Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Erkek Sapıklığı Üzerine Kavramsal Bir Model
                                    (Erkek Eşcinselliğine Özel Göndermeyle)

 Freud’un düşüncesine göre sapıklık kavramının tarihini tartışırken, Laplancehe ve Pontalis genitaliteye ilişkin şu önemli soruyu sorar: ‘Genitaliteye normatif bir işlev kazandıran yalnızca birleştirici karakteri midir, ( yani ‘kısmi’ içgüdülere karşılık bir ‘bütün’ olarak gücü müdür)? Fetişizm, eşcinselliğin çoğu şekli ve hatta gerçekleşmiş ensest gibi birçok sapıklık, genital bölgenin egemen olduğu bir örgütlenme gerektirir. Bu da kuşkusuz, normal genital işlevin kendisinden başka yerde aranması gerektiğini düşürüyor’ (1973: 308).

Otto Kernberg’in Sapıklıklarda ve Kişilik Bozukluklarında Saldırganlık isimli kitabından alınmıştır.


                                       Erkekte Çok Biçimli Sapkın Cinsellik

  Klinik sapıklıkları olan hastaların en çarpıcı ve sık karşılaşılan fantezilerinden biri de şudur: cinsel gereksinimlerine buldukları özel çözüm kendilerine öylesine yoğun bir zevk verir ya da öylesine ‘yüce’ bir doğası vardır ki, başka hiçbir cinsel davranış tipi buna erişemez. Böyle bir sapıklığın bulunmadığı kişileri bu hastaların inanışına göre, yalnızca kendi aldıkları cinsel zevkin ve yoğunluğun soluk bir yansımasını yaşayabilirler (Lussier 1983). Chasseguet-Smirgel (1984), sapıklıkların böyle idealleştirilmesinin savunucu doğasına işaret eder. Savunma genellikle, tüm cinsel ilişkilerin anal hale getirilmesini haklı gösterme işlevi görür. Bu hem sapıklığın bir parçasıdır, hem de oidipal göndermeleri olan normal cinsel ilişkinin önemsizleştirmesini pekiştirir.
  Ancak, idealleştirme aynı zamanda normal aşk ilişkileri ve cinsel ilişkilerin de temel bir özelliğidir. Erkeklerin kadın anatomisini idealleştirmeleri- cinsel organlar, memeler ve cilt- âşık olmayla bağlantılı cinsel uyarılmanın bir parçasıdır. Cinsel eşin anatomisinin idealleştirilmesi, ki ben buna erotik idealleştirme diyorum, sevilen nesneye hem şefkatli, hem de erotik duyguların atfedilmesine bağlıdır. Dahası, aşık olmaya özgü bir durum olan kişinin ben idealinin sevilen nesneye yansıtılması, sağlanan narsistik doyumu attırır, eşzamanlı olarak, nesnenin sevgisi, nesneye yönelik libidinal özlemlerin doyumunu ifade eder. Sevilen nesnenin idealleştirilmesi beraberinde genital ilişkinin ve kişinin kendi ve eşinin bedeni ve dokunan, birbiriyle iç içe geçen cinsel organlarının idealleştirilmesini de getirir. Bu yorum çok açık görünebilir, ama Freud’un (1914: 88; 1921: 113) aşık olma durumunda narsistik yatırımın tükendiği yolundaki ifadesiyle çeliştiği için yine de yazıyorum.
  Âşık çiftin gözetlemeci, teşhirci, sadistik ve mazoşistik fantezi ve arzuları ve eşin uyarılması ve orgazmlıyla özdeşleşmenin eşcinsel dokundurmaları, oidipal yasakların aşılmasının simgesel bir ifadesidir. Aşık olan ve cinselliği paylaşan çift, oidipal çift haline gelir. Çiftin fantezileri, arzuları ve etkileşimleri, Oidipus öncesi ortak yaşamsal özlemleri ifade eden, simgesel olarak iki bedenin birbirine karışıp birleşmesi için köprü oluşturur. Bu kaynaşma, karşılıklı uyarılma ve orgazm sırasında denetimin kaybolduğu duygusuyla yaşanır. Sevilen nesnenin beden parçalarının normal idealleştirilmesi, nesnenin giysilerine ve sahip olduğu diğer eşyaya da uzanmasıyla fetişistik işlevler üstlenebilir.
  Bu erotik idealleştirmeler, sanatsal veya dinsel dışavurumlara ilham verebilir. Klinik sapıklıklarda ise, bir ‘yeni-cinsellik’ (Mc Dougall 1985) yaratma veya Oidipus öncesi cinsel öncülleri idealleştirerek oidipal arzularla iç içe geçerler ve cinsel aşkı, doğaüstü bir nitelik vererek sanat ve dinle ilişkilendirebilirler.
