerimin gözbebekleri büyümüş.
-Sinirden gülüyorsun farkındayım,çok zor bir deneyimden bahsediyorsun

Söyleniyorum babama,”Yeter ya bırak!okula gitmem lazım,yeter!”diyorum.Öyle saçma bir manzara ki,annem yerde sürünüyor,biz tüm gücümüzle çekip duruyoruz. “İntihar deceğim sizin yüzünüzden!” diyorum,umurlarında değil,”Karışma ,sana ne oluyor,defol git okuluna”dedi babam,bunu duyar duymaz kolunu çekti benden ,babama doğru hamle yaptı annem,çok şaşırdım o haline. “Lanet olsun size!”diyerek balkona çıktım,nefes alamıyordum,sizce bu da normal mi?
-Öyle bir durumda ben de olsam nefesim kesilirdi.
Annem gelip dert anlatıyor sonra babamla tıpış tıpış giriyor odaya,yatıyor altına,olan yine kaçıncı defa bana oluyor.Babam yine günlerce annemden yana çıktım diye başıma kakarak aşağılayıcı sözler söylüyor. “Madem bu kadar istemiyorsun boşan!” diyorum.Cevap hazır:”Maddi durumumuz mu var?” ”Çalışırsın,ben de çalışırım”diyorum ama kabul etmiyor.Ertesi gün dayanamadım,ilk defa, “Anne senin yüzünden bozuldum ben!İyi değilim,delireceğim ya da intihar edeceğim bilesin!”dedim.”Hep ikili oynuyor beni ortada bırakıyorsun,babam daha çok nefret ediyor benden.”Yıllardır böyle oldu hep.Düşünsenize,kendimi bildim bileli bu olaya maruz kalıyorum,ta ki sekiz aylık terapistim anneme bunu yapmaması gerektiğini söyleyene kadar ben bu derdi çektim.Annem cinsellik istemiyor,babam zorluyor;annem de çocukluğumdan beri bana anlatıyor yaşadıklarını.Çok net ikili oynuyor,seks istemediğini anlatıyor,beni kadınlıktan soğutuyor yıllardır.Farkında değil verdiği zararın;ileride evlenince babam gibi bir adam bana da zorla istemediğim cinselliği uygulayacak,böyle zoraki bir şeyler yaşamak zorunda kalacağım diye etkilenmişim çocukluktan beri,ama annemin umrunda değil.
-Psikoloğunun yorumu da önemli tabii,iyi ki annenle görüşmüş.
Bakın bu yaşadıklarım neye sebep olmuş;erkek cinsel organına sahip olmak istemişim,vajina çok rahatsız etmiş. Kadınlık organını aşağılık,değersiz ve kullanılan nir şey olarak görüyorum.Erkek olursam güçlü ve kıymetli olurum.Kadınlık ziyan olmaktır.Zamanla tüm bu düşünceleri sorgular olmuştum,bu halimin normal olmadığını anlayıp değişmek istiyordum.Yaş ilerledikçe sağlıklı bir bakış açısının olmadığının bal gibi farkına varmıştım. “Değişiksin sen,acayipsiniz kabul et!” diyordum kendime,en acımasız sıfatlar ekleyerek.Bu karanlık ruh halimden beni aydınlığa çıkaracak doğru yöntemi arıyordum.Hep bir çare arayışıyla kapandım ama sonuç alamadım.Bedenime bakamazdım,sevmezdim. Yabancıydım kendi bedenime.Yıkanırken banyodan hızlıca çıkayım kafasındaydım vücuduma dokunarak yıkanmazdım.Sürekli büyük beden kıyafetler giyerdim. Kendimi aynada görmeye tahammülüm yoktu,çıplaklığıyla dayanamaz,jet hızıyla giyinirdim.Memelerimi bastırırıdım belli olmasınlar diye.Sonra baktım olmuyor,o zaman da kapandım.On altı yaşındaydım ama elli yaşında hissederdim kendimi,öyle de görünürdüm.Öncesinde de makyaj yapmam , saçımı açık bırakmam hep toplarım,toka ya da takı asla takmam,güzel renkli giyinemem,sadece ders yaptığım için okul birincisi olurdum her yıl.Çok ders çalışırdım,yüksek not alırdım ve hep beklerdim,yanıma gelip “Sen niye sadece ders çalışıyorsun,niye teneffüste çıkmıyorsun,niye hiç arkadaşın yok?” diye soracak bir öğretmen olsun.Bir Allah’ın kulu sormadı,bekledim ama sormadılar. Tam tersi “süper inek,çalışkan ,uslu gençler”hocaların hoşuna gidiyor.Çok saçma ama gerçek bu.Bir yıpın derdin,çokça psikolojik sorunun olduğundan böylesin ama herkes böyle olmandan memnun.
