Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com
Genel => Psikoloji => Konuyu başlatan: psikolog - 28 Kasım 2014, 12:21:57 öö
-
Hocam merhaba bir şey sormak istiyorum eğer müsaitseniz?
Bana panik bozukluk teşhisi koydular acaba bu konuda bir yardımınız olabilir mi?
yaşadığınız sorunu detaylı bir şekilde
burdan yazarsanız
okuruz kafamızda size dair fikir oluşması açısından
Anlıyorum yazarım şimdi
ilaç kullanıyormusunuz vs detaylar
çocukluk hikayeniz anne baba ilişkileriniZ vs vs
teşhisi kim koydu?
Tmm hocam yazarım
paxerav 20mg kullanıyorum
10mg kullanıyodum fakat doz yetmedi ve küçük bi anksiyete nöbetinden sonra vücudumda uyuşmalar başladı
bu uyuşmalar ellerimden hala mevcut
tek çocuğum annem ve babam çok muhteşem insanlar
orda bi problem yok
ilk zamanlar yani, bundan 6-7 sene önce başım ağrısa bile tümör zannederdim
ve zor anlar yaşardım
sonra bu korkularımı aştım
şu aralar sorunum ise
kapalı alanda kalma
yani otobüs ve minibüslere tedirgin şekilde biniyorum
kullanmaktan kaçıyorum
otobüste yüksek şekilde anksiyete yaşıyorum
terleme
mide bulantısı
tuvalete çıkma gibi problemler
açıkcası rezil olmaktan korkuyorum
eğer kötü bi durum yaşar ve insanlar onu görür diye
heyecanımı kontrol edemiyor ve panik yaşıyorum
genel problemlerim bunlar
hayat hikayesi =?
ilkokul
orta okul
lise
vs
anne baba yaklaşımları
24 yaşındayım
kötü davranmamışlar
ama nasıl yaklaştılar vs
anaokulunda bi hikayem oldu onunla başlayayım
öğretmen benim yalan söylediğimi öne sürüp sınıfı örgütleyip bana yalancı yaftası takmıştı
hepsine (anaokulu ilkokul vs)değinirseniz duygu ve düşünceleriniz her türlü sorunlar hayatta aile de vs
çok net hatırlıyorum yerin dibine girmiştim
tek çocuk olmanın artıları eksileri vs
ailem bu konu hakkında bişey yapmadı
o konu öyle kapandı
ilkokul ortaokul ve lisede çok problemim olmadı
orta derece bi öğrenciydim
ama şunu söyleyebilirim kızlarla yakınlaşmakta güçlük çekmiştim
yine heyecanı kontrol altına alamadığımdan
küçüklüğümden beri heyecan yaşadığımda istifra ederim mesela
annem hep yanımda oldu
fakat babam sertti bana karşı
bana pek güvenmez
yani beni hala çocuk görür
tek çocuk olmamın olumsuz bi yanını görmedim şimdiye kadar
ama babam duymasın diye yaşadım hep
şunu yaparsam babam duyar
en iyisi yapmayayım
falan
babamdan korkuyorum sanırım
hala daha çok samimi bi şekilde konuşamam
sesim bile değişir ona karşı
anaokulunda yemekhaneye giremiyordum mesela onu da yazayım, kalabalık hep beni korkutmuş
babam böyle...başka ne yazmamı istersiniz
okullar bana hep soğuk gelmiştir..çok fazla insan
ama öğretmen olacam
asla topluluk önünde konuşmaya çıkmadım okul hayatım boyunca yine heyecan meselesi andımızı bile okutamadım
başka?
