BABALAR CEHENNEM ANNELER CENNET MİDİR?

[psikolog]

Merhaba Hüseyin bey,
 
Size hemen Pazar gününün çok gergin ve bir o kadar da suskun geçtiğini anlatmak istedim. Evin babası  Barut  Patlamak için kıvılcım arıyor. Ben de uyanıklık yapmaya çalışıyorum.
Fakat çok zorlanıyorum. İnanın ki şöyle anlatayım size yanımdan bir kağıt çısırtısı geçmiş ben onu insan insan zannettim. çok ama çok korktum. Öyle korkmak ki elim ayağım titredi.
Düşünün beni bu hale getirmiş. Kendimi inşallah uyanık ve dingin tutacağım. Ben kendimi çok gergin hissediyorum. Çünkü evin babası evde duruyor ama pusuya yapmış bir ARSLAN gibi duruyor. Sessiz, öfkeli ve tedirgin!
Bana hiçbir şey sormuyor ve söylemiyor.
Çocuklarla da hemen hemen hiç ilgilenmiyor diyecek kadar az.
AHMET ve AYŞE ile Pazar günü çok ilgilendim. Dokunarak oynadım ve sevdim. Hatta AHMET bana dediki Anne bugün coştun  sen dedi.
Bunun ardından benden değil babadan dokunma yada daha başka bir anlamda ilgi göremediği için Anne bana ayakkabı alalım dedi. Bende babanla birlikte gidin alın dedim. Ama babasına söyleyemedi. Aşağıya indiğinde beni yalnız bulduğunda bana tekrar teklif etti. Bende babanla gidin alın oğlum dedim ya sana dedim.
Anne baban kızıyor dedi. Olsun o senin baban dedim ama gidip söyleme cesareti bulamadı. Evde kimse ondan birşey istemiyor. Çocuklar için için onun
bu zalimliğine bence çok üzülüyorlar. Bakışlarından ben öyle anlıyorum.
Akşam yemeği için masayı hazırladım. ŞAMİL yemek hazır dedim. Tamam duydum. dedi.
ve yemeğe gelmedi.Ben de tek başıma yedim. Çocuklara sen söyle falan demedim. Çünkü bir robot gibi sessiz öfkeli duruyor. Sadece çocuklara bir kez veya
iki kez söyledim. Yemek hazır yemezseniz masayı toplayacağım dedim. Ben tek başıma yemeği yedikten sonra evin erkeği masaya tek başına oturdu. ve yemeği yedi. Ben görevim olan yemek ve çay'ını kendisine sezsizce ikram ettim. Durum budur. Bana çok kısa zaman ayırarak cevap yazarsanız sevinirim.
İyi günler dilerim.
 
 18 Mayıs 2009

[psikolog]

TEŞEKKÜR



Merhaba Hüseyin bey,
 
Cevabınız için teşekkür ederim.
 
Evet evdeki duruma bakarsak çok zorlanıyorum. Kararsız gibi görünmeyeceğim, kararlı olacağım. Çünkü başarısız olmamalıyım.
Bu sefer zafer benimdir.  Evdeki arslan her zamanki gibi benim yine alttan alıp, hiçbirşey yokmuş gibi davranacağımı sanıyor ama yanılacak.
Bende aynen çakal gibi izliyorum.  Çocuklara mümkün olduğu kadar bağırmamaya çalışıyorum ve kararlıyım. Sizin dediklerinizi uygulayacağım.
 
Size en yakın zamanda geleceğim.
İyi çalışmalar dilerim.

21 Mayıs 2009

[psikolog]

...