  Erotik idealleştirmenin patolojik olduğu kadar normal işlevleri de vardır. Tüm idealleştirmelerin, çift değerlilik çevresindeki çatışmalardan kaynaklandığı söylenebilir. Çok biçimli sapkın cinselliğin erotik idealleştirmesi de buna dahildir. Genelde bir aşk ilişkisinde nefretin bütünleştirilmesi, ilişkiyi ve eşlik eden erotik uyarılmayı zenginleştirir. Belli bir sapıklığın idealleştirilmesi ise, hadım edilme kaygısının yadsınması ve anal evreye gerileme hizmetinde kullanılan ikincil bir savunmadır.
 Erkek heteroseksüelin bir kadın bedenini idealleştirmesi, sıradan estetik kaygıları ve özellikle de estetiğin alışıldık sınırlarını aşan bir gizem ve heyecan duygusu yaratır. Bu idealleştirme, erkeğin sevdiği kadını içe alma arzusuyla, kadının bedenini ve aklının nihai ulaşılmazlığına ilişkin farkındalığı arasındaki çatışmaya katlanabilmesine izin verir. Diğer bir deyişle bu idealleştirme, diğerinin ulaşılmaz doğasına dayanmayı kolaylaştırırken, kaynaşma için sonsuz arzuyu da canlı tutar. Erotik idealleştirme cinsel arzuyu toplumsal yaşama yayar ve toplumsal yapıda oidipal fantezi ve senaryoların etkinleştiğini haber veren kişilerarası gerilimlerin yaratılmasını ve sürdürülmesini sağlar.
  Erotik idealleştirme ayrıca özlemlerin kalıcılığını güçlendirir ve aşkı, aşık çiftin nesne ilişkilerinde iyice yoğunlaşmış olan çift değerliliğin normal bir parçası olan nefret koşulu altında korur. Kendisini öfkelendiren bir kadından cinsel olarak uyarılan bir erkek, erotik idealleştirmenin çift değerlilikle başa çıkma işlevine bir örnektir.
 Erkek eşcinselin eşinin bedenini erotik idealleştirmesi analitik olarak araştırıldığında, Freud’un ilk kez ‘Narsizm Üzerine’ (1914) makalesinde tanımladığı ‘oidipal nesne olarak anneyle küçük oğlan arasındaki fantezi ilişkideki heteroseksüel unsurlar’ ortaya çıkar. Küçük oğlan annesinin penisini beğenmesini arzular, bu sayede penisinin yetersiz olduğu ve annesinin vajinasının taleplerini karşılamada babasıyla yarışamayacağına ilişkin korkularını yenebilir. (Chasseguet- Smirgel, 1984). Saldırgan ve zehirli değil de, iyi ve seven bir penisi olduğu yolundaki güvence gereksinimi, eşcinsel eşin penisine hayranlık duyma ve bundan uyarılmayla ve eşin kendisininkinden uyarılması ve hayran olmasıyla doyurulur.
  Penisin ve bununla birlikte eşcinsel oyunların erotik idealleştirmesinin teşhirci, gözetlemeci, fetişistik, sadistik ve mazoşistik anlamları, bazı tipik erkek fantezilerinde ortaya çıkar. Bunlar, orgazma ulaşmasına izin verilmeden elle uyarılma fantezileri ve cinsel eşin beden boşluklarına saldırgan bir giriş arzusunun yanı sıra, kişinin kendi penisiyle edilgen olarak uyarılması arzularıdır. Eşin cinsel uyarılması ve orgazmıyla ve eşin kişinin bedenine olan hayranlığıyla kurulan narsistik özdeşleşme, eşcinsel ve heteroseksüel erkek hastalarda belirgin benzerlik göstere oidipal ve Oidipus öncesi fantezilerle bağlantılıdır; bu benzerlik bizi yine, çok biçimli sapkın fantezi ve itkilerin normal, evrensel işlevine götürür. Benzer şekilde, bir kadının teşhirci fantezileri ve uyarılmasında ve üzerinde denetim kurduğu ereksiyondaki penisin uyarılmasında eşcinsel unsurların işlevi gözlenebilir.
  Benim psikanalitik araştırma deneyimlerime göre, her iki cinsteki eşcinsel öğeler, karşı cinsle kurulan cinsel ilişkilerin erotik idealleştirmesini zenginleştirir. Demek ki sorun, normal sapkın eğilimlerin nasıl olup da sınırlayıcı, zorunlu sapıklıklara dönüştüğü ve eşlik eden erotik idealleştirmenin nasıl olup da yasak oidipal eylemle bağlantılı, çözülmüş ya da bastırılmış cinsel itkilerin önemini yadsıyan bir savunmaya dönüştüğü sorunudur. Henüz bu soruya yanıtımız olmamakla birlikte, önemli kişilik bozuklukları zemininde eşcinselliğin dinamiklerinin araştırılması, bu dönüşümün bazı belirleyicilerine ilişkin önemli bilgiler sağlar.

