Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Merhaba HÜSEYIN bEY;
 
Uzun bir zaman sonra size yaziyorm,yazma cesaretimi buldum son terapi yine her zamanki gibi mükemmel sonuclar yaratti.
 
BABAMIN ARTIK OGLU DEGIL KIZI OLABILMEYI BASARDIMyil  -BASARDIKKKKKK
 
evet cilginca gelebilir ama artik nihayet tamamen özgürümm ve evliligimide kurtarabildim.Nihayet ben gercek cinsel kimligime kavusabildim hayatimdaki tortulardan kurtulmak tam 3 yilimi aldi.ama 39 umda ancak özgür olabildim belkide hic olamadan da ölebilirdim allaha hamd olsun ki gec�kalmadi.
 
Evliligimde problem yasiyordum esime birturlu kendimi veremiyordum,ne cinsel hayatimda nede kadin olarak her sevisme esnasinda babami görüyordum cilginca ama öyle kilitleniyordum,biliyorsunuz babama benzerliginden evlenmistim baba sevgisinin son doyumu beni bu evlilige itmisti.ama bir yandan da oglu oldugumu gercek manada kizi olmadigimida sizinle ögrendim, önceki terapide babam olmaktan cikti ama bu sefer ben yani oglu bu adamla evliydi yine bi sorun vardi ,babasinin oglu bir erkekle yatabilirmiydi. HAYIR babamin 3 kizi var ben ortancayim bosandiktan sonra özelikle bana tüm kocalik görevlerini anneme yapmam icin yükledi, kendisinin yapamadigi herseyi cinselik haric, annemi gezdirmek, tozdurmak, cicek almak, sirket bile kurdum babamin yapamadigini yapabilmek icin annem babam iflas ettigi icin dalga gecerdi ya, babamin oglu olarak laf söyletemezdim babama ,anneme ezdiremezdim, kizkardeslerimi kol kanat oldum,ailenin tüm yükünü tasidim, babam oglu gibi beni gordugu icin harclik ister, kadinlarla capkinliklarini anlatir, eskiden sevdigi kadini bana anlatirdi, bir kiz cocugyla bir baba bunu paylasmazdi . ama ben istemesemde babamin oglu olmustum.2 yil boyunca suren terapi surecinde bunu hic fark edemedik, terapiden sonra esim ve ben babamlara gittik, aninda esimi babamin oglu yaptim . Baba dedim bak sana bir ogul getirdim begendin mi dedim evet kizim dedi.
Beraber is yaptilar onlari seyrettim resmi bilincaltiMa kazidim.
BABA dedim ben senin neyinim ? Sultanimsin dedi hayir baba dedim neyinim babam bize asla kizim demez , kizlarim hic demez, cocuklarimda demez, KIZIMSIN DE baba dedim tekrar sordum baba ben senin neyinim.
Kizimsin kizim dedi, sarildim babama , baba dedim ben suan issiz ve gucsüzüm beni yinede kizin olarak seviyormusun dedim , evet kizim dediginde, artik babamin guclu olmak zorunda oldugu OGLU DEGILDIMMMMMM ARTIK KIZIYDIMMMMMMMMMM:
 
39 yasima girerken nihai huzur benligimi ruhumu kaplamisti, kader yada hayat ve Allah ne tür kimlikler yüklemisti omuzlarima hep neden nicin demiyorum , yasanmalidi ve yasandi.
Artik 39 yasimda gercekten ben ben olarak yasabilirim , kendi hisslerim, isteklerim, duygularim ve hedeflerim, insallah yasabilmem icin gec kalmamisimdir.
Esimle artik mutluyum, ona suslenebiliyorum, sevisebiliyorum, babami görmuyorum artik, sucluluk ve ihanet de hissetmiyorum, evde yemek super yapiyorum artik,ilk defa evde hersey ütülü, tüm dolaplar derli toplu,özelikle
onun evde ki yeri belli , dolabi terligi, birsey beklemiyorum artik ondan, ben yapiyorum,sikayet kamadi, kizmiyorum ona.
 
Onu oldugu gibi kabullendim benim bir evliligim var artik HUSEYIN BEY bir KOcam esim ve oglum.Artik gözüm acik gitmez.
 
Sevgiyle kalin ALLAH RAZI OLSUN SIZDEN

ÜNİVERSİTENİN VARLIK GAYESİ

ÜNİVERSİTE, DEĞERLER ÇARPIŞMASINDA EN KUVVETLİ OLANIN, EN BECERİKLİ OLANIN, EN ÇOK TARAFTARI OLANIN DEĞİL, HAKİKATİN GALİP GELMESİ İÇİN VARDIR. Üniversite, bütün işi hakikati aramak olan insanların cemaatidir. Akademisyenin araştırma yapması, hatta öğretmesi, hakikati arama yolunda düşünmesinin değişik şekilleridir, doğadaki hakikati zihninde inşa etme faaliyetinin uzantısıdır. İster doğayı ister insanı araştırsın, akademisyen aradığı parça hakikatin, insan dahil tüm evreni kapsayan bütün hakikat içinde olduğunu hisseder. Bizim kavrayışımız bir anda tüm evreni kuşatamadığı için, onu parçalıyoruz. Üniversite bu zorunlulukla, bir sürü uzmanlık dallarına ayrılmıştır.

