Eşcinsel Terapi Forum - Psikolog www.huseyinkacin.com

İlk terapiden sonraki haftayı tek seferde yükleyecem. Terapiye başlar başlamaz foruma yazmadım ama notlarımda günlük tutmuştum. İşte ilk terapiyi yaptıktan sonraki hafta:

19.02.2024
Her zamankinden fazla erkek arzuluyormus gibi hissediyorum. Bakmamaya çalışıyorum ama çok istiyorum bakmayı. Aşagılık hissetme zayıf hissetme duygularıyla baş edemiyorum. Etrafta sevgilileriyle dolaşan insanları gördükçe moralim bozuluyor. Normal şartlarda dün can sıkıntısını gidermek için öylesine bir mastürbasyon yapardım ama kendimi tuttum. Bu yüzden mastürbasyon ve porno izleme isteğim de kabarmış gibi hissediyorum. Alkol yoksunluk sendromu gibi bir şey oluyor sanırım. Terapiden sonra gelen özgüven ve mutluluk hissi tamamen uçtu birkaç günde. Yine kendi yakın çevremdeki insanların sohbet arasında dile getirdikleri "eşcinsel insanlar benden uzak dursun vs" gibi söylemler yüzünden kendimi daha da kötü hissettim. Güneşi gördüm filmini izledim. O filmi izlerken içimde uzun zamandır tuttuğum gözyaşları patladı, yüzümü kapata kapata ağladım. Neyseki odada kimse yoktu. O filmi izledikten sonra kendimi çok kötü hissettim ve moralim bozuldu. Ordaki travesti karakterin kendini öldürtmesi beni rahatsız etti ve terapi sonrası "ya iyileşemezsem ve hayatımın hazin bir sonu olursa" kuruntuları oluştu.

20.02.2024
Bugün yine hiç keyfim yoktu, içimdeki üzüntü duygusu öfkeyle karışık bir şekilde. Her an en ufak şeye öfkelenebilir ya da oturup aglayabilirim. Öfkelenme sebebim sanırım bu üzgün olma durumundan kurtulamıyor oluşum. Sorunun yalnız olmam olduğunu dusunuyordum ama insanların yanındayken de yalnız ve tatmin olmuyor gibi hissediyorum. İçsel sıkıntımın sebebini bilmiyorum ve yenemiyorum. Sürekli uyumak istiyorum. Günlük aktivitelerime bile hevesim yok. Hocanın önerdiği Misolü aldım ama kullanmakta hala tereddüt ediyorum. Bir kaç terapi seansından sonra bakacam duruma göre. Acaba böyle kötü hissetmemin sebebi mastürbasyon yapmıyor oluşum mu? Sanmıyorum. Muhtemelen yapsam da bu sefer pişmanlık duygusu eklenir bunlara. Ders de çalışmak istemiyorum, çalışmadığım için de bu sefer stres oluyorum. Çıkmaza girmiş gibiyim.  Niye normal bir insan olamıyorum? Sadece normal standart bir insan olacam, bu kadar zor bir şey değil. En çok bu düşünceye öfkeleniyorum. Cumartesi olsa da terapiye gitsem.

21.02.2024
Bugün görece kendime daha az eziyet ettiğim bir gün oldu. Yine de o sebepsiz sıkıntı hissi hala vardı. Acaba ben tükendim mi ki? Kendimi sürekli başkalarıyla kıyaslıyorum. Bugün fark ettim ki yaptığım her şeyin direkt sonuna ulaşmaya çalışıyorum. Mesela piyano çalmayı öğreniyorum ve direkt uzman seviyesine gelmek istiyorum. Öğrenme aşamasından zevk almıyorum. Bu en basit örneğiydi. Diğer her şeyde bu şekilde sonuna gelmek için yapıyorum gibi hissediyorum. Her şey bir görev ya da sorumlulukmuş gibi hissediyorum ve yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum. Ayrıca bir şeyler yapmaya da çekiniyorum başarısızlık korkusuna neden bu kadar kapılıyorum ya da neden yenemiyorum bilmiyorum. Her şeyin farkında olup hiçbir şeye çözüm üretemiyorum. Rengarenk görmem gereken gençliğimin baharında her şeyi siyah beyaz görüyorum. Bu terapi seanslarının sonunda bunlar düzelir mi ki acaba? Düşündüm de sevilmek istenen ben iken bir başkasını nasıl sevebilirim ki? Beni onaylayacak beni sevecek birisine ihtiyaç duyuyor gibiyim, belki de bu yüzden içimde sürekli bir sıkıntı taşıyorum. Kendimi başkalarıyla çok kıyasladığımı söylemiştim. Bir erkek uzun boylu olmalı, güçlü ve kavga edebiliyor olmalı diyorum sürekli. Ben ikisini de yapamıyorum. Hadi belki zorlarsam kavga edebilirim ama peki dış görünüşümden kaynaklanan bu umutsuz duyguyu nasıl yenecem? Uzun boylu olmadığım için bile kendimle erkeklik arasına uzunca bir set çekiyorum. Güneşi gördüm filminde kadir: "ben içimdeki erkeği çoktan öldürdüm" demişti. Ben de böyle bir şey yapmış olabilir miyim? Böyle şeyler nasıl atlatılır?

