Yavaş yavaş gidiyorum senden.....
Seni ardımda bırakarak gidiyorum sensizliğe,yalnızlığa,karanlığa…Her şey ne kadar da güzeldi.Bir anda hepsi silinip süpürüldü sanki.Bir kart oyunu gibiydi.Herkes kartlarını ortaya koydu ve sonunda joker bütün kartları dağıttı.Hepsi yok oldu.Oysa oyunun en güzel yerindeydik……
Düşüncelerimin ve gerçeklerin çatışması sonucuydu bütün olanlar...Düşüncelerimle gerçekler farklı yoldalarmış.Düşüncelerim sanki rotasını kaybetmiş bir gemi gibi gerçeklere soruyordu doğruluğun yolunu...Ve herşey olması gereken yere dağılıyordu.Olması gereken yere ama insanı bedbaht eden bir yere doğru sanki.
Gerçeklere dönmek ne kadar da zordu.Bütün duyguları bir kenara bırakıp arkana bir kere olsun bakmadan başka yola sapmak...Ne kadar da zor...Bir bakıma bir yarını orda bırakıp gitmek...Senin için en değerli zamanları bırakıp gitmek...Rüyanın en güzel yerinde uyanmak gibi bir şey.Rüyanın en güzel yerinde uyanıp rüyaya tekrar dönmek isteyip dönememek.Evet bende artık uyandım.Rüyayı en güzel yerinde bırakıp uyandım.İçimde biraz ürkeklik,biraz hüzün,biraz yalnızlık kaldı.İçimdekileri anlatmak o kadar zor ki!Uyanmam gereken yerde rüyanın içinde olmak istemek,gerçeklerden uzaklaşmak,yalanlarla yaşamak.İnsanı bir süre de olsa mutlu eden bu anlardan gerçeklere bir dakika da olsa dönüldüğünde geride ne kadar yara bıraktığını,görünce hiç dönülmemesi gereken bir rüya olduğunu anlamak,anlayınca canımızın yanması,içimizin acıması anlatılmaz sancıların doğruluğuydu.
Gerçeklere dönüp rüyaları arkada bıraktığımızda yüreğimizde bir acı olur ya,hala o acı yüreğimde...İçinden çıkılmaz bir haldeyim.Nasıl olduğumu,ne durumda olduğumu,duygularımı,düşüncelerimi anlatamıyorum.Hani küçükken oyunun en güzel yerinde zil çalınca üzülürdük ya işte öyleyim...