Otto Kernberg’in Sapıklıklarda ve Kişilik Bozukluklarında Saldırganlık isimli kitabından alınmıştır.

TRAKYA ÜNİVERSİTESİ: NEREYE..?



Trakya Üniversitesi’nde 30. kuruluş yılımızda yeni bir döneme geçmek üzereyiz. Şöyle bir geçmişe baktığımızda, benim bu kuruma katıldığım 1988 yılına göre öğretim üyesi sayımızda, öğrenci sayımızda, bilimsel yayınlarda, bina sayılarında ve büyüklüklerinde önemli oranda artışlar var. Öte yandan bizimle aynı zamanda kurulan üniversiteler içinde arkalarda olduğumuz yadsınamaz bir gerçek.
Üniversite ülkenin temel kurumlarındandır. Toplumun beyni özelliğindedir. Üniversitede üretilen bilim, topluma düşünce, yorum, çözüm, tutum ve davranış olarak yansır.
Üniversitemizin vizyon ve misyonunu çok iyi ortaya koymalıyız. Birinci basamakta ülkemizin ihtiyacı olan meslekleri yetiştirmek, ikinci basamakta öğretim üyelerini yetiştirmek ve son basamakta bilim üretmek, patent geliştirmek olarak konumlandırabiliriz. Üniversitemizin bilimsel organizasyonunu bu piramide göre düzenlemek gereklidir.  Bu amaca uygun olarak  hazırlanması gereken master plan,  akademik ortamlarda tartışmaya açılarak 2013 yılına hazır hale getirilmelidir.
   Öğrenci üniversitede bir meslek, uzmanlık kazanırken, bir yandan da kişiliğini olgunlaştırmalı, çevresinde, bölgesinde ve dünyadaki gelişmeleri gözlemleyip yorumlayabilmeli, mutlaka genel kültür, edebiyat ve güzel sanatlarla ilgilenerek bilgisini arttırmalı, estetik duyu kazanmalıdır. Bu hedeflere ulaşmada üniversitemiz her türlü olanağı  sunmalı ve ayrıca sağlıklı yaşam biçimi için gereken altyapıyı oluşturmalıdır. Öğretim üyeleri öğrencilerimize bu aşamalarda en iyi rol model olacaktır.
Bina yapmak, beton dökmek ve inşaat; ilerlemenin, gelişmenin ana dinamiği değildir. Laboratuar, araştırma merkezi, kütüphane gibi ana donanımlardır üniversitenin  çekirdeği. Kaynaklarımızın önemli bir kısmını bilim, öğretim ve üretiminin temel merkezlerine ayırmalıyız. Bu merkezler, özellikle kütüphaneler, öğrenci ve öğretim üyelerine 7/24  prensibi ile hizmet etmelidir. Derslik ve amfi gereksinimleri hızla sağlanmalı, mevcutlarla beraber öğretim üye ve öğrencilerinin hak ettikleri donanım ve ergonomide olmalıdır.
Edebiyat, tarih, felsefe, sosyoloji, psikoloji, arkeoloji ve sanat tarihi gibi temel sosyal branşlar mutlaka desteklenmelidir. Sosyal bilimler, fen bilimleri ve sağlık bilimleri kadar bir üniversitenin saygınlığında önemli yer tutmaktadır. Eski eserlerin yeniden basılması, sadeleştirilmesi, günümüz diline çevirme teknikleri öğretilmelidir.
Üniversite yöneticisinin en önemli görevinin özgürlük ve huzur ortamını sağlaması olduğunu düşünüyorum. Özgür düşünce akademik hayatın sürdürülmesi için gereklidir. Üniversitede her türlü fikir üretilebilmeli ve söylenebilmelidir. Fakat hakaret içermemeli ve kırıcı, yıkıcı yansımaları olmamalıdır. Adaletli olmalı bir yönetici. Asla bencil değil, mutlaka özverili  olmalıdır. Edebali’nin tarihsel öğütlerini yönetici hep aklında tutmalı, o bilinçten hiç ayrılmamalıdır. Akademik kadrolar hiç bekletilmeksizin, ayrımcılık yapılmadan  verilmelidir. Bütün öğretim üyelerinin biraraya gelebileceği, gazete dergi okuyabileceği merkezi bir yerde akademik klüp oluşturulmalıdır. Farklı birimlerdeki bilim insanlarının buluşması, kurum içi diyaloga, kurumsal dinamiklerin pekişmesine yardımcı olacaktır. Üniversitemiz hastanesinde öğretim üyelerine tahsis edilen başvuruların ve randevuların organize edileceği, kan alımının gerçekleştirileceği bir oda ayrılmalıdır.
   Rektörlük çok hızlı çalışan bir mekanizmaya ulaşmalıdır. Rektörlüğe gelen bir yazı veya ileti o gün cevaplandırılmadan rektörlüğün ışıkları söndürülmemelidir. Yetkililere e-imza verilerek bürokratik işlemler, basılı kağıt olmaksızın, mekan sınırlaması tanımadan süratle yapılmalıdır. Şu an çok yavaş ve yetersiz çalışan bilgi-işlem altyapısı mutlaka güçlendirilmelidir.
Balkanlarla ilgili her konu üniversitemizin ana gündemi, vizyonu ve misyonudur. Birçok alanda olduğu gibi Balkanların tarihi, sosyolojisi, sanatı, kültürü, ekonomisi, mimarisi,  bizim medeniyetimizin en güzel ve şerefli destanlarındandır. Bu konularda özverili bilimsel çalışmalar yapmak tarihin bize yüklediği en önemi sorumluluklardandır. Kurumlararası diyalog  mutlaka önemlidir  ama uluslarası akademik saygınlık, bilimsel verilerle, arşiv belgeleriyle desteklenen yazılı ve görsel eserlerle sağlanır. Erasmus gibi, Farabi gibi Balkanlardan öğrenci değişimi programı üniversitemiz önderliğinde  Sinan adı altında gerçekleştirilmelidir.