ÜNİVERSİTENİN VARLIK GAYESİ, BİLİNENLERİ BİLMEYENLERE ÖĞRETMEK DEĞİLDİR. Üniversite bunu kaçınılmaz olarak yapar; fakat onun varlık gayesi bu değildir. Üniversiteden beklenen, üniversite cemaatine dahil olan öğrencinin ne düşüneceğini belirlemek de değildir. Bilimsel diye nitelenen düşünce ile de olsa, üniversite prensip olarak, öğrencinin düşüncesinin içeriğini belirlemez. Bilimsel nitelikli de olsa, düşünceleri bu tarzda kazandırma, üniversite ruhuna uymaz.

ÜNİVERSİTE, ÖĞRENCİYE NE DÜŞÜNECEĞİNİ DEĞİL, DÜŞÜNMEYİ ÖĞRETİR; öğrencinin anlayışını ve hüküm verme kabiliyetini geliştirir. Bu kabiliyetleri kazanan öğrenci, mutlaka her meselede farklı düşünecek diye bir şey yoktur; fakat kabul edeceği düşünceleri, kendi anlayışı ve hükmü ile kabul eder. Bu kabiliyetin doğal uzantısı olarak, öğrenci, problem alanlarında kendi bağımsız düşüncesi ile ilerleyebilmelidir. Öğrencisi bu zihinsel konumda olan üniversite, sonrakilerin öncekileri aşması için müsait bir iklim sağlar ve insan düşüncesinin gelişimine katkıda bulunur.

ÜNİVERSİTE PARÇA BİLGİLERİ ÜRETEN VE HER YENİ BİLGİ PARÇASIYLA KATALOĞUNU GENİŞLETEN BİR BİLGİ İMALATÇISI DEĞİLDİR. Üniversite cemaatinin bütün düşünme faaliyeti ve o arada ortaya koyduğu bilgiler, hakikati kavrama gayesine yöneliktir. Hakikati tam anlamıyla kavrama gayesi asla gerçekleşmeyecek olmasına rağmen, üniversitenin varlık gayesi, tam olarak kavrayamayacağını bilse de hakikate erişmek için düşünmektir. Her insanın ruhsal ihtiyacı ve doğal yönelişi olan düşünmeyi, üniversite, başlıbaşına bir iş olarak benimser ve o işi en yüksek düzeyde yapar.

Hakikati arama yolunda bütün işi düşünmek olan AKADEMİSYEN, NE HÜKÜMETİN NE MÜTEVELLİ HEYETİNİN, NE REKTÖRÜN, NE DE BAŞKA BİR ŞAHIS YA DA GRUBUN EMRİNDEKİ BİR MEMUR DEĞİLDİR. Maaşını, yaptığı işin karşılığı olarak değil, o işi yapabilmek için alır. Üniversite ancak hakikati arama yolunda bağımsız düşünme ruhunu kaybetmediği sürece üniversitedir.

Bu nedenle ÜNİVERSİTENİN TEMEL İŞLEVİ, MEMLEKETİN EKONOMİK KALKINMASINA HİZMET ETMEK YA DA YETİŞMEKTE OLAN GENÇLERİ MESLEK SAHİBİ YAPMAK DEĞİLDİR. İyi bir üniversite, bu işlevlerin yerine getirilmesine katkıda bulunur. Fakat üniversite, varlık gayesini unutur ve üniversite ruhunu kaybederse, onun bu işlevlere katkısı da kalitesiz olur.

Prof. Dr. Yılmaz Özakpınar.

*Bu yazı, kendisi tarafından İstanbul Üniversitesi 1998 Psikoloji mezunlarına ithaf edilmiştir.

gokkusakgok@mynet.com


Meğerse Arkadaşım…
Gaymiş. Gay olduğunu itiraf eden bir arkadaşım var. Bugünkü seansta bahsetmeyi unuttuğum konuyu kağıda dökmenin iyi olacağını düşündüm. İlkokul arkadaşım kendisi, üniversiteye başladığımdan beri görüşüyoruz, her zaman için iyi bir arkadaşımdı, hala da öyle, hiç kız arkadaşım var gibi bir şey konuşmamıştık, bir ara bir kızdan bahsetmişti ama çok kısa süre. İçten içe merak ederdim bu çocuğun neden kız arkadaşı yok diye. Ama aklıma böyle bir durum gelmemişti hiç. Çok çekindi bana bunu söylerken, bu konuyla ilgilendiğimi ve psikoloji ile ilgili bir bölümde okuduğumu bildiği için daha da endişeliymiş öyle söyledi. Benden kızmamı, onu dışlamamı, ay git artık benim arkadaşım değilsin gibi cümleler söylememi bekliyordu. Tabi ki de böyle bir şey yapmadım. Ama çok şaşırdığımı da söylemeliyim. Birincisi ben bundan sonra ona nasıl davranacağım. İlgimi çeken kişiler kategorisinde, ve arkadaşımı denek gibi incelemek analiz etmek istemiyorum, konu hassas bir konu arkadaşlığımın bozulmasını istemiyorum. Onun bu konudan bir rahatsızlığı yok, ama bir yandan da iç dünyasını merak ediyorum. Bunu itiraf ettiğinden beri hiç görüşmedik, ama yakın zamanda büyük ihtimalle görüşeceğiz. Söyledikleri, anlattıkları bundan sonra benim için artık daha kıymetli olacak bunu da inkar edemem. Aslında tezgahımda güzel bir konu var, ama ben onu çözümlemeyi henüz bilmiyorum ve sadece uzaktan bakıyorum. Durumu en iyi özetleyen cümle sanırım.