23.02.2024
Sabah okula gitmek için kullandığım araç dopdoluydu. Araçtayken önümdeki adam(30 u geçkin biri) bir eliyle tutunup diğer eliyle de çantasını tutuyordu. Çantasını tuttuğu eli penisimin olduğu yere denk geliyordu. Araç dolu olduğu için mi yoksa kasitlı bir eylem miydi bilmiyorum. Eli o bölgeye sürekli temas halindeydi ama niyetinin ne olduğundan emin olamıyordum. Çok hafif uyarılmıştım sonra kendimi bir tık geri çektim(aslında ben de istiyordum bu hareketi yapmasını ama emin olamıyordum). Ben kendimi geri çeksem de yine de elini oraya temas ettiriyordu. Ben de bu sefer bunun kasıtlı bir eylem olduğunu ve adamın beni arzuladığı hissine kapıldım. Hafif uyarılmam ereksiyona döndü. O da bunu hissetmiş olmalı ki sanki eli daha çok baskı uygulamaya başladı. Artık elini(en başından beri bahsettiğim elinde çanta vardı o yüzden elinin dış yüzüyle yapıyordu) kasığıma koyup penisimi hissediyordu. Bunlar beni daha da çok erekte etti (hala aklıma geldikçe hoşuma gidiyor ve uyarılıyorum).  Erekte oluşumun üzerinden çok geçmeden, İnmem gereken durak geldi ve indim. Bunlar olurken aklımdan bir yandan terapi alıyorsun yapma böyle şeyler vs. diye düşünsem de engel olamadım (bence kolay da bir şey değil). Tabi bir yandan da kendimi rahatlatıp daha bir seans aldın, etkisi olmadı gibi şeyler söyleyip bu eylemi yapmak istedim. Tabi sonrasında kendinden nefret etme ve pişmanlık duyguları geliyor. Özellikle herkesin sevgilisinin olduğunu düşünüp kendim de böyle bir şeyin hayalini kurarken böyle eylemler yapmak kendime duyduğum nefreti arttırıyor ve kendi kendime "asla düzgün bir insanı hak etmiyorsun, kalbin kararmış, ebedi yalnızlığa mahkumsun. Olur da iyileşmeye başlar ve birisi hayatına girerse bu kadar kötü bir insan olmanın bedelini ödeyeceksin ve o çok gıpta ederek baktığın ilişkilere sahip olamayacaksın. En nihayetinde yine yalnız kalacaksın" gibi cümleler söylüyorum.

Genel olarak ilk hafta hocanın sözleriyle sarsılmam ve yeni bir yolculuğa başlamanın getirdiği korkular biraz daha hakimiyet sürdü. Tabi ki hemen geçen duygular değil bunlar ama şu an ilk haftadan çok daha iyiyim

Hüseyin hocam'ın isteği ile neden düzelemediğimi başka bir boyutta anlatmak istiyorum.
Öncelikle annem bana aşırı düşkün birisi.
Ve aşırı baskıcı biriydi, ama artık değil, benden çok çekti o anlamda baskısını düşürttüm onun, mesela din yönünden bana çok baskı uygulardi eskiden. Şimdi porno yıldızı olucam desem bile bişey diyemez artık cünkü "BIKTIRTTIM."

Herneyse baba diye bir figür hayatımda hiç olmadı aksine, baba sürekli döverdi her 2 haftada bir "DAYAK" yediğimi, her 2 günde bir inanılmaz kalp kırıcı "AZAR" işittiğimi bilirim.
hiçbir zaman bana değer verilmedi, lise hayatım hiç olmadı. sadece ailemin kölesiydim.
Annem aşırı düşkün bir insan, benim giyeceğim kıyafete kadar heyşeyimi yönetir, 18 yaşıma kadar saçımı annem kesti, hiç berbere gitmedim 18e kadar.

Sanırım cinselliğe bu kadar tapmamın sebebi lise hayatımın olmaması ve asosyal olmam.