Üniversitemiz hastanesi bölgemizin en büyük ve en önemli sağlık kuruluşudur. Hastanemizin birikmiş çok ciddi sorunları vardır. Ameliyathanemizin havalandırması, lambaları, masaları,  otomatik kapıları,  endoskopik ve radyolojik donanımı ile büyük bir revizyona ihtiyacı vardır.   Bütün kliniklerin donanım eksiklikleri ortaya konularak, kurulların belirleyeceği takvim içinde satın alınmalıdır. Hastanemiz ıslak zeminleri komple elden geçirilmelidir. Isı kaybına neden olan dış pencereler gözden geçirilmelidir. Radyolojik çekimlerin dijital sistemi olan paks bütün hastane bünyesinde ivedilikle kurulmalıdır. Filmlerin basılmaması ile edinilecek tasarruf, sistemi kısa sürede amorti edecektir. Servis yataklarının büyük çoğunluğu hurda durumundadır, mutlaka yatak ve karyolalar yenilenmelidir. Servislere tansiyon, nabız ve derece ölçümlerini dijital olarak yapacak seyyar cihazlar alınarak modern görünüm kazandırılmalıdır. Hasta dosyaları elektronik ortamda tutulmalı, tüm hasta dosya bilgileri ve tedavi istemleri her serviste doktorlarda ve hemşirelerde  bulunacak tablet bilgisayarlar üzerinden yürütülmelidir. Bu sayede, arta kalan zaman tedavi hizmetlerine ayrılabilecektir. Toplum nazarında hiç de olumlu imaja sahip olmayan hastanemizin halkla ilişkilerine büyük önem verilmeli, üniversitemizin bu konudaki bütün  ilgili birimlerinden akademik destek alınmalıdır. Döner sermaye gelirlerini arttırıcı çalışmalara (poliklinik sayısı artışı, özel oda,  otopark, yabancı ve bölge dışı hasta, bilimsel araştırmalar, ulusal kamu projeleri vb.) ağırlık verilmelidir. Giderleri azaltmada en önemli nokta; israfı önleme, stok kontrolleri ve ödemelerin belirsizliğinin giderilmesidir. En kaliteli malı en uygun fiyata  gerekli miktarda almak için azami gayret gösterilmelidir. Tıbbi malzeme alımlarında malın özellikleri, şartnamesi, tedarik kaynakları, maliyeti konusunda kurumumuzun ciddi bir alt yapısı yoktur. Döner sermaye yıllardır bütçesi olmadan, yıl sonunda bilanço tertibiyle yürütülmektedir. Bütçe  üzerinde ciddi çalışmalar yapılmalıdır. Geniş kapsamlı bağış kampanyaları düzenlenerek her kesimden destek talep edilmelidir.
Yönetim anlayışımı somutlaştırmak bağlamında, son aylarda yaşadığımız bir örneği, öğretim üyelerine otopark cihazı dağıtımını, anlatmak istiyorum. Yeni cihaz almak için kurum kimliği, ehliyet ve araç ruhsat fotokopileri ile idareye başvurmamız istendi. Kurum kimliğinin fotokopisini kimliği veren kuruma vermek! Bu angaryalara ne gerek var. Bir günde görevli bir memur imza karşılığı gereksiz belgeler olmadan öğretim üyelerine cihazları dağıtabilir. Yönetim kolaylaştırıcı olmalıdır zorlaştırıcı değil, yapıcı olmalıdır yıkıcı değil. Üniversitemizde  organizasyon dinamiğini, sistematiğini, mantığını, çatısını, alışkanlığını, akışkanlığını, refleksini geliştirmeliyiz. Belli bir niceliğe ulaşan üniversitemizde artık niteliğe, kaliteye önem vermeliyiz. E-üniversite uygulamalarını yaygınlaştırmalıyız. Her kademedeki yazışmaları elektronik ortamda gerçekleştirecek altyapıyı bir an önce kurmalıyız. Dekanlıklar ve müdürlükleri personel yönünden desteklemeliyiz. Enstitülerin, dekanlıkların dergileri, yayınları tüm masrafları rektörlükçe karşılanmak üzere öncelikle basılmalıdır.
Kendi diktiğim ağaçları kesmeyeceğim. Ülkemizin kısıtlı bütçe olanaklarıyla ve çalışma saatlerinde yapılacak olan binaların alınlarına dönemimde yapıldığına dair levha asmayacağım. Şayet böyle yazılar varsa onları tarihe bir belge olarak bırakacağım. Bütün alanlarda israfa kaçmamaya özen göstereceğim. Davetiyeler ve tebrikler sadece elektronik ortamda gönderilecektir. Kampüs(ler) içi yollar hızla onarılacak, gittikçe büyüyen personel otopark(ları) gereksinimi karşılanacaktır.
Öğretim üyeleri akademik ortamda eşitdir ve rektör ancak eşitler arasında birincidir (primus inter pares). Öğretim üyeleri  rektörlük binasına rektörle aynı kapıdan girer. İdari yapı üniversitenin omurgası olan öğretim üyelerine liyakatla  hizmet sunar. 
Bilgisi ve kültürü ile, kendi dalındaki uzmanlığı ile, hoşgörülü, topluma saygılı, tarih bilinci taşıyan, toplumdaki saygın yerini analitik davranışları ile pekiştiren siz değerli öğretim üyeleri; bu ortak bilinçle önümüzdeki tarihi sorumluluğu olduğunu düşündüğüm seçimlerde üniversitemizin yöneticiliğine adayım. Yinelenmeden değil “yeni”den, yabancıdan değil “yerli”den, yargılayıcıdan değil “yapıcı”dan yana olalım. Takdir sizlerin.