‘Ali ile Ramazan’ Meclis gündeminde


Perihan Mağden’in iki erkeğin ilişkisini anlattığı romanı 'Ali ile Ramazan'ın TEDA’dan destek alamaması TBMM gündeminde...
CHP Ankara Milletvekili Aylin Nazlıaka, Perihan Mağden’in “Ali ile Ramazan” romanının Almanya’da yayınlanması için TEDA’ya yapılan başvurunun “muhafazakârlık” nedeniyle reddedildiği iddiasını Meclis gündemine taşındı.

Cumhuriyet gazetesinin haberine göre, Nazlıaka, Başbakan Tayyip Erdoğan’ın yanıtlaması istemiyle verdiği soru önergesinde “Ali ile Ramazan” kitabına neden destek verilmediğini sordu.

Nazlıaka önergesinde, “Haziran 2011 tarihinde Uluslararası Af Örgütü tarafından da ortaya konulduğu gibi LGBT’lerin (Lezbiyen, Gay, Biseksüel ve Trans) Türkiye’de sağlık hizmetleri, eğitim, barınma ve çalışma hayatında şiddete de varan bir ayrımcılıkla karşı karşıya olduğunu” vurguladı ve Meclis’e yönelttiği sorular arasında şu da yer aldı: “TEDA, Türk edebiyatını çeviri fonları ile destekleyerek yurtdışında yayımlama ve tanıtma projesi olarak yürürlüğe girmiştir. TEDA, daha önce 17 kitabına destek verdiği Perihan Mağden’in iki erkeğin duygusal ilişkisini anlatan ‘Ali ile Ramazan’ isimli romanını basmak için başvuran Almanya’daki Suhrkamp Yayınevi’nin talebini reddetmiştir. TEDA’nın Perihan Mağden’in kitabının çevirisine destek talebine ret cevabı vermesinin gerekçesi nedir?”

Bu gelişmelerin ardından TEDA’dan resmi bir açıklama yapıldı. Açıklamada, “Suhrkamp Verlag’ın başvurusu 6 Haziran 2011 tarihinde yapılan TEDA Danışma ve Değerlendirme Kurulu toplantısında görüşülmüş ve söz konusu başvurunun bir sonraki kurul gündemine alınmak üzere ertelenmesine karar verilmiştir” denildi. Açıklamada, erteleme kararlarının başvuruların reddi anlamına gelmediği belirtilirken, bu ertelemenin Suhrkamp Verlag’ın Perihan Mağden’in “Ali ile Ramazan” adlı eseri için yaptığı başvuruya özel bir uygulama olmadığı da vurgulandı.

Açıklamada “Suhrkamp Verlag’ın beş başvurusu ile farklı yıllarda ve farklı ülke yayınevlerinden gelen Perihan Mağden’in eserleri için yapılan 17 başvuruya destek verilmesi, ne değerli yazarımız Perihan Mağden ne de Almanya’da Türk edebiyatının tanıtılması çalışmalarında önemli bir partnerimiz olarak gördüğümüz Suhrkamp Verlag’a karşı önyargılı bir yaklaşımın olamayacağının bir göstergesidir” denildi.

Altuğ, Suhrkamp Yayınevi’nin de kendisi gibi TEDA kuruluna defalarca sözlü ve yazılı olarak başvurduğunu ancak doyurucu bir cevap alamadığını belirtmişti.

Suhrkamp Yayınevi Başkan Yardımcısı Dr. Thomas Sparr ise konu ile ilgili şu açıklamayı yaptı: “Bugüne kadar TEDA ile neredeyse tüm Türk edebiyatı projelerimizde işbirliği içindeydik, bunların içinde Perihan Mağden’in iki romanı da vardı. TEDA’ya bu desteklerinden dolayı minnettarız. Mağden’in ‘Ali ile Ramazan’ı, İstanbul hayatının önemli bir bölümünü sergilemektedir: Gaye, saygı için verilen mücadele, genç eşcinsel erkeklerin umutları ve korkuları. Biz, TEDA’nın desteği olsun ya da olmasın, ‘Ali ile Ramazan’ı kasım ayımda yayınlayacağız.”

Kaynak: ntvmsnbc.com (22 Eylül. 2011)

Erkeğin korkusu: Eşcinsel miyim?


Bazı erkeklerde eşcinsellik korkusu vardır. Hele erkek çocukları varsa bu korkuyu onlara da yansıtırlar. Acaba bu gibi erkekler, bilinçaltlarında kendilerine dair özel bir korkuyu mu taşıyorlar? Her insan içinde çifte cinsi mi barındırıyor? Prof. Dr. Psikiyatrist Günsel Koptagel'e sordum.