-Uslu,sakin çocuk başka,asosyal,içine kapanık çocukları başka şey aslında.
Erkeksi kıyafetler giyerdim,şapkalı bol kazaklar ama saçımı kısa kesmedim,sırf anlaşılmamak zorbalığa uğramamak için dikkat ederdim. O yüzden akran zorbalığı yaşamadım,sınıfta çok kısa saçlı bir kızı vardı,onunla çok dalga geçerlerdi,onu da beb korurdum.Şimdilerde değişti bu işler,eskidendi zorbalık,şimdi kimsenin dikkatini çekmiyor okulda böyle zorbalıkla ama ben o arkadaşımla alay ediliyor diye saçımı kısa kesmedim.Çok belirgin erkeksi kıyafetler giymediğim için de sorun yaşamadım.Süs püs sevmediğimi,babamın da hiç izin vermediğini düşünürlerdi.O yüzden anlamadı kimse eğilimimi. Kaba saba konuşmamdan dolayı”Neden erkek gibi konuşuyorsun?” demişlerdi, hepsi bu.Çok rahatsız olmazdım,içten içe hoşuma bile giderdi.Lisede telefonum oldu İnterneti didikledim.Çok etkilendiğim bir şey okudum;profesör bir psikiyatrın sosyal medyada çok dolaşan bir makalesiydi.Bazı insanlar böyle doğar,anne karnındayken beyninin cinsiyeti döner ama bedeni dönemez,hapsolur minvalindeydi.Aşırı etkilenmiştim.Yıllar sonra araştırdım böyle bir bilimsel veri,ispatlanmış gerçeklik yokmuş.Non-binary tipi insanlar o zaman nasıl varlar?Yani”beyin cinsiyeti” diye bir hipotez mümkün değilmiş,birçok makale bu yaklaşımı çürüttü ama bunu öğrendiğimde üniversiteye başlamıştım.Geçmiş olsun yani ,ilk oaydınlığa"Tamam işte böyle doğmuşum “diye etkisinde kalınca yıllar zor geçti benim için.O zaman çok kaynak yoktu,şimdi çok fazla video ve bilgi var ama ben lisedeyken birkaç örnek vardı sadece.Sonra namazlarımı erkek gibi kılmaya başladım,inandım çünkü erkek olduğuma ve bir gün annem gördü,”Günaha giriyorsun düzgün kıl!”dedi ama dinlemedim...”
-Annen başka tepki vermedi mi?Bu halin tavrın evde sorun olmadı mı?
Yok,ailede ya da çevrede kimse bir şey anlamadı.İlk anneme söyledim zaten hislerimi kapanmadan önce ,15 yaşındayken.Böyle yaşayamıyorum,erkek olmak istiyorum,doktora mı gitsek”dedim.Üzülmedi,ağlamadı,şaşırmadı.”Çok günah,çok kötü bir istek bu!Allah seni kız yaratmış,isyan edemeyiz,doktora gitmeye gerek yok.Babanın kulağına giderse giderse ne yaparız,öldürür seni!Ayrıca bizden böyle bir insan çıkmaz,rezil oluruz,nasıl izah ederiz sülaleye,hele babaannem yatırıp kıtır kıtır kör bıçakla kestirir bizi vallahi.En iyisi sen çıkar kafandan bu saçmalıkları böyle şeyler düşünme.Hatta haklısın kapan sen,evet evet örtünürsen daha rahat edersin!”demişti annem. (sf.167-177)
Devamını bir kitapçıya girip okuyabilirsiniz daha fazla yazamıcam canım sıkılıyor ama sanırım anlamışsınızdır hikayemde nasıl değişiklik yapıldığını.

