Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

Kadere Hükmeden Adam

Kader mahkumunu hep duymuşuzdur. Belki zamanında haklı sebeple söylenmiş olabilir ama günümüzde genelde adam öldürüp haspe girenler için söyleniyor.

Peki kader mahkumu değilde kader hakimi olabilmek mümkün mü ?

Eğer bunu biri başarabilmişse kesinlikle bu iyileşmiş bir eşcinseldir.

Küçükken yaşanmış tacizler , tecavüzler , travmalar , yanlış anne baba eylemleri …
Ne sayarsanız sayın … bunlar birer bahane …
Evet bunları biz seçmedik , belki küçücük yaşlarda uğradığımız tacizlerin tecavüzlerin travmaların sorumlusu da biz değiliz.
Ama neden kaderimize hükmetmeyelim ki ?

İnananlar için “ Biz kulun kaderini kendi çabasına bağlı kıldık “ ayeti bu minvalde değil mi ?

Ki iyileşmiş , evlenmiş, mutlu hayata sahip eski eşcinselleri biliyoruz.

Yahut islami bakış açısıyla bakmasak bile , gayri müslümlerde de kendi metotlarıyla kurtulanlar varken , neden biz bize dayatılan , ya bu doğuştan gelen bir şey bunu kabullen diyenlerin sözlerine inanalım.
Yahut mücadele etmek varken neden pes eden tarafta olalım.

Dünya fakir doğup kendi çabalarıyla milyoner olanlarla doluyken neden kendi imtihanımızda mücadele etmeyelim ki ?

Eşcinsellik hayatımız da , Kaderimize hükmeden olabilmek için evvela şunu kabul etmemiz lazım.

Bu imtihan başka hiç bir imtihana benzemez.

Evet çok zor bir imtihan bunu kabul edelim.
Basit bir üniversite imtihanı değil ki 1 yıl çalışıp kazanalım. Ki üniversite sınavına hazırlanırken günde 10-15 saat çalışıyoruz.

Ama onarım terapilerine 2 haftada hatta ayda bir defa gidip , gün içerisinde bu meseleye hiç vakit ayırmayarak verilen ödevleri yapmayarak , meseleye ciddi mesai harcamayarak , hüseyin kaçının bizi elinde sihirli bir değnekle düzeltmesini mi bekleyecez.

Biz bedel ödemeyeceksek , biz kendimize yatırım yapmayacaksak , biz bu işe mesai harcamayacaksak nasıl düzelecez.

Spor salonuna giden herkes bilir ki ;

Göğüs kasını çıkarmak kolaydır , kol güzel görünür , bacak zordur , sırt nankördür. Karın kası o.çocuğudur.

İşte bu intihan karın kası gibidir. Onu çıkarabilmek için evvela yağları eritmek gerekiyor. Yani karşı cinse ilgi duyabilmek için evvela hemcinsine ilgiyi azaltman gerekir.

Bazen soruyorum hüseyin hocama. Neler eril davranışlardır. Ne yapma gerekiyor diye. Hep şu cevapları bekliyorum , şunu yapacan bunu yapacan diye …

Ama halbuki cevabı kendimde bulabilirim.
Dişil davranışları terkettiğimde eril davranışlar zaten kendiliğinde ortaya çıkıyor. Fıtrata geri dönüyor yani.

Terapi sürecindekilerin , en azından benim düştüğüm en büyük yanılgı ; sadece terapilere giderek düzeleceğimi sanmam.

Halbuki ses kayıtlarını dinlemeden , bu yazı gibi terapi yazıları yazmadan , problemin üzerine üzerine gitmeden , icab ederse günde 2-3 saatini bu problemi çözmek için ayırmadan DÜZELMEK , kadere hükmetmek , Kader Hakimi olmak mümkün mü ?