YATAKTAKİ İKTİDAR - 4/DUYGU ASENA



        * Bütün aileler çocuğum homoseksüel, eroinman değilse, mafyaya dokunmamışsa tamam diyor. Homoseksüellik dünya kuruldu kurulalı kimi yerde yüceltilmiş ama genellikle hor görülmüş. Ailelerde, zaman zaman çok katı kurallar vardır, bir korku halini alır. Öyle bir hale gelir ki bir erkek arkadaşıyla çok yakın olduğunda acaba bir homoseksüellik mi var korkusu çıkabilir.
       Bazı aileler vardır çocuğu devamlı kontrol ederler. Diyelim ki çocuk odasında oturuyor, evdekiler devamlı kolaçandadır. Aslında o insanı o hale sokanın kendi sorunu vardır. Belki kendi ufak, doğal bir şey yaşamıştır. Ergenlik çağında, eşcinsel oyunlar olabilir, bunlar gelir geçer ama bir baba bunu içinde taşıyorsa, çocuğunun eşcinsel olmasından korkar.
       Mesela oğlan çocukları kendi aralarında sidik yarışı yaparlar, boylarını ölçerler, buna benzer bir deneyimde yakalanıyor, kıyametler kopuyor. Kimini alırlar muayeneye bile götürürler. Bu sefer çocuk devamlı suçlu büyüyor ve kafasında hep bu suç kalıyor. O çocuğa sen şusun busun dedikçe onu benimser. Hakikaten eşcinsel eğilimler, eylemler ortaya çıkıyor.


Evli ve eşcinsel

       - Hem evli barklı olup hem de bu duyguyu içinde taşıyanlar var... Ya da 50'sinden sonra yuvalarını bırakıp, eşcinsel kimliğe bürünenler.
       * Eşcinsel eğilimleri var, kadınla cinsel ilişki de kurabiliyor ama bunu isteyerek yapmıyor, sosyal konumu için evleniyor. Bu arada herhangi bir şeye kızdığı zaman vuruyor kapıyı gidiyor gay barlara.
       Bazı durumlarda erkekten hınç alıyor, mesela babasıyla olan problemini böyle çözmeye çalışıyor. Agresyon deşarjı dediğimiz şey. Latant bu insanlar... Böyle bir eğilimi vardır, sosyal baskı nedeniyle frenlemiştir, her şeyi boşverdiğinde gider...
       - Bir kadınla ilişki kurarken fantezilerinin eşcinsel olması doğal mıdır?
       Ya da kadından hep anal birleşme talep edenler?..
       * Doğal değil tabii. Orada da kendi ruhsal karmaşalardan doğan bir şeyler var.
       Bazı görüşlere göre seksin her türlüsü sekstir, bazı görüşlere göre de bu sapık bir sekstir. Mesela mastürbasyon herkes yapmıştır, ama sade onu yapıyorsa patolojik bir hale geliyor. Her kişinin özelliğine göre birtakım kriterler var, bunları teker teker çözümlediğiniz zaman gerçek çıkabiliyor.


Aşırı anne bağımlıları

       * Preödipal dönemde baba ile aşırı çatışmaları yüzünden ya da babadan korkudan, yahut da babanın niteliklerini yetersiz veya saygıya değmez bulduğundan ötürü babayı iten erkek çocukta ana - figürü ana - baba - çocuk üçgeninin ağır basan öğesi olma yanı sıra ananın babaya ters olan ve çocuğu daha doyuran nitelikleri onda anaya sıkı bir takılmayı daha da yüzeyel plana çıkarır ve bu onu, başka kadınlarla olacak olan ilişkisini bozucu türde etkileyebilir. Bu bozulmalar derece derece cinsel güçsüzlükten (empotans'tan) homoseksüellik korkusu, homoseksüellik eğilimi ve homoseksüelliğe dek varabilir.
       * Erkek çocuk anasına sahip olmak isterken onu babasıyla paylaşmak zorunda kalıyor, o zaman babayla çatışıyor. Aşırı anne bağımlılığı olanlarda eşcinsellik olabilir. Çocuğun ilk objesi ana, çünkü var oluşu ona bağlı, derken birbirini tanımaya başlıyor, anaya bütünüyle sahip olmak istiyor, ama bu arada anne babanın malı. Anneyi babayla paylaşmak zorunda, babayla rakip gibi oluyorlar. Bu sefer annemle ilişki olursa hem günah, hem cezalandırılırım der, bu ensest korkusudur. O zaman ne oluyor herhangi bir kadınla ilişkiye girdiğinde bilinçaltında ya bu benim annemse diyor, o şartlanma var. O zaman empotan olabiliyor. Bu huzursuzluktan kaçmak için iyisi mi ben kadınlarla ilişkide bulunmam, erkekle ilişkide bulunurum, bu yüzden annem falan olmaz diye bir şey var.
       * Türk Ceza Kanunu'nda homoseksüelliğe ait herhangi bir yasak yok. Ancak aleni yaparsa, yaşı küçük olan kişiyle yaparsa ve zorla yaparsa ama bunlar heteroseksüel ilişki için de geçerli. Ameliyat yasak çünkü kanuna göre bir kişiye bıçak vurulması, ancak, hayatını kurtarmak, bozukluğu düzeltmek için olabilir.


Porno zararlı mı?