psikolog:
TRANSLIKTAN KURTULAN OLDU MU?
BEN DE KURTULABİLECEK MİYİM?

Terapi 1

Diğer psikologlardan farklı olarak;
Ben konuşucam psikolog dinleyecek diye düşündüm çok farklı yönleri gösterdi .Ben cinsel boyutunu çok konuşuruz diye düşündüm ama öyle olmadı.Bunu nerdeyse hiç konuşmadık. Deneyim olarak da çok artınız var çok hızlı anlaşabiliyoruz.Önceki psikologla karşılaştıracak olursam çok fazla zaman ayırdı bana gerçekten 2saat konuştuk nerdeyse yardımcı olmak istediği belli.Diger psikolog sürekli telefondan süreyi kontrol etmişti,ben anlattım dinledi,tedavide tam ne yapıcaz dediğimde senin istediğin gibi yaşamında destek olucam gibi bi şey söyledi,süre dolunca hemen ayağa kalktı hadi güle güle, herhangi bir tespitte bulunmadı açıkçası kendimi değersiz ve anlaşılmaz hissettim. Ama sizde çok iyi ve değerli hissettim iyi ki gelmişim.
Genel olarak hayatımın özeti:
23 yasındayım .Asosoyalim.Evin en büyük ve tek kızıyım.İki kez taciz yaşadım ilkokula başlamadan önce.İlki cinsel taciz ,ikinci biraz daha az bi taciz göğüslerime dokunması şeklinde ve ikisi de ergenlik dönemindeki bi erkek tarafından geldi.Annem fiziksel şiddete maruz kalmış babam tarafından.Sonra psikolojik boyutu devam etmiş.Annem evde her türlü babamla sorununu bana anlatır.Özellikle cinsel sorunlarını.Babamı hiç sevmem hafif tiksinti duyarım,fazla samimi değilim diğer kızların babasıyla olan ilişkisi hiçbir zaman olmadı aramızda.Anneme aşırı bağlıyım ama bazen bana babamdan yakınıp sonra yine babamı seciyo beni yüzüstü bıraktığında anneme gıcık oluyorum.