Abi bildiğim tek şey var. Hiç bir bahaneye sığınmadan , ama , fakat , lakinlere düşmeden hatta ve hatta hayatında ki tek problem buymuş gibi davranıp diğer problemleri kafaya takmadan , bıkmadan usanmadan , tekraren ve tekraren çalışmalıyız. Mücadele etmeliyiz. Biz bize güvenmeden kimse bize güvenmez. Biz bize önem vermeden kimse bize önem vermez.
Biz bize inanmadan kimse bize inanmaz.

İmtihan zor , mükafatı çok.
1000 kişi bir işe talip olur.
100 kişi işe başvurur.
10 kişi mülakata girer.
1 kişi işe alınır.

1000 kişi eşcinsel hastası olur.
100 kişi kurtulmak ister.
10 kişi terapiye gider.
1 kişi kurtulur.

Önemli olan o 1 kişi olabilmek.
Öneli olan kadere kükmedebilmek , kader hakimi olabilmek. Vesselam…

EBABİL KUŞLARI

göklerin perdesidir bulutlar
ardında melekler saklıdır
üç günlük dünyada
kanat çırpan kelebekleri
izlercesine bakıyorlar
insan çırpınışlarına

yürek yakan
duymuyorlarsa acının çığlıklarını
avuçlarında biriken
görmüyorlarsa gözyaşlarını çocukların

filizlendikçe direniyor filistin
insanlığın yüz akı umutlarımız
gazze'den açılıyor cennetin kapısı

yetim
çocukların dualarını
selamlıyor
ebabil kuşları

27 Ekim 2025
12:00
İstanbul

Ha hocam ben size ne anlatıcam?😆 ben gece 1’e otobüs bileti aldım cumartesi çünkü hepsi doluydu 2 saat falan bekledim ben de dışarda oturdum esenler otogarında neyse ben dışarda bank’ta otururken bi çocuk geldi normal sakallı ince zayıf uzun boylu erkek ilk telefonla konuşuyordu sonra beni bi süzdü sonra yanıma doğru geldi “oturabilirmiyim?” Dedi “tabi” dedim konuştuk yaşlarımızı ne yaptığımızı vs sorduk birbirimize o 20 yaşındaymış bi de değişik değişik sakız çiğniyordu ama yinede maskülen bir görüntüsü vardı o Sakarya’da yaşıyormuş sonra İstanbul’a akrabasının yanına gelmiş şimdi kuzeninin onu almasını bekliyormuş
Bana şu an erkek kuaförü olduğunu ama daha önce kadın kuaförü olduğunu söyledi ve şöyle dedi “sürekli kadınların yanında canım,hayatım diye diye top olacaktım sonra baktım top olmuyum diye mesleği bıraktım bide sürekli kadınlara ağda yapıyodum tiksindim onlardan” vs dedi
Ben de şaşırdım normal bir erkek hatta hetero erkek böyle konuşmaz vs dedim kendi kendime sonra bana şöyle dedi “kadın kuaförleri bir süre sonra top oluyo,ha bu arada kızların çoğu hiv li aids li sen biliyomusun” dedi ben de evet o hastalıkları biliyorum tehlikeli şeyler  vs falan dedim bir ara senin internetin var mı bağlanayım da kuzenime konum atayım dedi bende olmasına rağmen internetim yok dedim sonuçta yeni gördüğüm insan ne gerek bu samimiyet diye düşündüm bi de zaten insanlarla internetimi vs paylaşmayı asla sevmem
Neyse işte böyle çocuk biraz eşcinsel gibiydi ama tamamen feminen değil çocuk baya konuşkan hatta biraz hoşlandım tipinden heyecanlandım sonra doğal davrandım

Sessiz çocuk yalnız akademisyen-6,Üçüncü Terapi: Sosyalpati Üzerine

Bugün üçüncü terapimden bahsedeceğim. Bu haftaki konumuz sosyopatiydi.
Hayatta yaşanması gereken onca güzel şey varken ben sadece okul, ev ve sınıf arasında mekik dokuyordum. Saatlerce odamdan çıkmaz; makale, kitap bölümü ya da bildiri yazardım. Bu görevleri yaptıkça sanki “level atlıyordum.” Her bir ilerleme beni mutlu ediyor, hayatın anlamını sadece bu başarılarla sınırlı sanıyordum.