…

Merhabalar, ismim kadir, 2000liyim yaklaşik 5-6 senedir hüseyin kacin'in terapilerine geliyorum, toplamda 30-40 terapi yapmişizdir. ve 15 sene bile gelsem düzelmiyeceğimi biliyorum.
Size neden düzelemiyeceğimi kısa bir şekilde anlatıyım;

Çünkü hiçkimse beni anlamıyor. Anlattığım şeyler psikologuma ve çevremdekilere önemsiz  geliyor.

17.02.2024
İLK TERAPİ SEANSI
İlk terapi seansımı gerçekleştirdim. Aslında beklediğimden daha az üzücü geçti. Ben daha dramatik olur ve ağlarım diye düşünüyordum. Ama hocanın direkt sivri bir dili var ve hepsini yüzüme pat pat söyledi. Bu tarz bir yaklaşımla danışanlarına acımayarak, zaten halihazırda var olan aşağılık komplekslerini beslememeye çalışıyor(yani kendisinin buna benzer bir şey dediğini hatırlıyorum). Daha yumuşak ve ilgi, sevgi dolu bir yaklaşım beklesem de aksine hiçbir özel muamele çekmedi. İçe kapanık olduğumu, aşağılık kompleksimin olduğunu, obsesyonlu olduğumu, egomun olmadığını ve aslında bu egoya sahip olmam gerektiğini söyledi. Babamın elle tutulabilir bir yönü olmadığını ve aile yapıma baktığı zaman taciz ve tecavüz yaşamış olmaktan daha kötü olduğunu söyledi. Hiçbir şeyi yargılamıyor, iğrenç olduğunu düşündüğüm ve suçluluk duyduğum şeylerin sebebini yargılamadan söyledi. Aslında içten içe benden nefret etmesini istedim çünkü ben kendimden nefret ediyorum ve suçluluk duygusunu yenemiyorum. Mesela arkadaşıma uyurken dokunma olayını söyledikten sonra bana gerçek hayatta karşılık veremediğim için bunun savaşma tepkim olduğunu söyledi.Genel olarak da çok yüksek enerjili ve hareketliydi Hüseyin hoca, bir şeyler kullandiğından şüpheleniyorum. Sordum bir şey kullanmadığını söyledi. İlk terapi için çok fazla konuşamadım. Sürekli hoca bir şeylerden bahsedip açıklıyordu. İyi bir terapiydi ve terapiden sonra bir özgüven ve mutluluk sardı bünyeyi. İlk ödevlerim ve ödevlerden yaptığım çıkarımlar (çıkarımlarda yanlışlık olabilir) şu şekilde:

1-porno izlemek yok
2-haftada en fazla 2 kere mastürbasyon
3-her yapışta birden fazla kez mastürbasyon yapmak yok, yatarak yapmak yok, yağ kullanarak ve yavaş yavaş, akmaya yaklaştığında elini çekerek ve ayna karşısında kendini izleyerek.

- ilk 3 maddenin porno ve mastürbasyon bağımlılığımı yenmem, erken boşalma ve ereksiyon sorunlarının üstesinden gelmem ve ilişkide 3. Kişi olmamam (porno izlerken 3. Kişi siz olursunuz) için ödev olarak verildiğini düşünüyorum. Ayna karşısında yapılma sebebi zihnimi kendi vücuduma alıştırıp başka erkeklerin vücudunu arzulamamak olabilir.

4-erkek düşüneceksem aktif ve hiç tanımadığım yolda gördüğüm bir erkeğin aktif olup bana pasif olmak istedigiyle ilgili fantezi kurucam. Kadın düşüneceksem de bir kurgu hazırlayarak düşünücem.

-bu şekilde öncesinde bir senaryo kurmak, sahip çıkma duygusunu güçlendirecek ve kuru, absürt cinsellikten ziyade daha duygu katılmış olacak.( Bir ilişkide erkek sahip çıkar, kadın ise bağlanır, bu rol oluşturulmaya çalışılıyor bu ödevde

5-babamdan para isteyecem isterken lafımı esirgemeyecem, laf sokucam, acımamalıyım artık.
6-insanları alttan alıp özür dilemeyecem. Ortaya bir ego koymalıyım. Beni kaybetmek istemiyorlardıysa gelir özür dilerlerdi.

-son iki madde bahsi geçen ortaya koymam gereken ego ile ilgili. Bunu yaparak "savaş veya kaç" tepkisindeki şu ana kadar seçtiğim "kaç" yerine "savaşı" seçmiş olucam. Bu da ego, güç, özgüven, sağlam irade demek.