İlk terapinin bana gösterdikleri:
-Çocukken iki taciz yaşadım.Biri cinsel tacizdi neredeyse tecavüze varacak bi şekilde.İkincisi daha hafif bir tacizdi ben bunu pek önemsemiyorum ama tacizin büyüğü küçüğü yokmuş.Bunu anladım.
-Ben annemin mazoşist olduğunu bilmiyordum.Babamla ilişkilerinde annemin zulüm görmesine rağmen hala çocukları için(!) boşanmaması ve sonradan 2 çocuk daha yapması babamdan kopamadığını gösteriyormuş.Yani babamla sadist mazoşist bi ilişkisi varmış.
-Sosyal fobim var.Hiç yakın arkadaşım yok,insan ilişkilerim sıkıntılı.Kadın olarak kimsenin yanına gidip arkadaş olma isteğim yok.Ve evli olan bir arkadaşımı dedim var diye ama evli olan arkadaş sayılmadığını söylediniz fazla sosyalleşme imkanı olmadığından.
-Kendimi hiç önemsemiyorum annem için yaşıyorum.Zaten trans erkek olarak devam etsem hayatıma yine annemin yanında devam edeceğimi,hicbi kadının beni istemeyeceğini söyledim zaten ben aman kadın olsun hayatımda diye ölen biri değilim ibadetlerimi bile erkek olarak yapmam falan öncelik ve siz, kendin için değil annen için yaşıyosun bu hikayede sen yoksun annen var o zaman niye annenle yaşamayı isteyesin o mutlu olsun diye yapıyorsun her şeyi dediniz. Mesleğimde atanıp başka bir şehre gitsem, annem ve küçük kardeslerim de gelecek peşimden hatta kardeşlerimin dershane parasını bile benim ödeyeceğini söylediniz.Bunu nerden bildiniz şaşırdım gerçekten doğru aynen öyle olacaktı.
-Sosyal fobim çocukluğumdan beri var.Temelde bu sorunu çözmem gerek aslında benim sorunum temelde sosyal fobim ve üstüne taciz, travmalarım ve aile yapımın etkisiyle kendim olamamak,ve bunu da ben trans erkek olduğumu hissederek kendim olmaya çalışmışım.
-Anneme onun için dediğinizi söyledim,çocukları için her şeye katlandığı ve kendisinde suç olmadığını söyledi ve psikiyatriste gitmeyle ilgili sessiz kaldı.Hem artık ezilmiyormuş ve kocasının her isteğini yapmıyormuş.Ayrıca benim kendimin bunu tercih ettiğim ve benim iradesiz oldugumu kastederek söyledi.Herkesin annesi o gibi ve onlarda neden problem yok dedi:/
-Ve en şaşırdığım babamı rol model aldığımı söylediniz bi kadını kontrol etme konusunda.Ben babamı hiç sevmem ve böyle olduğumu hiç düşünmedim. Annemi mutlu eden bi erkek olmadığı için ben o erkek oluyorum.Ve bi kadını mutlu etmek için varımı yoğumu vereceğimi söylediniz trans erkek olarak devam etsem yine ben yokum hayatım başkasının mutluluğu üzerine .Benim eski bi trans arkadaşım da aynen böyle sevgilisi için kredi çekmişti hep diğerini düşünürdü hayatında kendi yoktu.Ben böyle olmak istemiyorum.Kendim için bişey yapmam lazım artık çok verimsiz bi hayat.

Yapmam gerekenler:
-Artık hayatımı annemin mutluluğu için degil ,kendim için yaşayacağım.Her seferinde bana babamdan yakınıp yardım dileyen ve sonra beni yüzüstü bırakıp babama giden annemi artık mutlu etmeye çalışmıcam.Anneme karşı bencil olmalıyım.Eve gelen her misafire hizmet etmek zorunda değilim istemiyorsam yapmam kadın hissetmediğimi anlayacaklar endişesi yüzünden toplumsal kurallara boyun eğme zorunluluğum yok.
-Sosyal fobimi yenmek için bi gitar kursuna falan yazılıp orda arkadaş edinmeliyim ve binamızdaki benle arkadaş olmaya çalışan kızı reddetmemeliyim, samimiyeti ilerletmeliyim.

Şimdilik aklımda kalanları yazdım evde not tutmaya karar verdim, her terapimi yazdıkça buraya eklerim ve yapması da yazması kadar kolay olur,başarabilirim inşallah.

yazının devamını forum sayfasında okuyabilirsiniz

Psikolog http://escinselterapi.net/huseyinkacin/

http://escinselterapi.net/forum/

https://www.youtube.com/watch?v=tIuRKf4tbpU&list=PLAABaL9f17rX11VATx98ruU7_iIuzgOZK&index=13