Hiçbir sosyal etkinliğe katılmayan, eğlenmeyen, kutlama yapmayan tam bir asosyal kişiydim. Ancak eve gidip yalnız kaldığımda, yani hiçbir işle meşgul olmadığımda, derin düşüncelere dalardım. “Ben ne yapıyorum?” diye sorar ve içimi derin bir yalnızlık kaplardı. Kalbimin üstüne koca bir öküz oturmuş gibi bir sıkıntı hissederdim. Bu psikolojik buhranı kelimelerle anlatmam gerçekten zor.

Terapide, Hüseyin Hoca’ya Nicolasin “Eşcinselliği Önleme Rehberi” isimli kitabından aldığım notlardan bahsettim. Notların bir yerinde anne tutumuyla ilgili bir kısma geldik. Burada annemin obsesif-kompulsif özelliklerinden söz ettim: Aşırı titiz ve otoriterdi; hiçbir şeyi beğenmez, mükemmeliyetçiliği yüzünden sürekli kararsızlık yaşardı. Bu durum beni derinden etkiledi.

Hüseyin Hoca, anneme duygusal yaklaşmamam gerektiğini söyledi. Ona yardım etmemin önemli olduğunu, ancak bunu duygusal bir bağ kurmadan yapmam gerektiğini vurguladı. “O ağlasa da sızlasa da duygusal bir ilişki içinde olmamalısın,” dedi.

Sonra annemin neden böyle takıntılı ve mükemmeliyetçi olduğuna değindik. Hüseyin Hoca’nın “Eşcinsellik bir aile hastalığıdır.” sözü tam yerindeydi. Annemin babası zalim bir adammış; ninemin kafa tasından vücudunun birçok yerine kadar kırmış, annemi, teyzelerimi ve dayımı defalarca dövmüş. Dayım okumak istemiş, fakat dedem izin vermemiş; onu sadece çalıştırmak istemiş. Ortaokul yıllarında dayım bu baskılara dayanamayarak evden kaçmış ve pavyonda çalışmaya başlamış. Orada içki ve kumar alışkanlığı edinmiş. Dedemin zulmü, çocuklarının hayatını mahvetmiş.

Annem ve teyzelerim ise kız oldukları için evden kaçamamış; bu nedenle tüm baskıya katlanmak zorunda kalmışlar. Annem, dedemin korkusundan dolayı titiz, mükemmeliyetçi ve takıntılı bir yapıya bürünmüş. Bu hal, ister istemez beni de etkiledi. Sanki nesiller boyu aktarılan bir hastalık gibiydi.

Annem beni hiç dövmedi ama çok sinirli ve gergindi. Mükemmeliyetçiliği yüzünden yaptığım hiçbir şeyi beğenmezdi. Kararsızlığı nedeniyle bir şey alırdık, sonra hemen değiştirirdi. Ben kendi beğendiğim bir şeyi alsam mutlaka bir kusur bulurdu. Ruh hali bazen pozitif, bazen negatiftir; bu da benim nasıl davranacağımı bilemememe neden olurdu.

Hastalandığında hep “Öleceğim.” derdi ve ben yalnız kalacağım korkusuyla büyürdüm. Bu durum psikolojimi ciddi anlamda altüst etti.

Babam ise tır şoförüydü. Genelde yurt dışına sefere çıkar, ayda bir eve gelirdi. Dedemle ortaktı; eve geldiğinde kazandığı tüm parayı dedeme teslim ederdi. Evdeki üç çocuğu ve eşi umurunda değildi. Biz de dedemin insafına kalırdık. Dedem cuma günleri ilçeye gider, alışveriş yapar, ama bize asla bir şey almazdı. “Ben bu yetim gibi çocukların babasını köpek gibi çalıştırıyorum, bari bir iki poşet de bunlara alayım,” demezdi.