Saygılarımla,

Prof. Dr. Yener Yörük
Trakya Üniversitesi Öğretim Üyesi

https://twitter.com/yeneryoruk

E-posta:yyoruk@trakya.edu.tr,
www.yeneryoruk.trakya.edu.tr
Tel/faks iş: 0284 2355936, cep: 0542 2147380

‘Fonksiyon Bozukluğu Olan’ Aile Nedir?

 Bu terim günümüzde sağlıklı bir biçimde işlev görmeyen aileler ve ilişkiler için kullanılmaktadır. Sağlıksız ailelerde yer alan insanlar kısır bir döngüye yakalanmışlardır. Bu kısır döngü kişilerin kendileriyle ve birbirleriyle ilişkilerinde acıya ve yıkıcılığa neden olan bir düzen oluşturur. Ailede bir alkolik, bir uyuşturucu bağımlısı, kişilik bozukluğu olan bir aile bireyi, bir tacizci, bir suçlu veya yıkıcı herhangi bir kişilik varsa, ailede fonksiyon bozukluğu başlar. Bu terim suçlunun problemine odaklanmaktan ziyade aileye bir sistem olarak yaklaşma eğiliminden doğmuştur. Ailede bir kişinin temel bir problemi varsa, problem tüm ailenindir ve herkes konuya bir tarafından bulaşır. Fonksiyon bozukluğu bir suçlu olmadan da ortaya çıkabilir. Aileyi yıkıcı bir şekilde etkileyen büyük bir aile sırrı veya bir dış çatışma varsa, ailede fonksiyon bozukluğu oluşabilir. Ailedeki herkes sorundan bir şekilde mağdur olur.
  Ne yazık ki, günümüzde pek çok ailede fonksiyon bozukluğu vardır. Bu ailelerde aşırı stres, çok az anlamlı iletişim, duygularla başa çıkamam, birbirine destek eksikliği, gereksiz, yıkıcı tenkit, cesaret kırıcı bir ortam, bireylerde olumlu yönde gelişememe ve büyüyememe sorunları bulunur. Ev emin, güvenli bir alandan ziyade bir savaş alanı duygusunu verir. Fonksiyon bozukluğu olan bir ailede yaşadığımızın işareti eve gitmekten nefret etmek veya korkmaktır. Genellikle aile bireyleri arasında bölünmeler, güçsüz gruplaşmalar, birçok sır ve sırtından bıçaklama görülür. Ailenin her bireyi yaşamını sürdürmek için sağlıksız savunmalar öğrenir ve bu ailelerin çocukları bu hatalı eğitimi kendi ilişkilerine taşırlar. Bu şekilde başlangıçta fonksiyon bozukluğu olan bir aileden fonksiyon bozukluğu olan birkaç aile oluşur. Fonksiyon bozukluğu olan aileler fonksiyon bozukluğu olan bireyler üretir, bu bireyler de kendilerine fonksiyon bozukluğu olan aileler kurarlar.
  Aile terapistleri problemi olan kişiyi tedavi için aileden alıp, sonra ‘hastayı’ fonksiyon bozukluğu olan sisteme geri yollamanın yetmediğini gördüler. Olumlu değişimi sağlamak için, dikkati problemi olan kişiden aile ünitesine kaydırmak gerekiyor. Bazen değişimin oluşabilmesi için çekirdek aile dışındaki ilgili kişilerin – yakın arkadaşlar, diğer akrabalar, problemle ilgisi olan yardımcıların – tedaviye katılması gerekiyor. Genellikle ilgili herkesin tedaviye katılması için ailede bir kriz yaşanması zorunlu oluyor. Krizin paradoksu, eğer değişimi başlatabilirse, fonksiyon bozukluğu olan bir aile için en olumlu olay olmasıdır.
  Fonksiyon bozukluğu ile yaşamak, bilinmeyenin riskine atılmaktan çok daha kolay ve tanıdık olduğu için, fonksiyon bozukluğu olan birçok aile değişmez. Sorunun aşinalığı ve ailenin buna tepkileri aile bireyleri için çılgınca bir güvenlik ortamı yaratır. ‘Tanıdığınız şeytan bilinmeyenden iyidir’. Statik olmak ve saplanıp kalmak, öğrenmek ve yeni şekiller geliştirmekten daha kolay görünür. Fonksiyon bozukluğu olan ilişkileri yürütmek sağlıklı ilişkileri yürütmekten daha fazla enerji gerektirdiği ve gösterilen gayret hiç kimseye olumlu bir ödül getirmediği için bu korkunç bir yanılgıdır. Aile yıkıcı sistemini değiştirmek istemezse, değişmek isteyen aile bireyi ailenin tepkisini dikkate almadan bunu kendi başına yürütmelidir. Bu çok zor bir seçimdir ve bazen hastanın sistemden kopmasına yol açar. Ama biz önce kendimizden sorumluyuz.




Susanna McMahon’un Terapistim Yanımda isimli kitabından alınmıştır.

Tacize Uğramış Bir Çocuktum, Şimdi Niye Kendimi Taciz Ediyorum?