       - Gençler artık porno filmlere çok kolay ulaşıyorlar. Oysa bunların çoğu doğru ve doğal seks bilgileri içermiyor. Pornonun yararları ve zararları nelerdir?
       * Her şeyin aşırısı zarardır. Yemek yaşamak için gerekli ama aşırı yerseniz zararlı. Eğer çocuğa doğru bilgiler veriliyorsa zaten çok aşırı pornoya ihtiyaç duymaz. Bazı aileler vardır ana - baba, eş - dost porno filmler seyretmeye bayılırlar, dergiler alırlar. Ondan sonra çocuktan hiçbir şey saklayamazsınız.
       * Çocuk niye buna tutku halinde yaklaşır, eğer evinde ailesiyle doğru dürüst bir iletişim kuramıyorsa, kendi kimliğine hürmet edilmiyorsa, çocuk bir yaşında bile olsa bir kimliği var, buna hürmet etmek lazım, bunlar yapılmıyorsa çocuk başka şeylere yönelebilir. Çocuğa ilgilenilen, özlenen duygusu verildiği zaman, iyi ve kötü de yasaklayarak değil, tartışarak, anlayacağı bir dilde anlatıldığı zaman o kendi seçimini doğru olarak yapabilecektir. Ama yasaklar her zaman caziptir.
       - Bir ara bir moda vardı Batı'da, anne, baba çocuk bir arada çırılçıplak banyo yaparlardı...
       * O moda geçti, doğal olsun diye yapılırdı. O da abartıldı. Ama doğal biçimde olabilir illa da göstermek için değil, tesadüfen bir şey görürse çocuk olabilir, görmezse de görmez. O abartılmış biçimde olması ters tepki verebilir."


Dayak yiyen dayak atar mı?

       - Bir de şiddet uygulayarak seksten zevk alan erkekler var, döverek, vurarak.
       Ya da kendisi acı çekmek istiyor.
       * İşte bütün bunlar patolojiye giriyor yani o kişinin kendi geçmişinden kaynaklanıyor. Çocuk vardır durmadan dövülür, şamaroğlanı gibi dayak arsızı olmuştur, ilgiyi ancak dayakla elde ediyorsa o zaman bu çocuk mazoşistlikten zevk almaya başlıyor. Dayak yemezse adam yerine konmuyor gibi hisseder kendini, durmadan da bir şeyler yapar ondan bundan azar işitir, bundan yakınır sonra, ama mazoşistlik eğilimi vardır. Sadizm ve mazoşizm hiçbir zaman tek başına olmaz, belki seks esnasında babasını dövüyor.
       * Mesela bir homoseksüel ilişkide adam babasıyla olan çatışmasından sonra gidiyor erkeklerle aktif seks yapıyor. İşyerinde, evde, en ufak bir şey olduğunda gidiyor gay bara, oradan birini kaldırıyor ilişkiye giriyor. Sanki böyle bir hırs alma gibi bir durum ortaya çıkıyor.


Cinsel yaşlanma 35 yaşında başlar

       Prof. Dr. Faruk Altuğ
       - Erkeğin yaşıyla cinsel performansı arasında bir orantı var mı?
       * Yaşla androjen aktivitesinin düşmesi yani hormonal etkiler nedeniyle cinsel fonksiyonlarda bir düşme olur. Gecede veya haftada 3 - 4 kere ilişki kuruyorsa bu zamanla azalabilir, ama hiçbir zaman bitmez. Ancak cinsel yaşlanma 35 yaşında başlar.
       - 60 yaşındaki bir adam da gayet doyurucu iyi seks yapabilir, ama sanki, 50'sine gelen bir erkek bunu bilmiyor ve seks yaşamım bitmeye başlıyor diye korkuyor.
       * Bazıları gençlik yıllarındaki kadar aktif olmadıkları için zannederler ki artık benim seks yaşantım bitiyor, halbuki öyle değildir, tabii ki azalacaktır ama bitmiyecektir. Hatta 50 yaşının olgunluğuyla o gençlikteki tecrübesizliklerini yapmayacaklar, daha da başarılı olacaklardır. Çünkü kadını tanıyacaklardır, kadının neden zevk aldığını biliyor olacaklardır, kadına yaklaşım da ona göre değişik olacaktır.
       - Bunu kendilerinin bilmiyor olması andropozu getiriyor galiba. İşte o zaman genç kızlarla dolaşıp, onlarla gözüküp bakın ben hala işe yarıyorum durumları başlıyor...
       * Etrafa kendini öyle tanıtmak için kendinden yaşı çok küçük kızlarla ilişki kurabilirler. Tabii yaşı çok küçük bir genç kız yaşlı bir insana ben ona aşık oldum da ondan beraberim derse, şapkamı koyayım ona anlatsın. Ama bu dışarı karşı bir gösteriştir. 50 yaşına kadar normal seks doyumuna ulaşmış, karşı cinsi tanımış bir erkekte 50 yaşından sonra eyvah yapamayacağım korkusu olmaz, ama bazılarında olabilir.
       - 20 yıl birlikte olduğu kadına cinsel çekicilik duymuyorsa uğraşmalı mı çekici olsun diye?...
       * Her şey fuzuli uğraştır bence, hiçbir işe yaramaz, çünkü 20 - 30 senelik evlilikler eskimiş evliliklerdir. Saygı sevgi olabilir, ama seks, bir heyecan meselesidir, o kolay kolay eskisi gibi olmaz, hatta hiç olmaz, yapılan istatistiklerde de uzun süren evliliklerde de seks hayatının değil haftada 3 - 4 kez, sıfır olduğu bile söylenir. O zaman ne olacak? Akıllı olup çaresini bulacaklardır.

Yeni bir dosya açıyorum. “‘Eşcinsel olmaya alış’ tedavisine hayır” dosyası…

Nerden mi çıktı? Duyduklarımdan elbet! Hemen anlatmaya başlıyorum.

