3.TERAPİ SONRASI 2. YAZI
Az önce 3. terpinin ses kaydını ikinci kez dinledim.Ağladım yerlerde tekrar ağlıyorum. Demekki orda bi tıkanıklık var.
Ah anne ah.Kanımı emdiğinin aslında farkındaydım da bunu bi başkasından duymak bi psikologdan bi yabancıdan duymak daha bi üzüyor insanı.
Sanada hep acımışımdır annem.Ne sen doğru düzgün bi hayat yaşadın ne de bize yaşatabildin.
Anne nedir bilmemişsinki sen anne olasın.Satmış baban seni işte kendi yeğenine evlenmessen hakkımı helal etmem demiş ya sana daha çocuk denecek yaşta.
Allah belasını versin senin babanın hiç sevemedim onu.
Ama gariptir sen babanı çok seviyorsun şu yaşında.62 yaşındasın baban 86 küsur yaşında.
Seni anlıyorumbiraz da.Annen ölmüş sen 6 aylıkken öz kardeşin de yokmuş zaten.Baban sana bakmış bebekken,sehirden aldığı hazır mamalarla beslemişmiş.
Evlenmiş iki kere.Son eşi benim nene dediğim kadını sen hiç sevmiyordun biliyorum sana çok mu çektirdi acaba çocukken diye düşünürdüm hep.
Ah anne ah...
Ben sana hep acırdım ya oyüzden mi bulaşık yıkar evi temizlerdim ablam hasta düşünce.
Babam olacak zat Anneme neden küfrederdinki o kadar kadın öksüzmüş işte ürkek o yüzden.sahiplenp koruyacağın yerde sende ürküttün hep onu.
ANNEM sana öyle kızgınımki şimdi ama seni seviyorum da çokkk acıyorum da sana hepimize.ağlıyorum gene annem.hayatımız hep böle boktanmı olacak...
Annem eni de kimse sevmedi biliyorum ne baban,anan zaten yoktu ne babaannem o yaımda hissediyordum o yaşlı kadından nasıl korktuğunu...
Akrabalardan da kimse seni sevmezdi,kadınlar dedikodu yapmıyorsun diye sevmezlerdi işte...Ah sana benziyoruz şimdi ben,kız kardeşim ve bi abim...
Ablam zaten bedelini ödedi şizofreniyle...
Ablam seni de çok seviyorum ,küçükken benle alay ediyor olmuş olsan da hala bile kızdığında erkekliğimle dalga geçsen bile.Sana daha çok acıyorum,
en çok sana acıyorum.hastalığa yakalandığında daha 20 yaşında bile değildin oysa şmdi 36 yaşındasın ve yalnızsın,ilaçlarla yaşamak zorundasın,
belki okumana engel olmasaymış annem ve nenem böyle olmazdı.Diyelimki gene hastalanmış olsaydın kurtuluşun daha kolay olurdu.Tutunacak bi dalın,bi mesleğin olurdu.
Kendimden vazgeçmişmiyim diye düşünüyorum şimdi...Beni çok yordunuz hepiniz kendimi öyle yaşlı hissediyorum ki ...yaşlılardan nefret ediyorum özellikle
yaşlı adamlardan kadınlara ise acıyabiliyorum...bu bende hep vardı yaşlılara olan nefet. sebebi nedir bilmiyorum...
Ev arkadaşım olacak zatla ilk görüşmemiz esnasında kafamın içinde "bu çocuk yakışıklı ben bununla aynı evde kalayım en azından bi süre .bakalım nolcak.çocuğa karşı bişey
hissedecekmiyim...ne hissedeceğim...aşık olursam ya da cinsel bi çekim olursa neolur...."gibi gibi düşüncelerle elemanla aynı eve çıkmayı kabul ettim.ilk etapta çocuktan
hoşlanmasam da.çocuk yakışıklı olsa da....kendimi test edecektim işte...
6 ay geçti ev arkadaşımla aynı evde kalıyoruz hala...zaman içine gördüm evet arkadaşıma karşı duygusal bişeyler hissediyorum yani onunla yakın arkadaş dost olabiliriz.
cinsel anlamda hiç bişey olmuyor ona karşı evde çıplak gezse de saldırmıyorum o zata
AMA yakın ilşki kurmaktan korkuyorum beni sömürecek gibi hissediyorum. Tamam maddi olarak zorda olabilir insan ama ep zorda olmazki...Ne zaman birlikte takılsak hesabı
ödeyen hep ben oluyorum...Çünkü onun parası olmuyor hiç birlikye takıldığımız zamanlarda....
YALNIZ başıma bir eve çıkma fikri doğru mu benim için hala emin değilim,ev arkadaşımı gene de seviyorum bilmiyorum bu küçük şehirde aşka kimsem yok gibi hissettiğimden midir
yoksa yıllar sonra yeni tanışsam da 6 ayda iyi bi ilişki geliştirdiğimden midir...
ALKOL almıyorum uzun süreden beri içemiyorum hiç bişey....canım istemiyor....
EVET daha az evde oturuyorum ...esnafla uzun cümleler kurup konuşmaya çalışıyorum...iş arkadaşlarımla ve ev arkadaşımla daha yakın olmaya çalışıyorum...
EVDE oturmak sıkıyor artık canımı...ben de bi denge hali yok ya hep evde oturuyorum -eskiden öyleydi- ya da hep dışarda takılıyorum...arayı bulmam gerekiyor galiba...
DAHA az yalnız hissediyorum kendimi,biraz daha güçlüyüm şimdi..
geçen gün bi düğüne gittim mesela,halay falan da çektim insanlarla tanıştım iyiydi yani....
ŞUNU TEKRAR GÖRDÜM Kİ,kalabalıklarda kendimi o kalabalığa topluma cemaate siyasi-dini oluşuma ait hissedemiyorum.
Cami de benim yerim olmadı hiç bi siyasi parti de cemaatlerden herhangi biri de...
Barda da kendimi bulamadım,meyhane ya da pavyonda da....
Pavyon demişken geçen 3.terapi öncesi idi hüseyin beye anlatmamıştım .....
Arkadaşımla pavyona gittik karı satılan-insan satılan- pavyonlardan birine...
arkadaş beni karıya götürmeyi düşünüyordu ki ben kesin bi dille ben parayla o işi yapmam dedim ki kendisi de parayla yapmaz ama beni götürmeyi koymuş kafasına ...
Benden şüphe mi ediyor diye düşündüm bende ederse etsin çokda tın dedim....çetim resti..bişeyler içip mekandan ayrıldık...herhangi bi kadınla yatmadan...
çok gerildim yalnız çok da çorktum allahım ne yapsam diye...gitmeden canım istiyordu aslında ama gidince kötü oldum,gerildim,titriyordum da arkadaş farketmedi...
Tavsiye etmem kimseye gitmeyin insan eti satılan mekanlara...
EVDE daha az kalıyorum,şimdilik içmiyorum içki,sigara ya da nargileyi....AZ efkarlanıyorum az....olacak gibi iyi bişeyler ha gayret....