psikolog:
3.terapi
“Vücudumu erkek pisliğine peşkeş çekmicem” Hüseyin beyle 1.5 sene önce başladığım 2 seanslık serüven bu cümleyle bitmişti .Beni kandırdığını ,makyajla ilgili ,kıyafetlerimle ilgili çok fazla müdahalede bulunduğunu düşündüm ve bazı yüzleşmeleri gerçekleştirmek istemediğimden kızıp, 2.terapiden sonra bıraktım.-Biyolojik olarak kadınım hüseyin beye kadın eşcinsel olarak geliyorum .Okuyan kişilerin kafa karışıklığı yaşamaması adına bunu belirteyim.Ve erkeklere hiçbir şekilde ilgi duymuyorum..-Bu 1.5 senelik sürede okulu da bırakmayı düşündüm , bu dönemde saçımı üçe vurunca ailem çok panikledi, psikiyatriye vs de gittim,ailem psikiyatrinin vereceği ilaçları içip kendimi kadın hissedeceğime inanıyordu, çok öfkeliydim sürekli ailemle kavga ediyordum uyku problemlerim vardı birkaç ay hapları kullandım.Doktorum cinsiyet kimliğinin tek başına hastalık olmadığını ama istersem eşcinsel bir hayat yaşamayacağımı belirtti,hani şöyle diyebilirim sen ne istiyorsan o hayatı yaşayabilirsin şeklinde yaklaştı psikiyatrist ve psikolog.Cinsiyet rolün seni rahatsız ediyorsa cinsiyeti rafa kaldır dedi ama nasıl yapacağım söylenmiyordu tamam rafa kaldırayım ama cinsiyetimin varlığı bir gerçeklik ben kabul edemesem de,içimdeki nefret ve hazmedememe geçmiyordu.Bunun dışında cinsel travmalarıma gelince işte seni anlıyoruz ,çok zor hayatın pozitif yanlarına odaklanalım tarzında klasik şeyler söylediler.Kötü insanlar değillerdi ama bana faydalı olacak şeyler yapamayacaklarını anladım. Bıraktım psikiyatriyi.Babamla kavgada neredeyse birbirimize vuracağımız günün akşamı mesaj attım terapiye tekrar başlamak için. Hüseyin beyin söyledikleri şeyleri yapmak çok zoruma gidiyordu ama yine de tekrar bir şans vermek istedim.Ve anladım ki hüseyin beyin duasının gerçekleşmesi için yaşamışım bu süreci , hüseyin bey allahtan istemiş özellikle başka yerlerde tedaviyi deneyen ,arayıp bulamayan danışanlar istemiş Allah da vermiş, O zaman ben de günahlarımdan dolayı özür dilemeyi bırakıp Allahtan istekte bulunuyorum: Uğradığım tecavüz ve tacizlerde beni koruyamadın .Adaletin gereği bunun karşılığında istiyorum; özgüven,arkadaş,iş, mutluluk.Ver Allahım. Amin.
Terapi odasına girer girmez ilk yaptığım şey ağlamak oldu.Yine zavallı,ezik,sinik,işe yaramayan ben olarak..Bu sefer biraz farklı bi gün oluyordu söylenenleri gerçekten yapmak zorundaydım eğer değişim istiyorsam. Grup terapilerinde ikinci girdiğim,liseye giden çocuktan çok etkilendim sanırım beni görmüş gibi hissettim özellikle ortaokuldaki beni..3 yaşında istismara uğrayan çocuk..Yani o çocuğu görünce kendimi bir an onun yerine koydum yaşadığımız benzer olduğu için onu anlayabiliyordum,kadın bedeninde olmasaydım bu beni taciz veya tecavüzden kurtarırdı düşüncesini çürüten canlı örnek olması çarpıcı geldi.