Eşcinsellik yıllardan beri “cinsel kimlik bozukluğu / cinsel sapkınlık, ruhsal bir hastalık” olarak tanımlandı. 1970’lere kadar eşcinsel insanlar gerek ilaçla gerekse terapi yöntemleriyle tedavi edilmeye çalışıldı.

Zamanla kutuplaşmalar devreye girdi. Birileri dedi ki bu hastalıktır/sapkınlıktır. Tedavi edilmelidir. Diğerleri dediler ki; bu bir cinsel tercih meselesidir. Hastalık değildir. Bu duruma hastalık diyenlerin kendileri hastadır. Ortada tedavi edilecek bir durum yoktur; zira hastalık diye bir şey yoktur.

1970 yılında Dünya Sağlık Örgütü (DSM-4) eşcinselliği hastalık veya cinsel sapkınlık olmaktan çıkardı. Kişisel tercih/cinsel tercih adı altında değerlendirdi. Bilim dünyası, eşcinselliği tedavi etmekten vazgeçtiği gibi, tedavi edilmesi gerekir gözüyle bakanları gericilikle, bilimdışı davranış sergilemekle suçladı.

Neyse… bu günlere geldik.

…

 Şimdi gelelim benim şaşırdığım noktaya… ve tartışmaya açılması gereken hususa!

Geçmişte eşcinsel olduğu için zorla tedavi edilmeye çalışılan insanlar vardı. Gerek medical gerekse terapilerle tedavi edilmeye çalışılan insanlar. Şimdi tam tersi. Duygularında bu hisleri taşıyan insanlar zoraki eşcinselliğe alıştırılmaya çalışılıyor. Anlayacağınız geçmişte “Size ne ey insanlar! Ben eşcinselim, halimden de memnunum.” diyen kişiler zorla tedavi edilmeye çalışılırken; bugün “Eşcinsel duygular içindeyim ve rahatsız oluyorum. Lütfen bana yardım edin, kurtarın beni bu duygulardan!” diyen kişilere zorla eşcinsellik sevdirilmeye çalışılıyor.

Birkaç yıl önce birileri eşcinselliğin tedavi edilmesi durumuna itiraz edip hak arıyorlardı. Eşcinselliğin (kendi cinsiyetine ilgi duyan kişi), lezbiyenliğin (kendi cinsine ilgi duyan kadın), gayliğin (kendi cinsine ilgi duyan erkek), biseksüelliğin (her iki cinse de cinsel anlamda ilgi duyan kişi), travestiliğin (karşı cinsin giysilerini giyinerek teşhirden hoşlanan kişi), transeksüelliğin (kendi cinsinden memnun olmayıp, karşı cinse geçmek isteyen veya geçen kişi) hastalık olmadığını, kişisel tercih olduğunu söylüyorlardı. Başarılı oldular. İstedikleri hakları ellerine geçirdiler. Şimdi bu şekilde yaşamak istemeyenlere “Eşcinsel olmaya alış” tedavisi yapılıyor. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu diyesi geliyor insanın.

Eşcinsel duygularından rahatsız olanlar ne yapacak şimdi? Karşı cinse değil de kendi cinsine ilgi duyduğunu fark edip, yaptıkları araştırmalarda bunun bir hastalık olmadığını okudukları halde, kendilerinin nefsi olarak hasta olduğunu düşünenlere ne olacak peki?

Karşılaştıkları ve şikayet ettikleri tedavinin ne olduğunu ben size söyleyeyim:

14-19 yaşlarında, hatta ergenlik döneminin kimlik bocalaması aşamasında olan gençlere, sanki tüm cinsel gelişim süreçleri tamamlanmış da tercihleri belirmiş gibi, eşcinselliği sevdirme çalışmaları yapılıyor. Gencin içine düştüğü, nasıl düştüğünü de bir türlü anlamadığı, geçmişinde belki travmaların/tacizlerin olduğu, bazen taciz/travmanın olmadığı; ama yaşadığı eşcinsel duyguların toparlanması için doktorlara giden gençler neyle karşılaşıyorlar biliyor musunuz?

“Bu duruma alışmalısın. Bu bir hastalık değil. Sana şimdi gay ve lezbiyen sitelerinin adreslerini vereceğim. Git, aralarına gir, dolaş… onlarla tanış… onlardan birisi olmaya gayret et. Zamanla alışacaksın merak etme. İçinde bulunduğun endişe ve kaygı, toplumun senin üzerinde oluşturduğu baskıdan başka şey değil. Avrupa’da eşcinseller evleniyor bile. Yakında Türkiye’de alışacak, daha rahat edeceksin. Utanmayacaksın.” gibi cümlelerle evlerine gönderiliyorlar. Ve birkaç tane doktor/uzman gezen genç başlıyor kara kara düşünmeye. En sıkıştığı noktada da bu şekilde yaşamaktansa kendine kıymayı bile düşünebiliyor.

…

Halinden memnun olan ve tercihlerine kimsenin karışmamasını isteyen birisine tedavi yapmaya çalışmak ne kadar yanlışsa; içinde bulunduğu durumdan kurtulmak isteyen kişiye “alışırsın alışırsın… eşcinsel olmaya alışırsın…” şeklinde yaklaşmak da bir o kadar tehlikelidir diyorum.

Kişiler uzmanlara niye başvuruyorlar Allah aşkına. Yardım almak için. Destek görmek için. Böyle mi yardım edeceğiz?