Yemeklerimiz genelde pilav, nohut ve kuru fasulyeydi. Yazın ise annemin bahçede yetiştirdiği sebzelerle yetinirdik. Üzerimizde hep eski, yamalı elbiseler olurdu. Babam çalışsa da, çoğu zaman yetim çocuklardan bile kötü durumdaydık.

Babam eve geldiğinde bizi öpmez, okşamaz, sevgi göstermezdi. Dedem de babama sevgisini göstermemişti. Bu nedenle babam da sevgiyi nasıl göstereceğini bilememişti. Ben de aynı şekilde sevgiyi hissedemeyen bir çocuk olarak büyüdüm.

Bu yüzden hiçbir bayana yaklaşamadım, sevgi gösteremedim. Çünkü kendim sevgiye açtım. Aç olan bir insan, başkasına sevgi verebilir mi? Görücü usulü birkaç görüşmem oldu ama hep “duygusuz” ve “ilgisiz” olduğum söylendi. Ne yazık ki hâlâ bu durumumu tam olarak aşabilmiş değilim. Hüseyin Hoca zamanla aşabileceğimi söylüyor. Bakalım, hep birlikte göreceğiz.

Gördüğünüz gibi, hastalıklı bir aile yapısı, çocukların psikolojisini ve davranışlarını derinden etkiliyor.

Hüseyin Hoca, babamın eve geldiğinde nasıl davrandığını sordu. Ben de önce dedemin yanına gittiğini, ardından köy kahvesine geçtiğini söyledim. Annemle babam arasında hiçbir sevgi ve muhabbet yoktu. Annem baskı altında ezildiği için sık sık sitem ederdi. Babam da ona “Beğenmiyorsan s*ktir git.” derdi. Bu kavgalar bizi fazlasıyla olumsuz etkiledi.

Hüseyin Hoca, “O zaman baban etkisiz bir elemanmış,” dedi. “Ezik, kadını duygusal olarak tatmin edememiş bir birey.”
Sonra ekledi: “Toplumda iki tür hastalıklı birey vardır: Birincisi ezik, zayıf, özgüvensiz ve eşcinsellik korkusu yaşayanlar; ikincisi gerçekten eşcinsel olanlar.”
Babama, eşcinsellik korkusu yaşayan biri olarak baktı ve “Bu durum, çocuklarını mutlaka olumsuz etkiler.” dedi. Gerçekten de öyle oldu.

Hüseyin Hoca ayrıca “Dünyanın en tehlikeli kadını mutsuz kadındır.” dedi. Annem, babamdan ve dedemden ilgi görmediği için sürekli mutsuzdu. Bu nedenle daha 5-6 yaşlarımdayken beni dert ortağı yapmıştı. Böylece kaldıramayacağım yükleri üstlenmek zorunda kaldım. O yıllarda kendi kendime, “Büyüyünce annemi bu durumdan kurtaracağım.” derdim. Anneme karşı aşırı bir duygusal bağ geliştirdim ve bu bağ yıllarca sürdü.

Nicolasin kitabında da belirtildiği gibi, eşcinsellikten kurtulmak için baba, anne ile erkek çocuğun duygusal bağını kesmeli ve ona erkeksiliği öğretmelidir. Ancak benim babam bunu yapmadı. Aksine, anneyle olan bağı daha da kuvvetlendirdi ve bana erkeksi yönü öğretmedi.

Hayatım boyunca babamın gücünü ve desteğini görmek istedim, ama asla göremedim. Hüseyin Hoca, anneyle olan duygusal bağın mutlaka koparılması gerektiğini, baba ile kurulacak erkeksi bağın erotize edilmeden sağlanması gerektiğini söyledi. Bunun için diğer erkeklerle sağlıklı sosyal ilişkiler kurmam gerektiğini, örneğin maça gitmek, birlikte izlemek, kafede oturmak gibi etkinliklerin faydalı olacağını anlattı.

Son olarak Nicolasin, “Annenin aşırı şefkati, çocukta kendine acıma duygusu oluşturur,” diyor. Hüseyin Hoca da bunu onayladı. “Kendine acıma ve zavallı görme, eşcinselliği güçlendirir,” dedi.