hep isyan ediyorum bu kadar iyi bi hayatım varken neden böyleyim diye
gönderdiğiniz yazıları okudum hocam
sosyal fobiye çok yakınım
yani üzerimde bir yük hissediyorum çevremde çok insan olunca
ama tabi bu arkadaşım kadar ağır değil
yarın terapide görüşmek üzere
iyi geceler
-
24 yaşındayım, üniversite öğrencisiyim, tek çocuğum ve ailemle ilişkim iyi derecede. Anaokulunda yaşadığım bir hikâyeyle başlayayım. Öğretmen sınıfı örgütleyip bana yalancı yaftası takmıştı. Ailem bu konuda pek benim yanımda olmadı yani gidip öğretmene bu davranışı hakkında hesap sormadı, çaresiz hissetmişim. Ortaokulda kalabalık yerlerden kaçardım oralar canımı sıkar kendimi iyi hissetmezdim. Lisede kızlarla ilişkim iyiydi fakat kız arkadaşlarımla ilk buluşmalarımda hep aşırı kaygılı olurdum. Özgüven problemim vardı sanırım. 8 yıl önce, başım ağrısa bile acaba tümör mü var diye düşünürdüm ve geceleri uyuyamazdım bunu için doktora gitmedim ve ailemden bu tip kaygılarımı sakladım, daha sonraki süreçte bu algım yavaş yavaş değişti ve hasta hissetmemeye başladım. 6 yıl önce bir bilgisayar oyununa başladım ve 2 yıl boyunca oyun oynadım, dışardaki hayat ve geleceğimle ilgili her hangi bir amacım yoktu. Bir sabah uyandım ve tüm vücudum uyuşma ve karıncalanma içindeydi sonrası büyük bir depresyon. Çeşitli ilaçlar kullandıktan sonra uyku düzenim yoluna girdi ve depresyondan kurtuldum. 2 yıl önce otobüs yolculuklarından korkar oldum. Mide bulantısı, kasılma ve titreme şeklinde ataklar geçiriyordum. Bunun üzerine psikiyatra gittim ve bana
.. 20mg yazarak bana panik bozukluk tanısı koydular. 2 yıldır kullanıyorum, fakat hala otobüste kendimi rahat hissetmiyorum, ataklarım azaldı ama geçmedi. Eğer istifra eder ve insanlar beni görürse diye korkuyorum sanırım, yani rezil olmaktan korkuyorum. Ama artık bu gibi sorunlarıma son vermeye hazırdım. Bunun üzerine bir psikiyatr uzmanına danıştım ama samimiyet hissetmediğim için devam etmedim. Yaklaşık 2 hafta önce Hüseyin Beyle tanıştım ve tedaviye başladık.
1. Seans: Gayet güler yüzlü şekilde karşılandım ve anlatmaya başladım. Psikoloğumun çok soru sorması kendimi açmama yardım etti. Babamla aramda olan duvardan bahsettim. Özgüven problemimin ve bazı durumlarda kendimi çaresiz hissetmemi babamla ilişkimin yüzeysel olmasına dayandırdı. Daha sonrasında sanal âleme yani oynadığım oyuna bağlı kalmamı yine gerçek hayattan koparak kendimi o sanal dünyada iyi hissetmeme yol açtığını düşündük. Gerçek hayata bağlı kalarak sıkı dostlar edinmemi önerdi. Kitap, tiyatro gibi sanal gerçeklik yansıtan şeyleri bu süre zarfında bırakmamı ve hayata katılmamı önerdi. Babamla ilişkimi derinleştirmemin bana çok yararı olacağı konusunda haklı sebepler bulduk. Aynı zamanda hastalığımın panik atak değil, obsesif kompulsif bozukluk olduğunu ve narsisizme yakın bir kişiliğim olduğunu öğrendim. Seanstan sonra kafamdaki taşlar yerine oturdu ve yüzüm güldü. Panik atak hastası olmadığımı öğrendikten sonra sorunumu çözmeye daha da güdülendim.
2. Seans: obsesif kompulsif bozukluk ve narsisizm hakkında bilgi edindim ve seansa öyle gittim. Bu konular hakkında tartıştık ve yeni şeyler öğrendim. Yaşadığım evin her daim düzenli olmasını isterim fakat öğrenci evinde ev arkadaşlarım bu düzeni hep bozar. Bende bu durumdan nefret eder ve sinir olurdum, bu konuda takıntılıymışım (obsesif). Artık ev pis ve dağınık bile olsa mutlu olmaya gayretle devam ediyorum. Narsist kişilerin kendilerini çok beğendiklerini bilirdim fakat bu konuda kendime bunu yakıştıramazdım. Bazı durumlarda narsisizm özelliklerini taşıyorum, yani Hüseyin Bey bunları açığa çıkarmama yardımcı oldu. Bu konular üzerinde çalışmaya başladım. Sosyal çevre ve arkadaşlarımla daha kaliteli zaman geçirmeye özen gösteriyorum.