Psikolog Hüseyin KAÇIN
0 555 326 22 91

Çoğumuz duygusal açıdan, bir bölümümüz de fiziksel veya cinsel açıdan taciz edildik. Başkaları tarafından taciz edilenlerin kendilerine kötü davranmamaya çalışacaklarını düşünebiliriz. Gerçekte ise tam tersi gerçekleşir. Taciz edilen çocuklar tacizci yetişkinler olma eğilimindedirler. Bu, eğitimimizin ne kadar etkin olduğunu gösteren bir örnektir. Kendimize değer vermemeyi ve kendi gereksinimlerimizi karşılamayı öğrendik. Erken yaşlarda bize verilen eğitimin uslu öğrencileriyiz ve bizim için yazılan senaryoya uyguluyoruz. Bu senaryo bizim iyi davranışlara layık olmadığımızı ‘kötü’ olduğumuzu ve cezalandırılmamız gerektiğini dikte eder. Erken yaşta gördüğümüz kötü davranışlar bütünlüğümüzü ve içimizdeki iyiliğin farkındalığını alır götürür. Bize korkmamız gereken dehşet verici, karanlık bir yüzümüz olduğunu öğretir. Taciz bize kendimize güvenmemeyi, güven, emniyet ve sevgiyi hak etmediğimizi öğretir. Ruhumuzu öldürür ve risk alma eğilimlerimizi yok eder. Kendi duygularımızı bastırmayı ve kendi gereksinimlerimizi başkalarını kullanarak elde etmeyi öğreniriz. Taciz çok kötü bir öğrenmedir. Taciz senaryosu, kısır ve tehlikeli bir döngü oluşturan, her koşulda kaybetme durumudur. Bu eğiticiyi, etkisiz hale getirebiliriz, senaryoyu yırtıp atabiliriz. Bu kadar ümitsiz bir durumda kalmak zorunda değiliz.
 Taciz döngüsünden çıkış bu senaryoyu sizin yazmadığınızı ve onu yaşamak zorunda olmadığınızı fark etmenizle başlar. Çocuklukta aldığınız eğitimden siz sorumlu değilsiniz ve taciz edilmiş olmak sizin hatanız değil. Siz bunu hak etmediniz. Bu sizin denetiminiz dışındaydı. Bu konuda tümüyle suçsuzsunuz. Ne kadar zor bir çocuk olursanız olun, kötü davranışları hak etmediniz. Bu konuda kimin hatalı olduğu gayet açık. Bütünüyle hatalı olan sizi taciz eden kişidir. Mağdur olduğunuzu, utanacak ve saklayacak hiçbir şeyiniz olmadığını kabul edin. Sizin hatanız olmayan bir konuda kendinizi affetmenize gerek yok. Suçluluğu unutun. Suç sizin değil. Kendinize inandığını hissedene kadar ‘Benim hatam değildi!’ deyin. İlk önemli adım budur.
  Bu senaryonun ikinci çıkış yolu iyi olduğunuzu fark etmektir. Siz ne yapmış olursanız olun ve size ne yapılmış olursa olsun, siz iyisiniz. Bu iyilik içten gelir, dünyaya sizinle geldi ve siz onu reddetmeyi, aksine davranmayı bırakırsanız bu dünyadan sizinle birlikte ayrılacak. Bunun doğruluğunu hissedene kadar kendinize ‘Ben iyiyim!’ deyin. İnandığınızı içgüdüsel olarak hissedeceksiniz. İyiliğinizi algılayacaksınız ve bu çok güçlü bir algıdır.
  İlk iki adımı attıktan sonra iyileşmeye hazır olacaksınız. İyileşme süreci genellikle taciz edene kızmakla başlar. Bu kızgınlık sağlıklıdır ve bu duygudan kaçmamak gerekir. Elbette kızacaksınız’ Kaybettiklerinize bir bakın’ Bu kızgınlıkla yapıcı bir şekilde baş edebilmek için profesyonel yardıma gereksiniminiz olabilir. Bu öfkeyi kendinizden uzaklaştırıp dışa yönlendirmeniz gerekir, ama bu duygularla taciz edene karşı eyleme geçmeniz gerekmez. Öfkeyi kötü davranışlara dönüştürmeniz gerekmez. Aksi takdirde olumsuz senaryoya geri dönmüş olursunuz. Kızgınlıktan sonra affetme gelir. Sizi taciz edenin de yıkıcı bir senaryoda rol aldığını anlarsınız. Affedince olaydan kurtulursunuz.
  Son adım bütün senaryolardan kurtulmaktır. Siz kendi yaşamınızdan ve kendi davranışlarınızdan sorumlusunuz. Şimdi başka seçenekleriniz de olduğunu biliyorsunuz ve hala kendinizi ve başkalarını taciz etmeye devam ederseniz bu artık sizin suçunuz. Şu ana kadar size ait olmayan bir düzende hapistiniz. Şimdi her şeyi biliyorsunuz ve kendi seçimlerinizi yapmakta hürsünüz. Kendinize kötü davranmanız için geçerli bir neden yok. Kendinizi cezalandırmak veya kendinize karşı yıkıcı olmak için hiçbir neden yok. Kendinizi sevebilir, karanlık tarafınızı kabullenebilir, hatalarınız için kendinizi affedebilir, acı dolu geçmişinizi bırakıp, en iyi şekilde yaşayabilirsiniz. Kendinizden nefret etmeyi ve yıkıcı davranmayı seçerseniz, bilin ki bu artık yanlış eğitimin sonucu değil sizin kendi seçiminizin sonucudur. Artık içinizdeki çocuğu siz mağdur ediyorsunuz. Bu çocuk sevilmeyi, iyi muameleyi ve güvende olmayı hak ediyor. Bu çocuğa geçmişin acılarını unutturabilecek tek kişi sizsiniz. Hayatta bundan daha önemli ne gibi bir amacınız olabilir?


Susanna McMahon’un Terapistim Yanımda isimli kitabından alınmıştır.

Psikolog Hüseyin KAÇIN
0 555 326 22 91


RTÜK son dönemin en çok izlenen dizilerinden biri olan Aşk-ı Memnu'ya yine ceza verdi. Daha önce uzun öpüşme ve sevişme sahneleri  nedeniyle uyarı alan diziye, bu defa da yeğenin önce amcasının karısıyla sonra da sözde kuzeniyle aşk yaşamasının Türk ahlaki ve ailevi yapısını zedelediği nedeniyle ceza verildi.