Tamam anladık biz medeni bir toplum olmaya çalışıyoruz! Avrupa ne yaparsa aynısını yapmak istiyoruz! Ama içinde bulunduğu durumu nasıl düzeltebileceğini bilmeyen kişiler varsa, onlara da istedikleri şekilde yardım etmek gerekmiyor mu?

Haydi uzman arkadaşlar işbaşına! İyi terapi, danışanın ihtiyaçlarına karşılık gelen terapidir diyeyim, başka da bir şey söylemeden herkese sevgiler diyerek yazıyı bitireyim…

 USLU ÇOCUKLAR, ANNELER, BABALAR, ÖĞRETMENLER
 
 
Çocukların yaramazlığından herkes çok şikayetçidir . Say say bitmez . Anneler , babalar , dayak düşkünü öğretmenler , evebynlerin tamamı bu konuda ortak gibidir . Bir çocuk çocukluğunu yaşamaya kalktımı adı ''yaramaza'' çıkar . Özellikle şehir hayatında çocuklar eskisi gibi değil . Üstüste 12 katlı , 15 katlı binalar ve aman bir yere ses gitmesin endişesiyle çocuklar aptallaştırılarak büyütülür . İnternetten , playsationdan başını kaldırıp sosyalleşemez bile . Televizyonlar yine hep buna hizmet eder . Anne baba tarafından çocuklar itinayla pısırıklaştırılır , ehlileştirilir . Öğretmenler de bu sürecin tamamlayıcısı olurlar .
 
Pısırık , kendini ifade edemeyen çocuk evebeynler ve öğretmenler tarafından diğer çocuklara örnek gösterilir . Bak falanca çocuk ne kadar akıllı ne kadar uslu , sizde uslu olsanıza . Bak ne güzel sizin gibi top oynamıyor bir köşede oturmuş top oynayanları izliyor ve bak ne güzel ortalığı kırıp geçirmiyor . Çocuklar evebeynlerin deyimiyle yaramazlık yaparken çocuğunun psikolojik bir problemi olduğunu düşünen ve soluğu bir uzmanda alan anne baba , nedense içine kapanık , pısırık , kendini ifade edemeyen , utangaç , sosyal fobisi olan çocuğunu psikolga götürme ihtiyacı hissetmez . Bu tür çocuklar bütün toplum tarafından son derece uslu ve efendi çocuklar olarak algılanır ve kabul edilirler .
 
Oysaki eski bir eşcinselin ( bu kelimeyi sevmesemde ) şimdi heteroseksüel bir gencin yani benim kendi tecrübelerimden bizzat yola çıkarak anne babalara bir tavsiyem olacak . Uslu çocuk sağlıklı çocuk falan değildir . Uslu çocuk , gönlünde fırtınalar kopan çocuktur . O uslu çocuk eğerki bir erkekse o çocuk çatışmaları olan çocuktur . O uslu çocuk kızsa belkide tacize uğramış bir çocuktur . Dışarı çıkıp akranlarıyla top oynamayan , sinemeya gitmeyen , herhangi bir aktiviteye katılmayan bir çocuk sağlıklı çocuk olabilir mi ? Sosyal fobisi olan bir çocuk çevresiyle sağlıklı bir iletişim kurabilirmi ? Anne babaları korkutmak istemem ama tedbirli olmalarını isterim . Bir erkek çocuk eğerki akranlarıyla top oynamıyorsa , kızlarla oynuyorsa veya kızlarlada oynaması şart değil , bir köşeye çekilip yalnız kalma eğilimindeyse , içine kapanık ve duygusal sa , kendini ifade etmede ve hakkını savunmada güçlük çekiyorsa o çocuk eğer önlem alınmazsa bir eşcinsel adayıdır . Eşcinsellik te tamamen çocuğun bir tercihi değil , aksine sizin onları bilerek veya bilmeyerek sürüklediğiniz yolun ta kendisidir . Bunlar erkek evlatta eşcinsellik belirtileridir . Kızlar hakkında yorum yapmak istemiyorum , çünkü ben bir erkek çocuk olarak kendi öz tecrübelerimi anlattım . 1 yıl eşcinsel yönelim terapisi aldım ve bu da psikolojik bir sıkıntı  . Kız olsun erkek olsun çocuklarda içe kapanıklık iyi değildir .
 
Velevki eşcinsellik tehlikesini atlattık , çocuk eşcinsel olmadı peki sosyal fobi , hakkını savunamama , pısırıklaşma ve ürkek bir ruh yapısı çokmu iyi birşeydir ? Şüphesiz ki değildir . Bu yüzden tüm anne babalar , evlatlarına karşı sorumluluklarını yerine getirmeli , onun üzerinde fazla koruyucu olmamalı , onun psikolojik , cinsel ve kişilik gelişimini destekleyecek bir pozisyonda konumlanmalılar . Onların sorumluluk almalarını , sosyalleşmelerini , topluma ve kendilerine faydalı olacak bir konuma gelmelerini sağlamalılar . Kişilik yapısında güçlenme olmayan bir çocuk her zaman psikolojik sorunların habercisidir , buda benim bir kardeşiniz olarak , çok acı çekmiş , intiharları düşünmüş , depresyonlara girmiş zamanında tüm bunları yaşayan bir kardeşiniz olarak size tavsiyemdir . Bunların hepsinin kökeninde çocukluk ve anne babayla iletişim bozukluğu vardır . Unutmayınki onları geliştirecek tarzda desteklemeniz hem onun , hem kendinizin hemde toplumun yararına olacaktır .
 