Terapi sonrası sabahı aileme anlattım halamın yaptıklarını. Halam benim için çok farklı biriydi,ve onu çok severdim.Babaannemlerd ekaldığımızda halamla ben aynı odada aynı yatakta yatardık.Ve bana kadın ve erkeğin nasıl seviştiğini anlatır ,dudağımdan yanağımdan öper beni taciz ederdi,bu şekilde anlattım aileme.Ve halamla yüzleşmeye karar verdik bulunduğumuz şehire geldiği bir gün..Çok olumlu yaklaştılar bana karşı,yüküm hafifledi diye zaten size de yazmıştım hemen. Daha sonraki gün aynı kampüsteki bahsettiğiniz arkadaşla buluştuk,çok samimi geldi kendisi ve inanılmaz rahat hissettim hiç tahmin etmezdim size gelen hem de benimle aynı okuldan , yalnız olmadığımı hissettim,dertleştik öyle iyi bir deneyim oldu benim için.Onun haricinde yaklaşık 2 sene sonra okuluma ayak bastım kendimde dikkat ettiğim nokta başım eğik yürümemek oldu ,evimden çıkıp okula kadar insanların yüzüne bakarak yürüyebildim o gün, normalde olsa asla yapamayacağım kütüphanedeki işimi hallettim, Kıyafetimle rahat hissettiğim bir gündü,hatta parlak taşlı bileklik taktım kombin yapmaya çalıştım jsjsjs.
Ve gerçekten bıktım neyse o olsun istiyorum,ölü gibi yaşamak istemiyorum ayrıca terapilerle illa feminen olucam diye de gelmiyorum,trans olarak da devam edebilirim geleceğin bana ne getireceğini bilmiyorum,sadece Müslüman bir kadın olabilir miyim,hissedebilir miyim denemek istiyorum. Şu an kendimi ,trans/non binary olarak tanımlıyorum,%95 erkek,%5 kadınım diyebilirim. İnanç olarak bazı kafama takılan yerler var sonraki terapide size danışmak istiyorum bir de Halamla yüzleşmekle ilgili kaygılarım var ,ailem arkamda olduğu için bir nebze rahatım ama yine de endişeleniyorum .Onun dışında düzenli ibadet etmeye çalışıyorum,size geldiğimden itibaren 1 hafta geçti ve sadece 2 kez ağlama krizim tuttu biri namaz kılmak konusunda yine erkek gibi ibadet etmek istedim, ikincisi babam sert bi şekilde bazen emir veriyor ,kız olduğum için dedi diye üstüme alındığımda oldu ...
Bahsettiğiniz çoğul kişiliklerimi farketmeye çalıştım ve çok fazla olduğunu görüyorum. Mesela inançsız ben. Özellikle dini konular acilip da escinselligin yakinindan geçmeyen ve hiçbir cinsel travmasi bulunmayan konforu yerinde insanlar bizim sapkın ve cehennemlik oldugumuzu söyleyince tanriya ve dine inancimi yitiriyorum, dine ve tanrıya karşı nefret hissediyorum, intihar dusunceleri kafamda donuyor,bu sürede fake hesap açıp tüm dini sayfalara ve Allaha peygambere küfürler savurup hesabı siliyorum, Sonra bu yaptığımdan dolayı pişman olup ve Allaha karşı sucluluk hissedip dindar beni oynadigim bi süre oluyor ,çok fazla ibadet etme hissi , kendimi değersiz gorme