Gönderen Konu: PANİK ATAK MIYIM?  (Okunma sayısı 11254 defa)

psikolog

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • İleti: 4077
    • Profili Görüntüle
PANİK ATAK MIYIM?
« : 28 Kasım 2014, 12:21:57 öö »
Hocam merhaba bir şey sormak istiyorum eğer müsaitseniz?
Bana panik bozukluk teşhisi koydular acaba bu konuda bir yardımınız olabilir mi?



yaşadığınız sorunu detaylı bir şekilde

burdan yazarsanız

okuruz kafamızda size dair fikir oluşması açısından

 

 

Anlıyorum yazarım şimdi

 

ilaç kullanıyormusunuz vs detaylar

çocukluk hikayeniz anne baba ilişkileriniZ vs vs

teşhisi kim koydu?

 

Tmm hocam yazarım

paxerav 20mg kullanıyorum

10mg kullanıyodum fakat doz yetmedi ve küçük bi anksiyete nöbetinden sonra vücudumda uyuşmalar başladı

bu uyuşmalar ellerimden hala mevcut

tek çocuğum annem ve babam çok muhteşem insanlar

orda bi problem yok

ilk zamanlar yani, bundan 6-7 sene önce başım ağrısa bile tümör zannederdim

ve zor anlar yaşardım

sonra bu korkularımı aştım

şu aralar sorunum ise

kapalı alanda kalma

yani otobüs ve minibüslere tedirgin şekilde biniyorum

kullanmaktan kaçıyorum

otobüste yüksek şekilde anksiyete yaşıyorum

terleme

mide bulantısı

tuvalete çıkma gibi problemler

açıkcası rezil olmaktan korkuyorum

eğer kötü bi durum yaşar ve insanlar onu görür diye

heyecanımı kontrol edemiyor ve panik yaşıyorum

 

genel problemlerim bunlar

hayat hikayesi =?

ilkokul

orta okul

lise

vs

anne baba yaklaşımları

 

24 yaşındayım

kötü davranmamışlar

 

ama nasıl yaklaştılar vs

 

anaokulunda bi hikayem oldu onunla başlayayım

öğretmen benim yalan söylediğimi öne sürüp sınıfı örgütleyip bana yalancı yaftası takmıştı

 

hepsine (anaokulu ilkokul vs)değinirseniz duygu ve düşünceleriniz her türlü sorunlar hayatta aile de vs

 

çok net hatırlıyorum yerin dibine girmiştim

tek çocuk olmanın artıları eksileri vs

ailem bu konu hakkında bişey yapmadı

o konu öyle kapandı

ilkokul ortaokul ve lisede çok problemim olmadı

orta derece bi öğrenciydim

ama şunu söyleyebilirim kızlarla yakınlaşmakta güçlük çekmiştim

yine heyecanı kontrol altına alamadığımdan

küçüklüğümden beri heyecan yaşadığımda istifra ederim mesela

annem hep yanımda oldu

fakat babam sertti bana karşı

bana pek güvenmez

yani beni hala çocuk görür

tek çocuk olmamın olumsuz bi yanını görmedim şimdiye kadar

ama babam duymasın diye yaşadım hep

şunu yaparsam babam duyar

en iyisi yapmayayım

falan

babamdan korkuyorum sanırım

hala daha çok samimi bi şekilde konuşamam

sesim bile değişir ona karşı

anaokulunda yemekhaneye giremiyordum mesela onu da yazayım, kalabalık hep beni korkutmuş

babam böyle...başka ne yazmamı istersiniz

okullar bana hep soğuk gelmiştir..çok fazla insan

ama öğretmen olacam

asla topluluk önünde konuşmaya çıkmadım okul hayatım boyunca yine heyecan meselesi andımızı bile okutamadım

 

başka?

 

hep isyan ediyorum bu kadar iyi bi hayatım varken neden böyleyim diye

gönderdiğiniz yazıları okudum hocam

sosyal fobiye çok yakınım

yani üzerimde bir yük hissediyorum çevremde çok insan olunca

ama tabi bu arkadaşım kadar ağır değil

yarın terapide görüşmek üzere

iyi geceler
« Son Düzenleme: 28 Kasım 2014, 12:23:57 öö Gönderen: psikolog »