Paranoid Kişilik Bozukluğu

Paranoid Kişilik Bozukluğu, çocukluk veya ergenlik döneminde başlayıp kişinin hayatına yayılan bir kişilik bozukluğudur. Paranoid kişilik bozukluğuna sahip kişilerin gösterdiği en temel özel özellik “güvensizliktir”. İnsan ilişkilerinde mantıklı akıl yürütme yollarıyla aksi iddia edilemeyecek bir güvensizlik yaşarlar. Mantıklı düşünce örüntüleri ve gerçeklik algıları yıkıma uğramış, başkalarının kendilerine zarar vereceği yönünde güçlü paranoyalar geliştirmişlerdir. Bu paranoyalar, kendilerini korumak adına tercih ettikleri yalnızlığı daha belirgin kılar, sosyalleşme sürecinde tehdit edici bir unsur halini alır. Paranoyalar sağlıklı insanların da zaman zaman şüpheci yaklaşımlarından kaynaklı sahip olabileceği düşünce kalıplarıyken,  paranoid kişilik bozukluğu olan bireylerin paranoyaları günlük hayatın işlevini ve kalitesini bozacak derecede yoğundur. Bu durum paranoid durum olarak adlandırılır ve kişilik bozukluğu tanısında odak noktasıdır.

Paranoid Kişilik Bozukluğu - DSM IV Tanı Ölçütleri

Paranoid Kişilik Bozukluğu (Paranoid Personality Disorder), aşağıdakilerden en az dördünün olduğu ,genç erişkinlik döneminde başlayan ,başkalarının davranışlarını kötü niyetli şeklinde yorumlayıp, devamlı olarak güvensizlik ve kuşku duyma halidir.

1-Yeterli bir temele dayanmaksızın başkalarının kendisini sömürdüğünden , aldattığından ya da kendisine zarar verdiğinden kuşkulanır.
2-Dostlarının ya da is arkadaşlarının kendisine olan bağlılığı ya da güvenilirliği üzerine yersiz kuşkuları vardır.
3-Söylediklerinin kendisine karsı kotu niyetle kullanılacağından yersiz yere korktuğundan dolayı sır vermek istemez.
4-Sıradan sözlerden ya da olaylardan aşağılandığı ya da gözdağı verildiği biçiminde anlamlar çıkartır.
5-Devamlı kin tutar, haksızlıkları, görmezden gelinmeyi ya da onur kırıcı davranışları affetmez.
6-Başkalarınca hissedilmeyen ama kendisince algılanan , karakterine ya da saygınlığına saldırıldığı şeklinde bir yargıya vararak, öfke ya da karşı saldırı ile birden tepki gösterir.
7-Haksiz yere, eşinin ya da arkadaşının sadakatsizliğiyle ilgili kuşkulara kapılır.

Paranoid Kişilik Bozukluğu olan insanların genel tutumları incelendiğinde, iş arkadaşlarının ve yakın arkadaşlarının kendilerine bağlılığı konusunda sürekli şüphe halindedirler. Bu yüzden samimiyet kurmaktan uzak dururlar. Samimi ilişkiler kurduklarında;  bu ilişkideki paylaşımların gelecekte kendilerine koz olarak kullanılacağını düşünürler. Kendilerine yöneltilen kişisel sorulardan hoşlanmazlar, mahremiyet alanları oldukça geniş algılanırlar. Eşlerine, sevgililerine yönelik geliştirdikleri güvensizlik onları sürekli kontrol etme isteği yönünde ortaya çıkar. İkili ilişkilerde sadakatsizliğe uğrama korkuları oldukça fazladır. Bu yüzden çoğu yalnız kalmayı tercih ederler. Eleştiriye aşırı duyarlı oldukları halde insanları eleştirme eğilimleri yüksektir. Suçlanmayı kabul etmezler, suçlamalarda kolayca bulunabilirler. Bu yönleriyle değerlendirildiğinde kullandıkları mekanizma projeksiyon savunma mekanizmasıdır.

Ayırıcı Tanı

Paranoid kişilik bozukluğunda hezeyanlar, halisünasyonlar ve formal düşünce bozukluğu yoktur. Bu yüzden paranoid şizofreniden ayırt edilebilir.

Epidemiyoloji

Bu kişilik bozukluğu toplumun yaklaşık % 0.5- 2.5’inde görülür. Bozukluk erkeklerde kadınlara oranla daha fazladır.

Tedavisi

Durumunu inkar etme ve direnç gösterme söz konusu olduğundan paranoid kişilik bozukluğu olan hastalar bir uzmana başvurmazlar. Kişilik bozukluklarının tedavisi oldukça zordur. Farmakolojik tedavi kişilik bozukluğu tedavisinde ikincil tedavi yöntemidir. En temek ve birincil yöntem psikoterapidir. Fakat kişinin terapiye katılımı kişiye eşlik eden paranoya ve kaygılardan dolayı düşüktür. Tedavi konusunda kötü bir tablo karşımıza çıkmış olsa bile komorbiditesi olan Majör Depresyon, Obsesif- Kompusif Bozukluk gibi bozukluklar tedavinin odağı haline getirilebilir.

Ve son söz Freud’un:

“Güç ve güveni hep dışımda aradım. Ama bunlar insanın içinden gelir. Ve her zaman oradadırlar.”