Peki eğer Aşk-ı Memnu Türk aile yapısına zarar veriyorsa neden bu kadar seviliyor? Türk halkı bu dizide ne buluyor? Karakterlerin psikolojik yapıları bize neleri gösteriyor? Cinsellik, aile ve evlilik  konularında halkımızı bilgilendirmeyi ve farkındalığı arttırmayı amaçlayan  Cinsel Sağlık Enstitüsü Derneği (CİSED); bu konuda bir basın açıklaması yaptı.

Aşk-ı Memnu'daki aşk ödipal bir aşktır

Son dönemin popüler dizilerinden Aşk-ı Memnu ile ilgili tartışmaların hiç dinmediğini söyleyen CİSED Genel Başkanı Dr. A. Cem Keçe; şunları dedi:

Aşk-ı Memnu'da bir aile içersinde yaşanan aşk ilişkileri anlatılıyor. Küçüklüğünde anne-babasını kaybetmiş sözde yeğenin, bir baba gibi kendisine kol kanat geren ve onu büyüten amcasının karısı ile yasak aşk yaşaması, ancak daha sonra bu aşkın ortaya çıkacağı korkusu ile kardeşi gibi gördüğü sözde kuzenine evlenme teklif etmesi dizinin ana temasını oluşturuyor. Dizideki bu olayları aslında dinamik psikolojide ödipal kompleks olarak adlandırılan yapının ete kemiğe bürünmüş hali olarak da değerlendirebiliriz. Yani Aşk-ı Memnu'da yaşanan aşk, ödipal bir aşktır.''

Freud'un ortaya attığı bir kavram olan ödipal’in Türk toplumunda çok yaygın olduğunu belirten Dr. Keçe; ''Aşk-ı Memnu dizisinde, Behlül baba gibi gördüğü amca ile bilinçdışı olarak rekabet edebilmek amacı ile onun karısı ile aşk yaşarken, bir yandan da yakalanma ve amca tarafından cezalandırılma korkusu yaşıyor olabilir.

Yine Bihter de babasını kaybetmiş ve bundan anneyi sorumlu tutuyor, anneyi cezalandırmak istiyor ve bunun için annenin hoşlandığı babası yaşındaki Adnan Beyle evlenmiş olabilir. Ayrıca Adnan Bey de kızı yaşındaki bir kadınla evlenerek ters ödipal yaşıyor olabilir. Bu durumlar aslında ödipal’e çok güzel birer örnektir. Yani Aşk-ı Memnu dizisinde yaşananlar Türk toplumunun bilinçdışı fantezilerini aktüalize ediyor ve bu nedenle de ilgiyle izleniyor olabilir.” dedi.

Ödipal’in sağlıklı atlatılamaması bir çok soruna yol açabilir

Ödipal’in sağlıklı atlatılamamasının birçok soruna yol açabileceğini söyleyen CİSED Genel Başkan Yardımcısı Psk. Gülüm Bacanak; ''Freud'a göre fobiler bilinç dışı çatışmalarla ilgilidir ve ödipal kompleks ile ilişkisi vardır. Bastırılmış, bilinçdışına itilmiş bazı korkular yer değiştirerek normalde kaygı yaratmayacak bir nesne veya duruma yöneltilir ve bu şekilde fobiler gelişebilir.

Daha iyi anlaşılmak için önce ödipal kompleksinin ne olduğunu açıklamak gereklidir. Çocuk 3-5 yaş arasında ödipal (fallik) denilen döneme girer, bu dönem aynı zamanda cinsel kimliğin temellerinin de atıldığı evredir. Bu dönemde erkek çocuk erkek kimliğini fark eder ve erkekliğini hissedebilmek için, sevginin ve hazzın kaynağı olan anneye bağlanır. Ancak annenin bir eşi vardır, o da otorite ve gücün sembolü olan babadır.

Bu evrede erkek çocuk bilinçdışı olarak anneye sahip olma ve babayı öldürme fantezileri kurarken, babayla rekabete girer ve onu kıskanır. Fakat baba tarafından hadım edilme korkusu nedeniyle bu rekabet zamanla babayla özdeşime döner. Freud'a göre bu döneme saplanan kişilerde aşağıdaki belirtiler görülebilir:

-Kız ya da erkek çocuğunun yetişkin yaşamda anne babadan kopamayışı veya bağımlı olmaları,

-Evlilik yaşamında eşi ile rahat ve mutlu olamama veya anneye babaya karşı aşırı düşkünlük gösterme,

-Ebeveynlerden ayrılma ihtiyacı ve girişimi olunca aşırı suçluluk duyma,

-Anne babalık rolleri benimseyememe,

-Evlilik kararını geciktirme, bir eş seçememe veya çok zorlanma,

-Cinsel ilişkiden kaçınma, erken boşalma, iktidarsızlık, vajinismus, cinsel soğukluk gibi cinsel işlev bozuklukları,

-Cinsel kimliğine karşı güvensizlik, eşcinsellik veya cinsel kimlik sapmaları, vb.'' dedi.

Ödipal dönemi sağlıklı olarak atlatmanın koşulları nelerdir?