psikolog

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
  • İleti: 4077
    • Profili Görüntüle
Ynt: PANİK ATAK MIYIM?
« Yanıtla #1 : 09 Aralık 2014, 12:23:41 öö »
24 yaşındayım, üniversite öğrencisiyim, tek çocuğum ve ailemle ilişkim iyi derecede. Anaokulunda yaşadığım bir hikâyeyle başlayayım. Öğretmen sınıfı örgütleyip bana yalancı yaftası takmıştı. Ailem bu konuda pek benim yanımda olmadı yani gidip öğretmene bu davranışı hakkında hesap sormadı, çaresiz hissetmişim. Ortaokulda kalabalık yerlerden kaçardım oralar canımı sıkar kendimi iyi hissetmezdim. Lisede kızlarla ilişkim iyiydi fakat kız arkadaşlarımla ilk buluşmalarımda hep aşırı kaygılı olurdum. Özgüven problemim vardı sanırım. 8 yıl önce, başım ağrısa bile acaba tümör mü var diye düşünürdüm ve geceleri uyuyamazdım bunu için doktora gitmedim ve ailemden bu tip kaygılarımı sakladım, daha sonraki süreçte bu algım yavaş yavaş değişti ve hasta hissetmemeye başladım. 6 yıl önce bir bilgisayar oyununa başladım ve 2 yıl boyunca oyun oynadım, dışardaki hayat ve geleceğimle ilgili her hangi bir amacım yoktu. Bir sabah uyandım ve tüm vücudum uyuşma ve karıncalanma içindeydi sonrası büyük bir depresyon. Çeşitli ilaçlar kullandıktan sonra uyku düzenim yoluna girdi ve depresyondan kurtuldum. 2 yıl önce otobüs yolculuklarından korkar oldum. Mide bulantısı, kasılma ve titreme şeklinde ataklar geçiriyordum. Bunun üzerine psikiyatra gittim ve bana …….. 20mg yazarak bana panik bozukluk tanısı koydular. 2 yıldır kullanıyorum, fakat hala otobüste kendimi rahat hissetmiyorum, ataklarım azaldı ama geçmedi. Eğer istifra eder ve insanlar beni görürse diye korkuyorum sanırım, yani rezil olmaktan korkuyorum. Ama artık bu gibi sorunlarıma son vermeye hazırdım. Bunun üzerine bir psikiyatr uzmanına danıştım ama samimiyet hissetmediğim için devam etmedim. Yaklaşık 2 hafta önce Hüseyin Bey’le tanıştım ve tedaviye başladık.
1.   Seans: Gayet güler yüzlü şekilde karşılandım ve anlatmaya başladım. Psikoloğumun çok soru sorması kendimi açmama yardım etti. Babamla aramda olan duvardan bahsettim. Özgüven problemimin ve bazı durumlarda kendimi çaresiz hissetmemi babamla ilişkimin yüzeysel olmasına dayandırdı. Daha sonrasında sanal âleme yani oynadığım oyuna bağlı kalmamı yine gerçek hayattan koparak kendimi o sanal dünyada iyi hissetmeme yol açtığını düşündük. Gerçek hayata bağlı kalarak sıkı dostlar edinmemi önerdi. Kitap, tiyatro gibi sanal gerçeklik yansıtan şeyleri bu süre zarfında bırakmamı ve hayata katılmamı önerdi. Babamla ilişkimi derinleştirmemin bana çok yararı olacağı konusunda haklı sebepler bulduk. Aynı zamanda hastalığımın panik atak değil, obsesif kompulsif bozukluk olduğunu ve narsisizme yakın bir kişiliğim olduğunu öğrendim. Seanstan sonra kafamdaki taşlar yerine oturdu ve yüzüm güldü. Panik atak hastası olmadığımı öğrendikten sonra sorunumu çözmeye daha da güdülendim.

2.   Seans: obsesif kompulsif bozukluk ve narsisizm hakkında bilgi edindim ve seansa öyle gittim. Bu konular hakkında tartıştık ve yeni şeyler öğrendim. Yaşadığım evin her daim düzenli olmasını isterim fakat öğrenci evinde ev arkadaşlarım bu düzeni hep bozar. Bende bu durumdan nefret eder ve sinir olurdum, bu konuda takıntılıymışım (obsesif). Artık ev pis ve dağınık bile olsa mutlu olmaya gayretle devam ediyorum. Narsist kişilerin kendilerini çok beğendiklerini bilirdim fakat bu konuda kendime bunu yakıştıramazdım. Bazı durumlarda narsisizm özelliklerini taşıyorum, yani Hüseyin Bey bunları açığa çıkarmama yardımcı oldu. Bu konular üzerinde çalışmaya başladım. Sosyal çevre ve arkadaşlarımla daha kaliteli zaman geçirmeye özen gösteriyorum.