ve sürekli tövbe etme hissi oluşuyor size ilk geldiğimdeki ayrılık yazısını yazarken bu kişiliğimdeydim kadınlar tarafından anlaşılmamıştım ve akabinde kendi kabuğuma çekilmiştim.,bu dindar ben olduğum kisiligimde sürekli yalnız kalmak isteğim ayyuka çıkıyor bu sefer de aşırı yalnız hissettiğimden bir arkadasa ihtiyacım artıyor, bir kadının elini tutsam o beni sevdiğini söylese ben onu sevdiğimi söylesem diye ama herkesi kendimden uzak tuttugum için bunu da yapamıyorum ve olene kadar yalniz kalacagimi dusunuyorum.Böyle olunca da tanrıya daha çok sinirleniyorum ve bu séfer de içimden allaha küfretmeye basliyorum,lgbt aktivisti gibi hissediyorum kendimi,lgbt bayragi sallayasim geliyor,herkesin icinde bir kadinla elele tutusup opusesim geliyor herkese haykirasim geliyor.Sonra bir kadinin da beni asla bir erkegi sevdigi gibi sevemeyecegini,birkac sene birlikte olsak da eninde sonunda bir erkek icin ve cocuk sahibi olmak icin beni terkedecegi geliyor aklima.Kendimden tiksiniyorum. Bataklığa düşmüş de her tarafı kirlenmiş biri gibi hissediyorum. Bu kendimden tiksinme halinden sonra kendime acıyorum, ve reşit olmamış bir çocuk gibi hissettiğim zamanlarda genelde çocuk eşyaları satın alırken bulabiliyorum kendimi.Erkek çocuk reyonundan ayakkabı deniyorum kişiliğim değişiyor sanki kim olduğumu bilemiyorum.Halamla yaşadığım tacizde gariptir halamın yüzüne baktığımda onun iyi biri olduğunu düşünürdüm şöyle ki ,ailemde en çok sevdiğim ve dünya bir yana kendisi bir yana diyebileceğim kişiydi,onun çok iyi ve çok doğru bir insan olduğuna inanmışımdır ,bu tacizini bazen kafamda düşündüğümde sanki onun benle aynı yaşta olduğunu hdüşünüyorum.Kaç yaşında olduğumuz ve Zaman kavramının kaydığını hissediyorum, yani ben bu tacizi 10-11 yaşında halam da 20 yaşında değil de ben daha ileri yaştayken ya da halam benimle aynı yaştayken yaşamışız gibi düşünüyorum. Yüzleşmemizi kafamda canlandırdığımda yine kaygı ve kendimden eminsizlik hissini gördüm,acaba ben mi yanlış hatırlıyorum,ben mi yanlış anladım,o iyi biri ben kötü biri miyim,bunu nasıl ispatlıcam,yaptığını reddederse ne diyeceğim nasıl konuşucam şeklinde ,yalancı ve ahlaksız biri olduğum hissine kapılıyorum. Siz demiştiniz tacize tecavüze uğrayan failini suçlayamaz hep kendini suçlar diye ben de Onun suçlu olduğunu bir türlü ona konduramıyorum ama bir yandan da ondan nefret ediyorum.
Değiştirmeyi istediğim bazı yönlerim ve hareketlerim:
-Duruş bozukluğum , başımı eğerek yürümek ve iletişim kurarken göz temasında kaçınmak.
-Kendimi kötü kalpli ve çirkin hissediyorum ve çok alıngan oluyorum,kafamda kurgulamayı bırakmalıyım.Kaygılar ve korkular cinsel kimliği etkiliyor.
-Okul ortamında biraz daha girişken olmaya çalışacağım.