Ödipal’in çözümlenebileceğini ve bu dönemin sağlıklı olarak da atlatılabileceğini belirten CİSED Genel Sekreteri Psikolojik Danışman Fatma Ayrık; “Ödipal dönemi sağlıklı olarak atlatmanın bazı koşulları vardır.  3-5 yaş döneminde çocuğun kendi cinsinden olan yetişkinle yani çocuk erkek ise baba ile, kız ise anne ile kaliteli vakit geçirmesi, ebeveynin çocuğa iyi bir rol modeli olması, anne ile babanın birbirine ev ortamında sevgi göstermesi ve çocuğun anne ile babanın birbirinin eşi olduğunu anlaması gereklidir. Bu koşullar yerine geldiğinde, ödipal dönem sağlıklı bir şekilde geçirilmiş olur''  dedi. 

Hayal mi, Gerçek mi?   

14 Nisan 2010
 
Lütfen Dr. Hakkı Öcal'ın şu yazısını okuduktan sonra düşününüz:.

Standardizasyon ve de bakmadan yazmak!

Yıllar sonra, eski ünivesiteme Web 2.0 konulu bir seminer vermek için çağrıldığımda, aradan geçen 6 yılın neleri değiştirdiğini görmek gerçekten şaşırtıcı idi. İşimin bilişim teknolojileri olmasına rağmen beni en çok şaşırtan manzara, karşımda sıralarda oturan öğrencilerin yüzleri yerine, masaları dolduran Notebook bilgisayarlar ve ekranların üzerinden veya yanlarından bana bakan öğrencilerin yüzlerinin bir bölümü olmuştu!

Notebook bilgisayarların ya kapağındaki ya da sonradan eklenmiş Webcam’leri bana dönüktü ve hepsinin kırmızı kayıt ışığı yanıyordu! Kamerasız belki bir iki Notebook vardı sıraların üzerinde.
Ve bütün öğrenciler, seminerin sürdüğü dört gün boyunca yazdılar, yazdılar. Klavyeler sürekli çalıştı.
Gözler ve kulaklar bende, ama eller klavyelerin üzerinde, tıkır tıkır yazdılar.
Bu geçen yıldı.

Şimdi 40 yıl geriye dönelim: sosyal değişim kuramlarının yerini yavaş yavaş modernleşme kuramının aldığı 1960’ların ivmesi yavaşlamış ve 1970’ler, sosyal gelişmenin öncülleri arasında standartlaşmanın birinci unsur olarak sayıldığı yıllar olmuştu. Ülkemizde de Şerif Mardin, Üstün Ergüder, Yılmaz Esmer,  Ersin Kalaycıoğlu gibi bilimadamlarının öncülüğünü yaptığı araştırmalar, geleneksel toplumdan modern topluma geçen ülkelerde bireyin dört önemli niteliğini ortaya koyuyordu:

1. Modern kişi, aileden, aşiretten ya da diğer geleneksel kurumlardan kendisine tayin edilenle yetinmeyen, kendi edinim ve kazanımları ile hayatını sürdüren kişidir.
2. Modern kişi, nasıl düşüneceğine ve kendisi için neyin en doğrusu olduğuna geleneksel kurumların değil, kendisinin karar vermesi gerektiğini düşünen kişidir.
3. Modern kişi, sorunlardan kurtulmaya, sorulardan kaçmaya çalışan değil, tersine karşısına çıkar sorunları çözdükçe tatmin olan, soruları cevapladıkça mutluluğu artan kişidir.
4. Modern kişi, standart otomasyon teçhizatını kullanan kişidir.

1980’lerde ve 90’larda modernizasyon kuramının yerini post-modernizasyon görüşlerinin almasına rağmen, standardizasyon sosyal gelişmenin temel ögelerinin başında yer almaya devam etti: eğer bir toplum gelişsin, geleneksel değerlerden ve ilişkilerden kurtulsun istiyorsanız, o topluma herşeyden önce hemen hemen bütün toplumlar süreçlerde standardizasyon kavramını getireceksiniz. Bugün ekonomiden, sanayiye, sanattan, eğitime, her türlü toplumsal sürecin başlıca yapı taşı, bilişim teknolojilerinin sürdüğü otomasyondur.

Dönelim bugüne: bilişim teknolojilerinin kullanılabilir olmasını sağlayan başlıca araç bilgisayar ise, acaba bilgisayarın standart bir girdi aracı olmadan çalışması nasıl mümkün olabilirdi? Bu aracın Türkçe’nin harf yapısına, sık kullanılan harflerin etkin olarak kullanılan parmaklara dağıtıldığı, yani standart bir klavye olmadan etkin biçimde kullanılabileceğini düşünmek mümkün müdür?

Dört günlük seminer boyu, karşımda gözleri bende, parmakları klavyede, bakmadan yazan bu öğrencilerin etkinliğini ülkemize kazandırmamız için zaman geldi de, geçiyor!
Dr. Hakkı ÖCAL, Amerika Birleşik Devletleri - Nisan 2010

Maalesef gerçek; ama,
Türkiye’nin gerçeği değil,
hayali...
Evet... Bizim hayalimiz...

http://www.interstenoturk.com/haberler/2010_04_14.html

SİYAHIMSIN

siyahı sevmezdim asla
seni tanımazdan önce
ışıklarımı söndürdün her gece
kalbim yanıyor sensiz kalınca

gecenin siyahında
yangın oluyor rüyalarım
gizliden bir melek iniyor
bir el değdikçe içim kanıyor
alev oluyor gözlerin

kalbimde çalan şarkı
her gece sensin
ağlıyorum kimselere görünmeden
yalnızlığıma sarılıyorum
kokunu özlüyorum ama sen yoksun
bana siyahı yaşatan kadınsın



12.03.2012
23 30
edirne