Annemin ve halamın dengesiz davranışlarının, bende kadınlara yaklaşma konusunda korku ve endişe oluşturduğunu da konuştuk.

Terapimiz bu şekilde sona erdi.
Siz değerli okuyuculardan, bir kadınla duygusal bir ilişki kurarak mutlu olabilmem için dua ve güzel temennilerinizi bekliyorum.
Umarım bu yazılar, ileride birçok insana fayda sağlar ve farkındalık kazandırır.

YOLDAŞ OLSAN


Yanmış yıkılmış gönlümde
Gecelerin kederini demliyorum

Bilmezdim senden önce
Kanayan bir yaram olduğunu
Sensizlikmiş bu derdin adı

Aşk kıvamında içiyorum

Sen üzülme diye


Aşk ülkesinin
Cehenneminden cennete giden yol olsam
Ayaklarını taşıma toprağıma basıp
İkimizin çilesine hiç aldırmadan
Alevlerin içinden sonsuzluğa yürür müsün


19 Ekim 2025
20:55
İstanbul

GELİŞİGÜZEL

 
                     -bu şiir senin için-

yağmurlar yağsa da
içimde bahar çiçekleri açmıyor
çorak bir ülkenin
sokak dilencisiyim

sözlerine aldandım
beklesem de yarın gelirsin diye
ayrılıklar hep şahidim oldu

kaderimmiş gözlerine veda etmek
ilk değil son değil
yokluğun bir mum alevi
belki güzel olur diye gelişin
için için yanıyorum


16 Ekim 2025
23:30
İstanbul

..

Uzun düşüncelerden sonra hatırladığım; bu anlamda ilk hisleri karmaşık olarak  9-10 yaşlarında hissetsem de  13 yaşında ergenlik belirtileri belirlemeye başlayınca erkekliğimi kabul etmekle beraber bu durum beni çok utandırıyordu. Arkadaşlarımdan birinin bu dönemde mastürbasyon vb şeyleri yapmanın zorunlu olduğunu söylemesi ise beni dehşete düşürmüş uzun süre yapmasam da daha sonra yapılması gerektiğine kendimi inandırmış ve türlü vicdan sızılarına rağmen herhangi bir hayal olmaksızın artık yapar olmuştum. Hele eve internetin girmesiyle artık yakınlarımın ve komşunun bizden büyük oğlu müstehcen videoları izleyip teşvik edince ben de bir zorunluluk olduğunu zannetmiştim. İlk başta açık kadınları görünce ereksiyon yaşayabildiğimi bir müddet sonra da erotizm edip mastürbasyon yaptığımı anımsıyorum az da olsa. Ama ben bir kadına mağduriyet ifade ettiğini düşündüğüm yıllarca oyun oynayıp güven verdiğim bir cinse böyle bir hayal kurmanın yanlış olduğunu düşünüp vicdan azabı çekiyordum. İşte bu sırada artık mastürbasyon  sırasında ben kendimi kadın yerine koyuyor ekran da gördüğüm çekici erkekleri de bu ilişkide düşünüyor buldum kendimi.Derken birgün çıplak erkek fotoğrafları görünce de bir ereksiyon oluşunca her ne kadar doğru bulmasam da bunun kadınlara bakma kadar günah olmayacağını zannetmeye başlamıştım, nasıl olsa ben de bir erkektim ve bir erkeği pasif olarak düşünüp erotize de edemezdim ve etmedim de. Zamanla eşc. site ve videoları görünce büyük bir şok geçirmiş bunun nasıl mümkün olabildiğini zor kabul etmiştim ama herkes gibi ben de izleyip ergenliğin gereğini yapmalıydım ve  bunu kadınlar üzerinden asla yapamazdım. Bir erkekle ancak pasif olarak yapabileceğime inanmıştım artık. Hep mağdur hisseden ben bir aktif olamazdım çünkü...