psikolog:
4. Terapi

3.terapiden sonraki gün aileme halamın tacizlerini anlatmıştım.Birkaç hafta sonra memlekete yüzleşmeye gittik.Aslında detaylı yazmak istiyorum aile içi bir taciz durumuyla karşılaşınca tipik bir Anadolu ailesinin nasıl tepki verdiğini görmeniz için.Önce köye gittik köyde babaannem ve amcamla karşılaştık,babaannemin ilk yaptığı dizini dövmek oldu ,işte kadın kadına nasıl olurmuş ,dünyada böyle kanun yokmuş tarzında yöresel konuşma şekliyle bir tepki verdi,babaannem oğullarına sözünü geçirmek için her şeyi yapan ve babamla annemin arasını açan biridir hatta annem babamdan yediği ilk dayağı babaannem yüzünden yemiştir. Yüzleşme sırasında konuşmalar ilerledikçe işte mesele benim niye şimdi bunu konuştuğuma senelerdir nerede olduğuma geldi,bir çocuğun yaşadığı şeyi taciz olarak bilemeyeceğini ve benim de bunun taciz olduğunu bilmediğimi söyledim.Açıkçası kendimi ispata mecbur değilim.Zaten o tacizci halamla başka bir mesele yüzünden konuşmuyordum ,bacı gardaşın arasını açmak istiyorsun,çok okumaktan kafan bulanmış gibi saçma şeyler söylediler kızlarının yeğenini taciz ettiğini kabul etmemek için.Umrumda değil isteyen zırdeli olduğumu düşünsün.
Sonra salak halamla yüzleşmeye gittik,uyuşuk uyuşuk hareket ederek karşıma geçti oturdu ,biz yanına varmadan amcam aramış yanına geliyorlar diye haberi uçurmuş.Benim yüzüme bakmadı önce beni muhatap almıyormuş gibi oynamaya çalıştı.Babam uyarınca yüzüme baktı anlattım,köydeki falan odada ben 11-12 yaşındayken sen de 20 yaşındayken bana kadınla erkeğin nasıl seviştiğini anlatıyordun beni öpüyordun dedim,beni yanağımdan dudağımdan öpüyordun derken kafasını sinirimi bozan bir şekilde sallamaya başladı ,ha öyle mi olmuş der gibi yani anladınız dalga geçer gibi ve en güvendiğimdin dedi,içim cız etti ,evet en güvendiğindim,en sessiz en içten en saf çocuktum zaten bu yüzden beni seçtin o pislik şeyleri anlatmak için değil mi?Orda bir koptum ,gerçekten gözlerim dolacaktı bir an ona karşı acıma hissedecektim ama çabuk toparladım bağıra bağıra çocukluğumu öldürdün falan dedim tam ne dediğimi de hatırlamıyorum,sonra annemle bir birine girdi ikisi baya bir tartıştılar,en son babam onu kovdu git evine bir daha gözüme görünme dedi,ben de Allaha havale ettim.Ama o yüzleşme haftası boyunca vücudum ve aklım uyuşuk haldeydi.
Yüzleşmeden sonra baya bir farklı hissettim kendimi nasıl desem hem yüzleşemenin verdiği güçle güçlü biri gibi hem de yalancı ya da şizofren gibi hissettim..Şimdi babamın tüm ailesi benim yanlış yapmamı bekliyor,şöyle söyleyim yapan bir kadın olduğu için giren çıkan bir şey yok ne var bunlar olduysa gözüyle bakılıyor ve benim kavga çıkarmak için abarttığımı düşünüyorlar yani bir kadın bir kız çocuğuna böyle şeyler anlatabilirmiş onu öpebilirmiş ve çocuğun psikolojisi etkilenmezmiş! Bu insanların benim ailem olmasını istemezdim .İğrençsiniz.Zaten bizimle tamamen irtibatı kesmek istediklerini söylediler.babam için üzüldüm artık annesinin oğlu olmaktan çıkıp gerçek bir baba olmak için tüm ailesiyle kavga etti.Benim için bunları yapan bir babamın olduğunu görmek mutluluk vericiydi,canım babacım
Yüzleşmeden sonraki süreçte sadece okul ortamında minik de olsa farklılık var gibi hissediyorum,artık başımı öne eğip suçlu gibi yürümüyorum bu okey zaten ve çevreme eleştirel bakabilmek cesareti gösterdim, yemekhane sırasını sıradaki tanımadığım kızlarla konuşmak gibi.. Normalde arkamdaki konuşan bir kız grubuna kafamı bile çeviremezdim utançtan hele güzel çekici kızlardan oluşuyorsa asla bakamazdım yüzlerine ama onlarla konuştum :)

-Ben değerliyim,ben önemliyim,ben güçlüyüm,dilencilere para vermemeliyim,beni aramayanı ben de aramamalıyım,peşinde koşmak değerini düşürür.
-Erkek gibi kıldığım namazlar kabul oldu mu diye kafama takıp kaygı üretmemeliyim,Allah bu imtihanımı ve mücadelemi görüyor ve beni seviyor.
-Başka kızlarla kendimi kıyaslamamalıyım, kızlara karşı utanç duymamalıyım çünkü ben bir suç işlemedim ve diğer kızlardan bir eksiğim yok.

Navigasyon

[0] Mesajlar

[#] Sonraki Sayfa

Tam sürüme git