1
Eşcinsel Terapi ile ilgili tepkiler / Üç yaşında nitelikli cinsel istismara uğradım! Sonuç: Eşcinsel olmak!
« : 21 Mayıs 2023, 04:04:15 öö »
Ben Erman 26 Nisan 2005’de Malatya merkezde, yalnızca üç sene sonra devasa bir acı çukuruna çekileceğimden habersiz, anne ve babamın tam 10 yıllık, en büyük arzuları olarak kardeşim Ertuğrul ile birlikte dünyaya geldim. Çok büyük bir ilgi vardı üzerimizde biz ailemizin "kabul olmuş duasıydık". Sakınılan göze çöp batarmış, 3 sene sonra bigün alt komşumuzun oğlu tarafından nitelikli cinsel istismara uğradım. Makatıma cinsel organ sokulması suretiyle tecavüze uğradım yani. O günden sonra herşey çok farklı olacaktı değişecekti değişmek zorundaydı, 3 yaşındaki bi beynin, başına gelenleri anlamlandırması ve cinsel kimliğini bu olaydan sonra sağlıklı bir biçimde yapılandırması zaten mümkün değildi. Artık üzerime çok daha fazla titriyorlardı ama bu beni anlamalarının imkansız olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. Ergenlik geldi çattı tabi beraberinde eşcinsellikle geldi. İlk pornom eşcinsel pornosuydu 12 yaşımdaydım. Ama ne olup bittiğini ve anormal olduğumu 14 yaşımda idrak ettim. Beraberinde anlaşılmadığımı da anladım. Belki de ortaokulda artık konuşmamamın sebeplerinden biri de konuşacağım hiçkimsenin beni istese de anlayamayacağını biliyo oluşumdu. Neyse ortaokulu yalnız depresif ve ailem dahil kimsenin beni ne kadar severse sevsin asla anlayamayacağını düşünerekten ve yaşadığım derin savaşları göremeyeceklerini bilerekten/düşünerekten geçti. Ama artık liseliydim ve arkadaş edinmem gerekti çünkü annemin bana sürekli "sen niye böyle ezik oldun" diyerekten onurumu gururumu hiçe saymasını ve babamın belki o olaydan belki de hiç arkadaşımın olmamasından dolayı bana "anormal" gözüyle bakmasını kaldıramıyordum.( İnsanların gözlerini çok iyi okurum çünkü 14 sene boyunca insanların gözlerine "Beni anla, bana yardım et" diye baktığımdan bakışları iyi analiz edebilirim. Babamın bakışları dahil.) Yavaş yavaş arkadaş edindim, şuanda lise sona geçeceğim ve yaklaşık on tane arkadaşım var, bana yetiyorlar. Ama beni gerçekten anlayan daha doğrusu, ona karşı rol yapmak zorunda olmadığım birini arıyordum. Kendimle ve ailemle olan çelişkilerim bozuk karar ve duygu mekanizmam depresif ruh halim vs beni zevk almadığım bir dünyaya itiyorlardı. Bi süre sonra hayattan zevk almamaya hiçbirşey hissetmeye varacak haller hissettim kendimi cinselliğe vurdum, bana zevk veriyordu, sonuçta ruhsal olarak zevk alamıyosam da bedensel uyarılmayla zevk almam mümkündü. Babam durumumun giderek kötüleştiğini düşünerekten ve bir eşcinsel fantazi yazışmamı görerekten bir terapist araştırmaya başladı. Asla istemiyordum, zaten çook fazla psikiyatr ve psikologdan destek almış tedavi görmüştüm. Ama bana biraz özgüven artışından başka birşey getirmediler. Ama babamın o çaresiz ve iyi kalpli halı beni etkiledi açıkçası, senin için gerekirse varımı yoğumu kullanırım ama seni yine de böyle bırakmam demişti. Beni anlamayan bi babadan beni en azından düşünen bi baba görmek bende istek uyandırdı. Gitmek birşey kaybettirmeyecekti. Gittim. İlk seans tahminimin çok üstünde iyiydi. Soğuk ve aceleci biriydi karşımdaki adam ama eserini gösterdi bana, tecavüz mağduru bi eşcinseli iyi edebilmişti. İçimde arzuyu ve inancı hissettim. Bu sefer gerçekten değişecektim daha doğrusu normale dönecektim. Emirhan abinin uzattığı eli sıkarken çekinmeyecektim biri benim iyiliğim için bişeyler yapmaya çalıştığında ona sırf savunma mekanizmamla cevap vermeyecek ona kıymet yükleyecektim. Artık o küçük çocuk hak ettiği hayatı kazanabilirdi. Umarım öyle olacak. Bugün bunları yazarken bile daha ilk seanstan değiştiğimi anlıyorum. Huzur duygusunu tatmayalı uzun zaman oluyor. İçimde bi huzur var çünkü artık sosyal baskıyla, arkadaş olmak istediğim birine ilgi duyduğum için yalnız kalma sorunuyla baş başa olmayacağım için kendimi iyi hissediyorum... https://twitter.com/sofilerinmekan/status/1013352686572527616?s=46&t=4KpnTtqaqHiWdUHSB6AfwQ