İletileri Göster

Bu özellik size üyenin attığı tüm iletileri gösterme olanağı sağlayacaktır . Not sadece size izin verilen bölümlerdeki iletilerini görebilirsiniz


Mesajlar - zeze7

Sayfa: [1]
1
Bugünlerde erkek tarafım baskın çıktı. Herkes ilgi odağı olmak istediğimi düşünüyor. Bilerek yapmadım babam beni terapilerde götürmez diye Bi çok doktor gezdim. Aşka küsmüş vicdansız yüzler içinde ihanet üstüne ihanet yaşarken dibe battıkça batıyorum. Ardına kadar sağır kör dilsizim. Oyunu ben kazanmadım. Hastalık mı kazandı bilmiyorum. Sıfırdan başladım bir yerlere geldim ama tekrar yaşanmaz hale geldi hayatım. İsyanımdan da vazgeçtim. Dön dolaş yine bana dönüyor hayat. Büyümek istemeyen tarafım çok baskın. Atanmayı bekliyorken şimdi o hedefim de bitti. Sıfırdan başladım buraya geldim yolun sonu kpss idi onu da kaybettim. Ne olduğu belli olmayan bir hayat elimden alınan çalınmış bir hayat korku dolu alay edilesi acınılası Bi hayat. Babamın esaretinden çıkmak istedikçe daha da kötü oluyorum sanırım ben aşk için yaratılmadım. Aşk korkak ve ilgi arsızı kadınlara yakışmıyor. Kafada birilerine bağımlı olmaya alışmışım. O kadar çok kişi var ki içimde kendime bir gram yer Bile yok. Hayat akıp giderken vakit kaybetmeden terapi almam lazımdı. Herkes kadar olsam yeterdi. Şimdi duvarlara bakıyorum anne babamın ihaneti karşısında annemin yediği dayak babamın çekip çekip gitmeleri. Ben öksüz yetim bilmediğim bir yerde bilmediğim bir şehirde yapayalnız içimdeki ses hiçbişey yokmuş gibi davran ve canını sıkma dese de diğer yanım sen bu değilsin diyor. Ölene kadar annem babam yanımda olmayacak biraz büyüdüğümü hissetmek için ayrı mücadele veriyorum. İç mücadelem bana ters gidiyor. Kendimi bulamadım. Aradığım yerler de hoş yerler değildi. Bu yol ancak intiharla bitecek gibi.

2
Öncelikle merhaba... ben üni 2. Sınıftayım ve üniversitem yaşadığım ilde... yoğun aile baskısı,  ve maddiyat nedeniyle farklı bi ilde yaşamıyorum. Tek ümidim KPSS yi kazanıp Hüseyin hocadan terapi almak. İnan’ın tek çarem bu benim.   Tek Ümit kaynağım bu forum. Bulunduğum ilde belki 15 terapist değiştirdim ama nedense burası  son olacak gibi... buradan şifa bulacağıma inandım. Dediğim gibi maddi manevi şartlarımın oluşması için 2 yıl bekleyip KPSS den 78-80 puan alıp atanmam şart! Ama bu bekleme süreci de beni çok yoruyor. Gelecekten korkuyorum ilk kez şehir dışında tek kalacağım, tek başıma bişeyler yapacağım, ya ailem terapi aldığımı öğrenirse(İstanbul’a izinsiz gidip geleceğim) ya babam evlatlıktan reddederse ve dayak yersem ( dayaktan değil ama daha derin yaralar açılırsa babamla aramdaki uçurum daha da büyürse diye çok korkuyorum)  terapilerde ya başaramazsam, ya mesleğimi yerine getiremezsem, psikolojik krizler yaşarken tek olacağım, ve en önemlisi ya KPSS ile atanamazsam!.. ayrıca bende çoğul kimlik bozukluğu var. Dengemi çokkk çabuk kaybedebiliyorum.  bu düşünceler midemi bulandırıyor günlerce yatıyorum hiçbişey yapmadan... yerimde olsanız ne yapardınız? diye sormak istiyorum... Terapi sürecini yaşamış kişiler olarak... ki anlaşılmak bile yeter bana şu an...  Sağlıcakla kalın...

Sayfa: [1]